to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Βερολίνο και Άγκυρα: Η "συμμαχία των απεγνωσμένων"

Σε δημοσκόπηση της Infratest Dimap που δημοσιοποιήθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο ARD στις 3 Φεβρουαρίου, οι θετικές γνώμες των Γερμανών πολιτών για την κυβέρνηση Merkel περιορίζονται στο 38% (έναντι 54% τον περασμένο Αύγουστο), ενώ η ξενοφοβική "Εναλλακτική για τη Γερμανία” αναδεικνύεται σε τρίτη πολιτική δύναμη με ποσοστό 12%. Στην ίδια έρευνα το 81% των ερωτηθέντων πολιτών εξέφρασε την άποψη ότι οι αρχές "έχουν χάσει τον έλεγχο” της προσφυγικής κρίσης.


Η αίσθηση της απώλειας ελέγχου αποδίδει με ακρίβεια την θέση στην οποία βρίσκεται η Γερμανίδα καγκελάριος, σε ό,τι έχει να κάνει είτε με την γερμανική εσωτερική πολιτική ζωή είτε με τις ενδοευρωπαϊκές ισορροπίες είτε με την ικανότητα της Ε.Ε. να επηρεάζει τον γεωπολιτικό της περίγυρο. 

Μέχρι και τον περασμένο Δεκέμβριο η Angela Merkel μπορούσε, με νωπές τις δάφνες της ανακήρυξής της σε Πρόσωπο της Χρονιάς, να λέει καθησυχαστικά στους συμπολίτες της "Wir schaffen es!”: θα καταφέρουμε να διαχειριστούμε την προσφυγική κρίση. 

Η πεποίθησή της αυτή προέκυπτε από την επένδυση αφενός στις ειρηνευτικές συνομιλίες για τη Συρία τις οποίες δρομολογούσε, κατόπιν ρωσοαμερικανικής συνεννόησης, το ψήφισμα 2244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και αφετέρου στο Σχέδιο Δράσης Ε.Ε.-Τουρκίας για την ανάσχεση των προσφυγικών ροών προς την ευρωπαϊκή επικράτεια. 

Και στα δύο αυτά μέτωπα ο απολογισμός δεν μπορούσε να είναι παρά απογοητευτικός όταν τη Δευτέρα η καγκελάριος επισκέφθηκε την Άγκυρα για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερις μήνες. Οι συνομιλητές της παζαρεύουν σκληρά τον περιορισμό της ανοχής τους προς τα δίκτυα διακίνησης προσφύγων την ίδια ώρα που προσπαθούν με κάθε τρόπο να διαιωνίσουν την συριακή κρίση, την πηγή των προσφυγικών ροών.

Οι υπό τη διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών συνομιλίες της Γενεύης κατέρρευσαν (τυπικά: διεκόπησαν μέχρι τις 25 Φεβρουραίου), προτού καν αρχίσουν, με πρωτοβουλία της αντιπροσωπείας της συριακής αντιπολίτευσης που συγκροτήθηκε στο Ριάντ και επέμενε να αποτελεί τον μοναδικό συνομιλητή πέραν των εκπροσώπων του καθεστώτος Assad. Σύμφωνα μάλιστα με την Wall Street Journal, η αποχώρηση της αντιπολίτευσης οφείλεται σε σχετική εντολή που δόθηκε από την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία.

O Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών John Kerry φέρεται (σύμφωνα με διαρροή συνομιλίας του με στελέχη οργανώσεων αρωγής προς το Middle East) εξαιρετικά ενοχλημένος από αυτή την επιλογή, καθώς έτσι χάνεται η δυνατότητα διατήρησης από την συριακή αντιπολίτευση κάποιου πολιτικού ρόλου για "την επόμενη μέρα” και αποκτούν το ελεύθερο οι καθεστωτικές δυνάμεις και οι Ρώσοι και Ιρανοί συμμαχοί τους να "αποδεκατίσουν” τους αντάρτες στο πεδίο της μάχης μέσα στο επόμενο τρίμηνο. "Τι θέλετε λοιπόν; Να κάνω πόλεμο με τη Ρωσία;” είναι η χαρακτηριστική φράση που αποδίδεται στον επικεφαλής του State Department.

Ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdogan φαίνεται όμως πως σκέφτεται κάπως έτσι. Για την ακρίβεια, επιδιώκει με κάθε τρόπο να βρει η χώρα του την κάλυψη του ΝΑΤΟ σε όποια περιπέτεια έχει κατά νού – αν κρίνουμε από τις καταγγελίες του ρωσικού υπουργείο Άμυνας για προετοιμασίες τουρκικής εισβολής στη βόρεια Συρία. 

Το πρόσφατο κλείσιμο από τις καθεστωτικές συριακές του "βορείου διαδρόμου” ανάμεσα στο ανταρτοκρατούμενο Χαλέπι και τα τουρκικά σύνορα προιωνίζεται τη "μητέρα όλων των ηττών” για τον Erdogan. Αν το Χαλέπι επανέλθει μετά από τριάμιση χρόνια υπό τον έλεγχο του Assad και τα συροτουρκικά σύνορα "σφραγιστούν” από τις συριακές και ρωσικές δυνάμεις η "αλλαγή καθεστώτος” στη Δαμασκό θα έχει αποτραπεί οριστικά ενώ η Άγκυρα θα έχει πολιτικά καταρρακωθεί. 

Με αυτή την έννοια, η συνάντηση της Δευτέρας αποτέλεσε μια "συμμαχία των απεγνωσμένων” - με πολύ επικίνδυνη όμως δυναμική. Διότι, η Angela Merkel έκανε το βήμα από την αποδοχή των τουρκικών εκβιασμών για οικονομικά και λοιπά ανταλλάγματα στην προσχώρηση στην οπτική της Άγκυρας για την συριακή κρίση. Η γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε ότι της προξενούν "φρίκη" τα πάθη των Σύρων αμάχων που απέδωσε κατεξοχήν στους ρωσικούς βομβαρδισμοί στην περιοχή του Χαλεπίου – οι οποίοι, κατά την τουρκική πλευρά, μπορούν να προκαλέσουν την έξοδο έως και 600.000 προσφύγων επιπλέον. 

Παράλληλα, έγινε γνωστό ότι Γερμανία και Τουρκία αναλαμβάνουν κοινή διπλωματική πρωτοβουλία για τον τερματισμό των επιχειρήσεων ανακατάληψης του Χαλεπίου, ενώ η Angela Merkel επικαλέσθηκε και το ψήφισμα 2244 (που όμως προβλέπει συνέχιση των πληγμάτων κατά των ισλαμιστικών οργανώσεων και όχι κατάπταυση του πυρός).

Και το κυριότερο: Γερμανία και Τουρκία προτίθενται να ζητήσουν κατά την σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ την Τετάρτη την εξέταση της συριακής κρίσης και την εμπλοκή της Ατλαντικής Συμμαχίας στο προσφυγικό ζήτημα – αρχικά με την αξιοποίηση των αναγνωριστικών της δυνατοτήτων στις προσπάθειες της Frontex και της τουρκικής ακτοφυλακής για περιορισμό της διακίνησης ανθρώπων από τις ακτές της Τουρκίας.

Εννοείται ότι και μόνο ο περιορισμένος αυτός στόχος προϋποθέτει ενίσχυση της ΝΑΤΟ”ικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο – ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό μελλοντικά για την ευρύτερη εικόνα,

Πρόκειται για πρωτοβουλία η οποία μένει να φανεί αν έχει την ενθάρρυνση της Ουάσιγκτον. Το βέβαιο πάντως είναι ότι τραυματίζει περαιτέρω τις ρωσογερμανικές σχέσεις και δίνει "λευκή κάρτα” στις αιματηρές επιχειρήσεις της Άγκυρας εναντίον του κουρδικού στοιχείου.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)