Της απεσταλμένης του ΑΜΠΕ Σοφίας Παπαδοπούλου
«Στα μάτια μου, το κέντρο στη Βέροια είναι ένας μικρός παράδεισος σε σχέση με την Ειδομένη» λέει ο Ουάλαα Ζμπάρα, ένας από τους περίπου 400 πρόσφυγες που φιλοξενούνται στο Κέντρο Ανοιχτής Φιλοξενίας Προσφύγων (πρώην στρατόπεδο «Αρματολού Κόκκινου»), στην Ημαθία.
«Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη στην Ειδομένη κι όταν φτάσαμε εδώ χαρήκαμε γιατί για πρώτη φορά μπήκαμε σε κτίριο. Εκεί, οι σκηνές μάς δημιουργούσαν πολλά προβλήματα, τόσο με τη βροχή όσο και με την πολλή ζέστη» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 24χρονος Σύρος.
Στο Κέντρο Ανοιχτής Φιλοξενίας της Ημαθίας, σε ένα καταπράσινο τοπίο πλάι στο φράγμα του Αλιάκμονα, οι περίπου 400 πρόσφυγες ζουν σε κτίσματα (και όχι σε υπαίθριους μη στεγασμένους χώρους) και από χθες, με μέριμνα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, οι χώροι εξοπλίστηκαν με κρεβάτια (κουκέτες), στη μεταφορά των οποίων έσπευσαν να βοηθήσουν με χαρά και οι ίδιοι.
Καθημερινά λειτουργεί ιατρείο με στρατιωτικό γιατρό, αλλά και εθελοντές γιατρούς, ενώ τα περιστατικά που χρήζουν νοσοκομειακής αντιμετώπισης διακομίζονται, με το ΕΚΑΒ, στα νοσοκομεία της Βέροιας και της Έδεσσας.
Την ευθύνη για τη σίτιση έχει ο στρατός, ενώ πολύτιμη είναι η βοήθεια του δικτύου αλληλεγγύης εθελοντών της Βέροιας, οι οποίοι έχουν καθημερινή πολύωρη παρουσία και καλύπτουν -μεταξύ άλλων- γενικές ανάγκες (είδη προσωπικής υγιεινής, είδη ένδυσης και υπόδησης) αλλά και κάποιες ιδιαίτερες ανάγκες των βρεφών (παιδικά γάλατα και τροφές, μπιμπερό, καρότσια, βραστήρες νερού κ.ά.).
«Οι άνθρωποι εδώ μας βοηθούν πολύ. Από τη Βέροια, τη Βεργίνα αλλά κι απ' αυτό το χωριό (Αγία Βαρβάρα) έρχονται κάθε μέρα, μας ρωτούν πώς είμαστε και τι χρειαζόμαστε» λέει ο Ουάλαα, αναγνωρίζοντας τη σημαντική συμβολή των ντόπιων.
Στα 24 του χρόνια, ο νεαρός Σύρος ξεκίνησε το ταξίδι του με προορισμό «μια ασφαλή χώρα», όπως λέει, και παρ' όλο που είναι πολύ ευχαριστημένος για το γεγονός ότι κατόρθωσε να φτάσει σώος στην Ελλάδα, «που βοηθάει τους πρόσφυγες», θα ήθελε το καλύτερο για τον εαυτό του. «Το καλύτερο αυτή τη στιγμή για τους πρόσφυγες είναι η Γερμανία. Τις καλύτερες συνθήκες έχει βέβαια η Σουηδία, αλλά η χώρα αυτή έχει κλείσει για εμάς» επισημαίνει.
Ικανοποιημένη από τη νέα της ζωή στο κέντρο της Βέροιας, δηλώνει και η Μανάρ Μοχάμεντ, από τη Ράκα της Συρίας. «Εδώ οι συνθήκες είναι καλές και τα παιδιά παίζουν όλη μέρα, είναι χαρούμενα» λέει. Ωστόσο, το φαγητό δεν της αρέσει και όπως προσθέτει: «δεν υπάρχει ζεστό νερό για μπάνιο και δυσκολεύει την καθημερινότητά μας».
Η έλλειψη ζεστού νερού και wifi, για να μπορούν να επικοινωνούν με τις οικογένειές τους στην πατρίδα τους ή αλλού, καθώς και το φαγητό φαίνεται πως είναι τα βασικά προβλήματα για τους πρόσφυγες στο κέντρο της Ημαθίας. «Σε αρκετούς δεν αρέσει το φαγητό, ενώ άλλοι θα ήθελαν περισσότερο» εξηγεί εθελοντής.
