to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Per un “altro” partito con Tsipras

Διαρκούσης της προσυνεδριακής περιόδου και λαμβάνοντας ως παραδοχή την τραγική κατάσταση που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία λόγω της πανδημικής κρίσης και όχι μόνο, το κείμενο αυτό ευελπιστεί να αποτελέσει μια ελάχιστη συμβολή στα αποτελέσματα του 3ο συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.



 
 

Πρόλογος

Τις μέρες αυτές η χώρα μας βιώνει τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής που ασκεί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση σ όλα τα μέτωπα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Η πανδημία αφαιρεί από τη χώρα μας ένα χωριό κάθε εβδομάδα με τους νεκρούς που αφήνει πίσω της, οι συνθήκες εργασίας μεταβάλλονται διαρκώς επι τα χειρω για τους εργαζομένους, η εκπαίδευση καθίσταται δυσπρόσιτη για τα χαμηλά εισοδηματικά στρωματά και η ακρίβεια ξυρίζει το πορτοφόλι της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Στις συνθήκες αυτές θα διεξαχθεί το 3ο συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που φιλοδοξεί να ανατάξει τις θνησιγενείς λειτουργίες του, κινητοποιώντας τα μέλη του για τη δεύτερη φορά Αριστερά.

Τα εισηγητικά κείμενα ολοκληρώθηκαν και αποτελούν πλέον αντικείμενο μελέτης εκ μέρους των οργανώσεων για την αποδοχή  η την απόρριψη τους.

Κεντρικά επίδικα των προσυνεδριακών συζητήσεων θα αποτελέσουν αφ’ ενός οι όροι και οι συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ  για την επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία και αφ’  ετέρου οι απαραίτητες καταστατικές ρυθμίσεις ούτως ώστε το Κόμμα να γίνει πιο λειτουργικό πιο δημοκρατικό με ουσιαστικά αναβαθμισμένο το ρόλο των μελών. Η κατάθεση πρότασης εκ μέρους του Προέδρου για την κατοχύρωση αμεσοδημοκρατικων διαδικασιών τόσο στη λήψη των αποφάσεων, όσο και στην εκλογή των οργάνων αποτελεί ενθαρρυντικό γεγονός που θα αποτρέψει την προϊούσα κομματική σήψη. Άμεση επιδίωξη ένα Κόμμα με παλλόμενη εσωτερική ζωή, έχοντας στο DNA του την κυριαρχία των Μελών. 

Ιστορική αναδρομή

Τα Κόμματα αριστερής έμπνευσης και προέλευσης δημιουργήθηκαν τον 20ο αιώνα ως προϊόντα της βιομηχανικής επανάστασης. Η λογική της αντιπροσώπευσης οδήγησε στην κάθετη – πυραμιδωτή οργάνωση, που ως βάση υπάρχει μια πλατιά οργάνωση μελών και ανεβαίνοντας την πυραμίδα συναντάς ενδιάμεσους κρίκους - όργανα μέχρι το κεντρικό όργανο και τον επικεφαλής.

Το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της παραπάνω μορφής Κόμματος αποτελεί το «Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας».  Ιδρύθηκε το 1863 στη Λειψία από τον Φέρντιναντ Λασάλ, με το όνομα «Γενικός Σύνδεσμος Γερμανών Εργατών» και το 1875 ενώθηκε με το «Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα» που είχαν ιδρύσει οι Άουγκουστ Μπέμπελ και Βίλχελμ Λίμπκνεχτ. «Αίρεση» της παραπάνω μορφής Κόμματος αναδείχθηκε το «Κόμμα νέου τύπου» των Μπολσεβίκων. Παρά τις διαφορές τους κοινό χαρακτηριστικό παραμένει η κάθετη οργάνωση με τους ενδιάμεσους κόμβους.

Προς επίρρωση του ισχυρισμού η συγκεκριμένη μορφή  κόμματος βρίσκει το ισοδύναμο του στη λειτουργία ενός μεγάλου εργοστασίου παραγωγής προϊόντων, αρκεί να εντοπίσουμε τα κοινά τους χαρακτηριστικά: Το ένα προσπαθούσε να κερδίσει αγοραστές το άλλο προσπαθούσε να προσελκύσει μέλη. Ο υπεύθυνος του εργοστασίου καθορίζει τους στόχους, η ηγεσία του Κόμματος καθορίζει την πολιτική γραμμή. Οι τοπικοί και θεματικοί μάνατζερ κατεβάζουν τους στόχους στη γραμμή παραγωγής. Οι ενδιάμεσοι κρίκοι – όργανα μεταφέρουν την πολιτική γραμμή στην πλατιά βάση των μελών. Στη γενική συνέλευση της εταιρείας( ανώτερο όργανο) το διοικητικό συμβούλιο υποβάλλει τον ετήσιο απολογισμό των πεπραγμένων, η απερχομένη Κεντρική Επιτροπή υποβάλλει στο συνέδριο (ανώτερο όργανο) τον απολογισμό της δράσης από το προηγούμενο συνέδριο.

