Το σχολείο είναι χώρος αναφοράς για τα προσφυγόπουλα. Είναι το σπίτι τους κι ο στόχος είναι να μπουν όλα στο πρωινό σχολείο για να γνωριστούν τα παιδιά μεταξύ τους αλλά και οι γονείς. Από το 2015 η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο προσφυγικό, άλλαξε και τη νοοτροπία μέρους της κοινωνίας αλλά και κρίσιμων κρίκων στην αλυσίδα, όπως το λιμενικό. Με πολύ πείσμα για τις μάχες που θα δοθούν, η Βασιλική Κατριβάνου, υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στον Δυτικό Τομέα της Β’ Αθήνας, μίλησε χθες στις «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» Στο Κόκκινο, με την Τζούλυ Τσίγκα.
Κάθε χρόνο, την τελευταία τριετία αυξάνονται τα προσφυγόπουλα που μπαίνουν στις τάξεις των σχολείων. Φέτος έφτασαν τις 13.000, τα περισσότερα στην πρωινή βάρδια, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, ενώ ο στόχος του υπουργείου Παιδείας είναι να μπαίνουν όλα στο πρωινό σχολείο, με τάξεις υποδοχής. Εκεί όπου δεν έχουμε την απαραίτητη υποδομή δημιουργήθηκαν ΔΥΕΠ, απογευματινές τάξεις για την προετοιμασία των μαθητών.
Στόχος είναι η ένταξή τους στο πρωινό σχολείο για να γνωριστούν τα παιδιά αλλά και οι γονείς και να πάψουν οι επιφυλάξεις από μικρούς και μεγάλους. Για να προετοιμάσουμε τα σχολεία που θα δέχονταν προσφυγόπουλα – ειδικά όπου υπήρχε πρόβλημα – ενημερώναμε αρχικά τους δασκάλους, μετά τους γονείς, έρχονταν και άνθρωποι από το ΚΕΕΛΠΝΟ για να εξηγήσουμε στους γονείς πως τα προσφυγόπουλα ήταν εμβολιασμένα και απόλυτα υγιή, κυρίως στα νησιά όπου το προσφυγικό ήταν πεδίο σύγκρουσης.
Στο Άνω Βαθύ Σάμου, όπου γονείς έκαναν αγωγή στην εκπαιδευτικό που τόλμησε να μιλήσει στα παιδιά τους για ανθρωπιά, η αποχή των παιδιών υποκινήθηκε από τον Σύλλογο Γονέων. Την ίδια ώρα, όμως, σε άλλο σχολείο της Σάμου όπου λειτουργούσε ΔΥΕΠ και τα ελληνόπουλα συναντούσαν τα προσφυγόπουλα μόνο στα λίγα διαλείμματα του ολοήμερου, τα παιδιά γούσταραν την παρέα μεταξύ τους και έδιναν ραντεβού τα μεσημέρια για να παίζουν μπάλα. Γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν μέσα από το σχετίζεσθαι.
Πριν από καιρό σε ένα σχολείο στην Αθήνα, εμφανίστηκε ένας ασυνόδευτος έφηβος που παλιότερα είχε προσπαθήσει να φύγει στο εξωτερικό. Είχε συλληφθεί και κρατηθεί, αφέθηκε έπειτα ελεύθερος κι έμεινε στον δρόμο. Η μόνη αναφορά που είχε, ήταν το σχολείο που πήγαινε πριν. Ξαναγύρισε λοιπόν σε αυτό μόνος του, ζητώντας να τον βάλουν σε μια τάξη, και μάλιστα έφερε κι έναν φίλο του, ζητώντας να τον γράψουν κι αυτόν. Το σχολείο ήταν το σπίτι του. Για όλα αυτά τα παιδιά το σχολείο είναι το σπίτι τους.
Χρειάστηκε πολύ δουλειά, βοήθησαν πολύ οι εκπαιδευτικοί σ’ όλη αυτή την προσπάθεια, ενώ λειτούργησε εξαιρετικά και ο νέος θεσμός των Συντονιστών Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΣΕΠ). Είναι οι εκπαιδευτικοί που πήγαιναν στα camps κι αποτέλεσαν την γέφυρα των προσφυγόπουλων με την εκπαιδευτική κοινότητα. Οι ΣΕΠ τα έδωσαν όλα.
Το 2015 με την νοοτροπία και την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε και η νοοτροπία σε κρίσιμους κρίκους αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης, όπως το λιμενικό, αλλά και του κόσμου. Από «λαθρομετανάστες» έγιναν πρόσφυγες, το λιμενικό από pushbacks παλιότερα, άρχισε να σώζει ζωές. Στο υπουργείο Παιδείας ο Φίλης και ο Παντής είχαν τεράστια αποφασιστικότητα χωρίς την οποία δεν θα γινόταν τίποτα. Το ίδιο έργο συνέχισαν και οι υπόλοιποι στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
Τώρα το πρόγραμμα της Ν.Δ. προτείνει να πηγαίνουν σχολείο μόνο τα παιδιά πρόσφυγες που έχουν πάρει άσυλο, αλλά ακόμα κι αυτά να πηγαίνουν σε διαφορετικές τάξεις από τους άλλους μαθητές. Δηλαδή, αντί να κάνουμε βήματα μπροστά θα κάνουμε πολλά βήματα πίσω. Άραγε τα παιδιά με αίτηση ασύλου που εκκρεμεί δεν θα πάνε σχολείο; Θα υπάρξει πρόβλημα στην κοινωνική συνοχή συνολικά. Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι.
Εγώ είχα παραιτηθεί από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, παρέδωσα την έδρα κι έμεινα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω πως έγιναν σημαντικά πράγματα σε ένα μεγάλο κομμάτι ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενίσχυσης του δημόσιου χαρακτήρα σε Παιδεία και Υγεία. Δε θέλω ούτε να φανταστώ ότι αυτά θα κινδυνεύσουν. Είναι μια μάχη επιβίωσης της Δημοκρατίας, της Ευημερίας και της ίδιας της Αριστεράς. Γιατί εκεί χτυπάει η καρδιά της Αριστεράς.
Ήδη σήμερα, οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία σκέφτονται τι συνέβαινε πριν το 2015, όταν με μια καταγγελία μπορούσαν να χάσουν τη θέση τους. Είναι καίριο το πώς θα προχωρήσει η ένταξη των προσφυγόπουλων στο σχολείο, όταν μάλιστα ο Σαμαράς άρχισε και πάλι να μιλάει για λαθρομετανάστες.
Υπάρχουν μάχες να δοθούν και στην περιοχή που είμαι κι εγώ υποψήφια (Δυτικός Τομέας της Β’ Αθήνας Περιστέρι, Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Πετρούπολη, Ίλιον, Άγιοι Ανάργυροι, Καματερό), μια δύσκολη περιοχή που, όμως, έχει ανθρώπους με ζεστασιά.
Πείσμωσα μετά τις ευρωεκλογές, κι αυτό το πείσμα μας κινητοποιεί. Μ΄αυτό το πείσμα πρέπει να πάμε. Η επόμενη ημέρα είναι πολύ σημαντική, για την χώρα, για όλους αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει ν’ αναστοχαστεί πράγματα που εγκαταλείψαμε, όπως το κόμμα.