Άλλοι πάλι, όπως η 24χρονη Χανά, από το Χαλέπι της Συρίας, αν και είναι ευχαριστημένη από τις συνθήκες της νέας της ζωής στο κέντρο της Ημαθίας, σε σύγκριση με την Ειδομένη, θέλει να μάθει πώς μπορεί να συνεχίσει το ταξίδι της. Ταξιδεύει μόνη, με τα τέσσερα παιδιά της και το μόνο που ονειρεύεται είναι να φτάσει γρήγορα στον σύζυγό της, στη Γερμανία. «Εδώ είναι ήσυχα και τα παιδιά μπορούν να παίζουν ανέμελα. Δεν έχω παράπονο, αλλά θα ήθελα να ξέρω πότε θα μπορέσω να πάω στη Γερμανία» λέει η νεαρή, την ώρα που ο δίχρονος γιος της κάθεται στην πλαστική καρέκλα του ...υπαίθριου κομμωτηρίου του κέντρου και ανακατεύει τα μαλλιά του σαν να προσπαθεί να ξεφύγει από το ψαλίδι του κουρέα.
Τα παιδιά, όπως και στην Ειδομένη, κλέβουν την παράσταση και στο κέντρο της Ημαθίας. Και είναι και εδώ πολλά, καθώς από τους 400 φιλοξενούμενους στο κέντρο, περίπου 160 είναι παιδιά και βρέφη. Μάλιστα, σύμφωνα με εθελοντή, περί τα 40 είναι γεννημένα μεταξύ 2014-2016.
Κι επειδή τα παιδικά χαμόγελα είναι η βασική έγνοια όλων όσοι ασχολούνται με το δαιδαλώδες Προσφυγικό, οι αλληλέγγυοι εθελοντές της Βέροιας έχουν φροντίσει ώστε με δράσεις και προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης, τα οποία ευελπιστούν να αυξήσουν το επόμενο διάστημα, να τους προσφέρουν στιγμές ξεγνοιασιάς.
Μία εκ των εθελοντών, μάλιστα, συνταξιούχος δασκάλα η ίδια, έχει οργανώσει ένα είδος υπαίθριου σχολείου, όπου με τη βοήθεια μιας Σύριας νηπιαγωγού, της Λίνας, προσπαθεί να μάθει στα μικρά προσφυγόπουλα βασικές λέξεις κι εκφράσεις στα ελληνικά.
Μπορεί η υποδοχή των προσφύγων στη Βέροια να ήταν επεισοδιακή, ωστόσο, το καθημερινό «παρών» δεκάδων εθελοντών στο Κέντρο Ανοιχτής Φιλοξενίας δείχνει, όπως λένε οι ίδιοι, το αληθινό πρόσωπο της περιοχής, αυτό του πολιτισμού και της αλληλεγγύης.
Εκατοντάδες πολίτες της Βέροιας, με την προσφορά τους είτε σε είδη πρώτης ανάγκης, είτε με χορηγίες, είτε με την προσφορά εθελοντικής εργασίας έχουν στείλει μήνυμα ανθρωπιάς, επισημαίνουν οι εθελοντές.
Την ίδια ώρα, ένας κάτοικος Βέροιας, κρατώντας μια μικρή προσφυγοπούλα από το χέρι, περπατάει ανάμεσα στα κτίρια, και πολλοί είναι αυτοί που τον γνωρίζουν με το μικρό του όνομα (είναι ο κύριος Ευάγγελος, εξηγεί νεαρή πρόσφυγας). Από τις πρώτες κιόλας ημέρες λειτουργίας του κέντρου βρέθηκε πλάι στους πρόσφυγες.
«Βλέποντας τις εικόνες των προσφύγων, είπα να βοηθήσω, όπως μπορώ. Έρχομαι στο κέντρο, παίρνω δυο-τρία άτομα μαζί μου στο σπίτι, κάνουν μπάνιο, τους προσφέρουμε ένα πιάτο ζεστό φαγητό και μετά τους φέρνω και πάλι πίσω» λέει, στέλνοντας κι αυτός, με τον δικό του τρόπο, το δικό του μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.