Η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση από την παραπάνω διαδικασία ανάπτυξης και λειτουργίας των Κομμάτων της Ευρώπης. Το ΚΚΕ ιδρύθηκε στα χρόνια της Οκτωβριανής επανάστασης ακολουθώντας για δεκαετίες τον τρόπο λειτουργίας και δράσης που είχε επιβληθεί στα κόμματα της Τρίτης Διεθνούς. Ιστορικά το ΚΚΕ, το οποίο είχε μόλις 350 μέλη εκτός φυλακών το Μάη του 1941, έφτασε τα 12.000 μέλη το Δεκέμβρη του 1942, 70.000 το Νοέμβρη του 1943, 180.000 το Γενάρη του '44 και τέλος περίπου 500.000 την περίοδο της Απελευθέρωσης, ποσοστό 7% επι του πληθυσμού...Ίσως παγκόσμιο επίτευγμα. Το ίδιο χρονικό διάστημα, το ΕΑΜ αριθμούσε περίπου 1.500.000 μέλη. Το 1958 όταν διαλύθηκαν οι κομματικές οργανώσεις ο αριθμός των μελών μόλις άγγιζε τις 10.000.  

Στη σημερινή εποχή στα μεγάλα Ευρωπαϊκά Κόμματα Σοσιαλδημοκρατικά η Συντηρητικά τα μέλη τους αποτελούν το 0,3% - 0,5% του συνολικού πληθυσμού. Παροδική εξαίρεση οι Εργατικοί επι εποχής Κορμπιν όπου το ποσοστό των μελών ανήλθε προσωρινά στο 0,7% του πληθυσμού. Ο σημερινός αριθμός των κομματικών μελών του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εντός των ορίων των Ευρωπαϊκών Κομμάτων. Χαρακτηριστικό των κομμάτων αυτών τα ολιγομελή όργανα. Τα συνεδριακά σώματα των Ευρωπαϊκών κομμάτων κυμαίνονται από 600- 1000 συνέδρους. Ολιγομελή είναι και τα όργανα που εκλέγονται από τα συνέδρια...Η ίδια λογική διέπει και τη διαδικασία εκλογής των κατωτέρω οργάνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί ακριβώς την αντίστροφη λογική....Εκλέγονται πολυμελή όργανα  που στην πράξη γίνονται...ολιγομελή με ότι αυτό συνεπάγεται στην συνολική λειτουργία του κόμματος. Είναι καιρός να συμπορευθεί με τις πρακτικές των ευρωπαϊκών κομμάτων στο συγκεκριμένο ζήτημα. 

Όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας η εμφάνιση του Ευρωκομμουνιστικού ρεύματος αποσυμπίεσε τις περίκλειστες  ασφυκτικές διαδικασίες και τον απολιθωμένο τρόπο λειτουργίας γεγονός που είχε την επίδραση του και στην χώρα μας. Η Ευρωκομμουνιστικη τάση που αναπτύχθηκε υιοθέτησε πολλές πρακτικές επι το δημοκρατικότερο στην εσωτερική κομματική ζωή χαλαρώνοντας τις παλιές αποστεωμένες πρακτικές. Οι πρακτικές αυτές όμως δεν αναπτύχθηκαν με μια λελογισμένη μεθοδολογία με αποτέλεσμα να εμφανισθούν τα σημερινά φαινόμενα αποσύνθεσης και διάλυσης.

Οι κατοπινές εξελίξεις

Οι κατοπινές εξελίξεις με την νέα διάσπαση της Αριστεράς, τη δημιουργία του Συνασπισμού στο αρχικό στάδιο και του ΣΥΡΙΖΑ μεταγενέστερα ήταν ένα ενδιαφέρον πείραμα που φιλοδοξούσε να ενώσει τις διάσπαρτες δυνάμεις της πληθυντικής Αριστεράς. Κι ενώ το ζητούμενο ήταν η δημιουργία ενός ομοιογενούς κόμματος με αναπτυγμένες τις δημοκρατικές διαδικασίες και παλλομένη την εσωτερική του ζωή αυτό δεν επετεύχθη. Οι κατ’ επίφαση «τάσεις» έγιναν γραφειοκρατικοί μηχανισμοί εξυπηρέτησης προσωπικών στρατηγικών και ανάδειξης  παραγόντων....Αντί για ένα Κόμμα με πλούσιο εσωτερικό προβληματισμό, σήμερα αποτελεί άθροισμα παραγόντων που επιδιώκουν ιδιοτελείς σκοπούς.

