Η κυβερνητική επιμονή για εφαρμογή του Μνημονίου είτε στη συσκευασία των άγριων περικοπών είτε στη συσκευασία των όψιμων "ισοδύναμων" ένα είναι βέβαιο, ότι θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική κοινωνική ισοπέδωση.
Με τις παλαιοδεξιές κορώνες του πρωθυπουργού στις προγραμματικές δηλώσεις, την ευπειθή και εν πολλοίς σιωπηλή παρουσία του ακραιφνούς μνημονιακού Γ. Στουρνάρα στο Eurogroup, την ενδοκυβερνητική ανανεωμένη συμφωνία μετά τα πυροτεχνήματα Βενιζέλου και την ολομέτωπη επίθεση με το πακέτο ιδιωτικοποιήσεων προσπαθούν να διασκεδάσουν την πλήρη απόκλιση από τις διακηρύξεις τους για "επαναδιαπραγμάτευση".
Έχουμε μπροστά μας μια τρόικα εσωτερικού που ενώ συνεχίζει να μετράει απώλειες στελεχών "φοβερίζει" την αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση, και "τρομοκρατεί" ακόμη τον κόσμο με κατασκευές αυριανών "κινδύνων". Την ίδια ώρα, ενώ η επιδείνωση της κατάστασής μας είναι καθημερινή, οι βαστάζοι του Μνημονίου συκοφαντούν συστηματικά κάθε συνδικαλιστικό, κοινωνικό κίνημα για να "περάσουν" την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και να κρύψουν το αναποδογύρισμα των προεκλογικών "δεσμεύσεών" τους.
Με την ύφεση να καλπάζει, την ανεργία να γιγαντώνεται και τα μνημονιακά μέτρα να ανέρχονται σε 15 δισ. ευρώ, οι κυβερνητικοί βαστάζοι της "πολιτικής" τύπου Μέρκελ βυθίζονται σε διαρκή πολιτική αναξιοπιστία και "ξεχνάνε" το ισχυρό λαϊκό μήνυμα των αγώνων και των εκλογών. Το φύλλο συκής του κ. Κουβέλη στο κυβερνητικό σχήμα δεν αρκεί για να ξεγελαστούν οι πολίτες και δεν συνιστά αποτελεσματικό δεκανίκι όσο και αν επιτίθεται στην Αριστερά.
Απέναντι στην κυβερνητική μνημονιακή ευπείθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε πως ανταποκρίνεται με συνέπεια στις προεκλογικές δεσμεύσεις του καταθέτοντας πρόταση νόμου για την κατάργηση των αντεργατικών εφαρμοστικών νόμων. Παράλληλα και μαζί με την ισχυρή συμμετοχή των συμπολιτών μας, όπως έδειξε το Περιστέρι, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στον μετασχηματισμό του σε μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς.
Μια ισχυρή, ενωτική, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς είναι εργαλείο και αποκούμπι για τον κόσμο της εργασίας, της δημιουργίας, για τους νέους, για τους συνταξιούχους, για τους μεσαίους και η διαμόρφωσή της είναι ελπίδα και διέξοδος για τον τόπο.
Οι εκ του Περισσού επαναλαμβανόμενες αγκυλώσεις και δογματικές αναλύσεις μόνο πρόσθετη ζημιά επιφέρουν και οδηγούν σε κρίση στρατηγικής.
Την ώρα που βαθαίνει η οικονομική, κοινωνική κρίση που ζούμε και πολλαπλασιάζονται τα θύματά της, μόνο η ευρύτερη κοινωνική, πολιτική συμπαράταξη στην Ελλάδα και την Ευρώπη, όπως και οι ενωτικοί αγώνες μας μπορούν να αντιστρέψουν την κατάσταση και να δώσουν ελπιδοφόρα πολιτική διέξοδο.
