Ο αρθρογράφος του Guardian (διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στα αγγλικά) αναρωτιέται σκωπτικά: «Πότε είναι θεμιτό να ανατρέπεται μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση»; «Για την Ουάσινγκτον, η απάντηση είναι απλή: όταν η αμερικανική κυβέρνηση το θεωρεί θεμιτό!», δίνει ο ίδιος την απάντηση. Όπως αναφέρει, οι κυβερνήσεις της ένωσης Mercosur (Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη και Βενεζουέλα), με κοινή τους ανακοίνωση, περιγράφουν τις «πρόσφατες πράξεις βίας» στη Βενεζουέλα ως προσπάθειες αποσταθεροποίησης της δημοκρατικής τάξης. «Απορρίπτουμε τις βίαιες ομάδες που διαδίδουν τη μισαλλοδοξία ως πολιτικό εργαλείο» αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.
Όπως θυμίζει ο Mark Weisbrot, στις μεγάλες διαδηλώσεις που συγκλόνισαν πέρυσι τη Βραζιλία, η Mercosur δεν έβγαλε παρόμοια ανακοίνωση. Και αυτό όχι γιατί δεν αγαπάει την πρόεδρο Ντίλμα Ρούσεφ αλλά διότι «οι διαδηλώσεις δεν επεδίωκαν την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης».
Όπως επισημαίνει, στην περίπτωση της Βενεζουέλας, η κυβέρνηση Ομπάμα έκανε, έστω και με σχετική λεπτότητα, σαφή τη θέση της: «Όταν ο υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρυ, δηλώνει ότι “η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει συλλάβει ή κρατεί πολλούς αντικυβερνητικούς διαδηλωτές” παίρνει ξεκάθαρα πολιτική θέση. Καθώς πολλοί διαδηλωτές διέπραξαν εγκληματικές ενέργειες: επιτέθηκαν σε αστυνομικούς με μολότοφ, έκαψαν αυτοκίνητα, ακόμα και κυβερνητικά κτίρια και προέβησαν σε αρκετούς ακόμη βανδαλισμούς». Παρόμοια δήλωση με τον Κέρυ, σημειώνει ο αναλυτής της Guardian, έκανε και εκπρόσωπος Τύπου του State Department παίρνοντας σαφή θέση υπέρ της αντιπολίτευσης και των προσπαθειών της τελευταίας για την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης με τελικό στόχο την αλλαγή καθεστώτος.
«Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ποιον υποστηρίζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Δεν προσπαθεί καν να το κρύψει: το 2014, περίπου 5 εκ. δολάρια προβλέπονται στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό των ΗΠΑ για τη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της Βενεζουέλας, και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου αν προστεθεί στα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν για ανάλογη υποστήριξη τα τελευταία 15 χρόνια».
Αυτό όμως που καθιστά τη σημερινή στάση σημαντική, κατά τον Mark Weisbrot (και εξοργίζει της κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής), είναι η σαφής «δήλωση» της Ουάσινγκτον ότι στηρίζει μια αλλαγή καθεστώτος. Δήλωση που απευθύνεται στην αντιπολίτευση στης Βενεζουέλας η οποία είχε αποθαρρυνθεί μετά την (αναγκαστική και ετεροχρονισμένη) αναγνώριση από τον Τζ. Κέρυ του αποτελέσματος των εκλογών του Απριλίου (και της ήττας του Καπρίλες). Η ευρεία νίκη του Μαδούρο και στις δημοτικές εκλογές του Δεκεμβρίου (παρά την άνοδο του πληθωρισμού και τις ελλείψεις σε βασικά καταναλωτικά αγαθά) είχε καθηλώσει την αντιπολίτευση που «κατάλαβε ότι η επιλογή των πολιτών δεν ήταν μια παράλογη πίστη στον χαρισματικό Ούγο Τσάβες». Παρά τις δυσκολίες του τελευταίου έτους, «το βιοτικό επίπεδο για την πλειοψηφία των Βενεζολάνων ανέβηκε κατακόρυφα τα τελευταία 11 χρόνια, από τότε που η κυβέρνηση πήρε τον έλεγχο της βιομηχανίας πετρελαίου» σημειώνει ο αρθρογράφος.
Ο ανταγωνιστής του Καπρίλες για την ηγεσία της αντιπολίτευσης, Λεοπόλδο Λόπεζ, βλέπει τις τωρινές διαδηλώσεις σαν ευκαιρία βίαιου διωγμού του Μαδούρο από το πρωθυπουργικό γραφείο. «Όπως τονίζει και ο καθηγητής David Smilde του Πανεπιστημίου της Γεωργίας, η κυβέρνηση έχει πολλά να χάσει από τη βία στις διαδηλώσεις ενώ η αντιπολίτευση έχει σίγουρα κάτι να κερδίσει».
Ο ίδιος ο Καπρίλες, όπως γράφει ο Mark Weisbrot, ενώ ήταν επιφυλακτικός απέναντι σε μια βίαιη αλλαγή καθεστώτος, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι στήνει προβοκάτσιες για να μετατρέψει σε βίαιες τις διαδηλώσεις. Ο Λόπεζ, από την πλευρά του, έμφανίστηκε εριστικός όταν εκδόθηκε το ένταλμα σύλληψης του: «Μαδούρο, έχεις τα “κότσια” να με συλλάβεις» έγραψε στο twitter στις 14 Φεβρουαρίου (σσ τελικά παραδόθηκε στις αρχές). «Ευτυχώς», υπογραμμίζει ο Mark Weisbrot, «η κυβέρνηση δεν τσιμπάει στο δόλωμα» παρ' ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ στην προσπάθεια αλλαγή καθεστώτος ρίχνει λάδι στη φωτιά.
«Πήρε πολύ χρόνο στην αντιπολίτευση να αποδεχθεί τα αποτελέσματα των δημοκρατικών εκλογών στη Βενεζουέλα. Δοκίμασε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, με τη στήριξη των ΗΠΑ, το 2002 και όταν απέτυχε προσπάθησαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση με το «λοκάουτ» στο πετρέλαιο. Το 2004 έχασαν ακόμη μία ευκαιρία και χωρίς προφανή λόγο μποϋκόταραν τις εθνικές εκλογές του επόμενου έτους. Απέτυχαν να απονομιμοποιήσουν τις εκλογές του Απριλίου και μένει να δούμε πόσο μακριά θα φτάσουν αυτή τη φορά για να κερδίσουν με άλλα μέσα ό,τι δεν είναι ικανοί να πετύχουν στην κάλπη και μέχρι πότε θα έχουν τη στήριξη της Ουάσινγκτον για αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα» καταλήγει το άρθρο στην ιστοσελίδα της βρετανικής εφημερίδας.
Μετάφραση - επιμέλεια: Left.gr
Για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα διαβάστε εδώ και εδώ.