Οι επικρατούσες φατρίες θέλουν να ελέγξουν τις κομματικές  λειτουργίες όχι στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας οργανωμένης συλλογικότητας, σοβαρού κόμματος δηλαδή, αλλά διολισθαίνοντας και προσανατολίζοντας τη ροή των κομματικών δράσεων σε δημιουργία εκλογικού μηχανισμού βολεύοντας τους….εκλεκτούς. Δημιουργώντας ένα καθεστώς βουλευτοκρατίας... Όπου σε ημέτερους  προεπιλεγμένους θα κατευθυνθεί η υποστήριξη…Η μήπως όχι; Για όσους αμφιβάλλουν ας δουν την προηγουμένη εκλογική αναμέτρηση. Τώρα το ζήτημα παίρνει πιο οργανωμένη μορφή.

Και πίσω απ’ τους εκλεγμένους, κάποιοι θα βολευτούν επαγγελματικά  έστω κι αν δεν είναι ικανοί (στην προηγούμενη διακυβέρνησή είχαμε πολλούς), ελέγχοντας τον μηχανισμό των μελών και κατ’ επέκταση των ψηφοφόρων...Στη λογική ότι ο κάθε βουλευτής έχει τους εμπίστους του…Έστω κι αν είναι ακατάλληλοι…Χωρίζουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε έμπιστα και μη. Και όλα αυτά στο όνομα της Αριστεράς και του Σοσιαλισμού...

Ορισμένοι στον  ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν την ελιτίστικη πολιτική κουλτούρα και την παράδοση μιας «Αριστεράς της ήττας». Ιδιαίτερα εκφράζεται αυτό από ορισμένους του πάλαι ποτέ  «Εσωτερικού» που κληρονόμησαν στο DNA μια παράδοση της Αριστεράς εγκλωβισμένης και ευνουχισμένης στο πολιτικό περιθώριο και την κοινωνική διαμαρτυρία. Χωρίς να αντιλαμβάνονται τη σημασία της πολιτικής ήττας για δεν επιδίωξαν πολιτικές νίκες.



Προσυνεδριακές διεργασίες

Κατ’ ουσία οι προσυνεδριακές συζητήσεις άνοιξαν προ έτους με την σύγκλιση της προγραμματικής συνδιάσκεψης.  Αρνητικό στίγμα  των εργασιών το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής(40%) των μελών του σώματος της συνδιάσκεψης. Τα γεγονός αυτό επιβαρύνεται περαιτέρω αν σκεφθεί κανείς ότι η σύνθεση του σώματος αποτελούνταν από τα μέλη της ΚΠΕ τους βουλευτές και ευρωβουλευτές και τα μέλη των Νομαρχιακών Επιτροπών. Τουτέστιν όλο το στελεχιακό apparat του Κόμματος. Τούτων δοθέντων είναι να αναρωτιέται κανείς…Πόση αξία έχουν οι κάλπικοι λόγοι του δεκάρικου των καθοδηγητικών στελεχών περί χαμηλής συμμετοχής των μελών στις κομματικές λειτουργίες και πολύ περισσότερο για χαμηλή συμμετοχή των πολιτών στις κινητοποιήσεις ενάντια στην ανάλγητη σημερινή νεοφιλελεύθερη πολιτική. Τι χρεία άλλων μαρτύρων έχουμε; Εφ όσον με τη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ τους, την οποία επέλεξαν  ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ αυτό υποδεικνύουν και αυτό επιδιώκουν…Έχουν τους λόγους τους φυσικά…Οι ανέξοδες από άμβωνες θεωρίες για «αποφασιστικό ρόλο των ΟΜ», «για Κόμμα στο χώρο τους» και «για μάτι του κόμματος»  κάνουν ρόμπα αυτούς που τις εκφωνούν και προκαλούν απίστευτη θυμηδία ακόμα και στις…άδειες αίθουσες των κομματικών γραφείων. Εκφράζουμε την ελπίδα ότι ανάλογα φαινόμενα δεν θα παρατηρηθούν στις εργασίες του συνεδρίου.

