Οι διατάξεις του νομοσχεδίου δεν το καθιστούν απλώς «περιβαλλοντοκτόνο», είναι οδοστρωτήρας, είπε ο Β. Αποστόλου. Και σαν να μην έφτανε η φόρτιση που έχουν δημιουργήσει, ήρθε και το διαδικαστικό θέμα της επιστολικής ψήφου που επιχειρεί να μπει στην διαδικασία των ψηφοφοριών στην Βουλή και να δημιουργήσει κανονικότητα. Αυτό είναι το χειρότερο. Εκμεταλλεύονται απόφαση που είχε υπάρξει στο ξεκίνημα της πανδημίας. Τώρα επιχειρούν να την επεκτείνουν σε όλες τις διαδικασίες. Αυτό μας οδήγησε στην αποχώρηση από την διαδικασία.
Αυτό που συμβαίνει με την περιβαλλοντική αδειοδότηση είναι αδιανόητο, συνέχισε, βλέπουν ότι δεν έρχονται ιδιωτικές επενδύσεις και θεωρούν ανασταλτικό παράγοντα την διαδικασία αυτή. Αντί να ενισχύσουν τις υπηρεσίες με ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή, επιλέγουν την απαξίωση. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, θέλουν να υπάρξει «απαλλαγή από τον φόρτο διαδικασιών που δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην προστασία του περιβάλλοντος», εκεί έχουν φτάσει. Μάλιστα, υπογράμμισε πως προβλέπεται αν περάσει η προθεσμία χωρίς ολοκλήρωση, να φεύγει από τις αρμόδιες υπηρεσίες και να πηγαίνει σε κεντρικό επίπεδο η συγκεκριμένη αδειοδότηση. Παράλληλα, μπορούν να χρησιμοποιήσουν γνωμοδοτήσεις θεωρώντας ότι δεν χρειάζεται περιβαλλοντική αδειοδότηση, ενώ θα υπάρχει πλήρης έλεγχος των μελετητών περιβαλλοντικών επιπτώσεων από πιστοποιημένους αξιολογητές μεν, αλλά που θα πληρώνονται από τους ίδιους τους επενδυτές.
Μία σωστή περιβαλλοντική αδειοδότηση πρέπει να έχει ως βασική της κατεύθυνση την βιωσιμότητα των επενδύσεων, που εκ των πραγμάτων στηρίζεται στην προστασία του περιβάλλοντος. Αν το περιβάλλον υποστεί συνέπειες, πάει και η βιωσιμότητα, πάει και η ανάπτυξη, πάνε όλα. Έχουν κολλήσει στο δίλημμα «ανάπτυξη ή περιβάλλον», ενώ είναι «ανάπτυξη με προστασία του περιβάλλοντος». Βασική τους επιδίωξη είναι να εξυπηρετήσουν συμφέροντα και να δημιουργούν προϋποθέσεις να κατευθύνονται όλα προς συγκεκριμένα συμφέροντα, όπως υπογράμμισε ο Β. Αποστόλου. Δεν είναι δυνατόν στις προστατευόμενες περιοχές ο αξιολογητής να καθορίζει τις τέσσερις ζώνες και να έρχεται νομοθετικά η κυβέρνηση να καθορίζει τις χρήσεις στον κεντρικό πυρήνα. Και η τοπική κοινωνία, τα κινήματα, όλος ο κόσμος που έχει στηρίξει αυτή την προσπάθεια να είναι «απ` έξω». Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν τι επιπτώσεις θα έχουμε στην φυσική κληρονομιά.
Για τον αγροτικό κόσμο μέχρι τώρα έχουμε ανακοινώσεις -υποτίθεται δεσμεύσεις, αλλά δεν υπάρχει τίποτα ως αποτέλεσμα, σημείωσε εξάλλου ο Β. Αποστόλου.
Όπως ανέφερε, ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταΐκούρας λέει ότι για τον αγροτικό χώρο δίνονται 150 εκατ. ευρώ, αλλά ακόμη δεν μπορεί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να εξειδικεύσει, τα άμεσα προβλήματα, τις επιπτώσεις, στη διάθεση των προϊόντων, τη ζωϊκή παραγωγή, ειδικά στην αιγοπροβατοτροφία και στην αλιεία. Γιατί δεν κάνουν κίνηση άμεση, να καλύψουν την αδυναμία που υπάρχει στη διάθεση των συγκεκριμένων προϊόντων;
Πάνω από 500.000 αρνιά και κατσίκια δεν πουλήθηκαν το Πάσχα. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Τι θα κάνουν οι αλιείς που βλέπουν να μην διατίθεται η παραγωγή τους; Δεν έπρεπε να υπάρχει «ένεση» στην κατανάλωση των εγχώριων προϊόντων; Δεν έπρεπε να υπάρξει ρευστότητα τέτοια ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους; Τι γίνεται στην ΕΕ; Έχουν κατατεθεί οι ανάγκες που υπάρχουν; Οι αιγοπροβατοτρόφοι στα χωριά στις ορεινές περιοχές είναι η μοναδική δραστηριότητα που υπάρχει, αν φύγουν κι αυτοί τότε ερημώθηκε η ύπαιθρος, προειδοποίησε.