Δεύτερη μελανή κηλίδα των εργασιών της Συνδιάσκεψης ήταν ο αποκλεισμός των μελών από τη ελεύθερη διαδικτυακή παρακολούθηση της. Επαναλαμβάνω απλή παρακολούθηση…Τεχνικά ήταν απολύτως δυνατό και το κόστος ασήμαντο…Ομολογουμένως προκάλεσε αρνητική εντύπωση το γεγονός του αποκλεισμού των μελών, δεδομένου ότι στον συγκεκριμένο χώρο της Αριστεράς δεν είχαν ακολουθηθεί ανάλογες πρακτικές. Οι συνεδριάσεις των συνεδριακών σωμάτων, οι συνεδριάσεις της ΚΠΕ ήταν πάντα ανοιχτές στα μέλη. Ομολογουμένως αρνητική εξέλιξη…Οι θεματικές της προγραμματικής συνδιάσκεψης όμως ήταν ανοιχτές στους δημοσιογράφους…Στα μέλη όμως ερμητικά κλειστές …Είναι προφανές ότι το ζήτημα δεν τίθεται αντιπαραθετικά. Όμως είναι αναγκαίο να τηρηθεί η καταστατική αρχή για πλήρη ενημέρωση ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ των μελών η όσων επιθυμούν, κρατώντας ανοικτές τις  κομματικές λειτουργίες ακόμα και για του φίλους τους κόμματος. Το τι ακολουθήσε είναι γνωστό…Δεδομένης της δυσμενούς αντιμετώπισης του κόμματος από το κατεστημένο των Μέσων Μαζικής Εξαχρείωσης την επόμενη ημέρα υπήρξε εκ μέρους τους επιλεκτική παράθεση αποσπασμάτων των τοποθετήσεων ηγετικών στελεχών του κόμματος….Και η ενημέρωση των μελών για το τι είπε ποιος εξαντλήθηκε εκεί…Ιδιαίτερα σε τοποθετήσεις που κοντράρουν ας πούμε τον Προέδρο. Έχω την γνώμη ότι ο αποκλεισμός μελών από τα κομματικά δρώμενα ήταν ολίσθημα πρώτου μεγέθους που αντιβαίνει και στις καταστατικές αρχές και στις ανάγκες που ορίζει η εποχή μας…

Με την ολοκλήρωση των εργασιών της προγραμματικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώθηκε  ένας σαφές και συνάμα επαρκές πλαίσιο για το δέον γενέσθαι, το οποίο θα αλλάξει την εικόνας της χώρας και των πολιτών της επι τα βελτιω. Τα βασικά επίδικα  τα οποία περιέχονται και αναλύονται στους βασικούς άξονες  είχαν την ομόθυμη επιδοκιμασία του σώματος της Συνδιάσκεψης. Ίσως είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά προβάλλει ένα τόσο σαφές και ενναλακτικό προγραμματικό πλαίσιο στην ιστορική διαδρομή της. Εφ όσον συνδυασθεί και με το κείμενο του απολογισμού της κυβερνητικής θητείας προδιαγράφει  μια πορεία που υπό προϋποθέσεις μπορεί να συγκεντρώσει ευρύτερες λαϊκές συγκαταθέσεις.

Στο τέλος του Γενάρη παραδοθήκαν στα κομματικά μέλη τα προτεινόμενα κείμενα του συνέδριου...Οι πολιτικές θέσεις και το υπό ψήφιση καταστατικό. Οι πολιτικές θέσεις που τίθενται υπό συζήτηση και έγκριση έχουν συγκεντρώσει την ευρύτατη αποδοχή στις συνεδριάσεις των Κεντρικών οργάνων. Μαζί με τα ντοκουμέντα της Προγραμματικής Συνδιάσκεψης  αποτελούν την πυξίδα του Κόμματος στην πορεία εφεξής.

Σήμερα η Αριστερά απαιτείται να διαμορφώσει ένα συγκεκριμένο ρεαλιστικό πρόγραμμα που θα ανταποκρίνεται στους συσχετισμούς της συγκυρίας με άμεσες στοχεύσεις: Την εκκαθάριση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου από πλείστες όσες οικονομικές και γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τη ζωή των πολιτών, και την θεσμοθέτηση μιας δέσμης μέτρων–τομών  που συμβάλλουν έτσι ώστε η Ελλάδα να γίνει κανονικό Ευρωπαϊκό κράτος.

Σε κάθε περίπτωση όμως οι αποφάσεις του συνεδρίου και της συνδιάσκεψης πρέπει να φθάσουν σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας…Έργο ιδιαιτέρως σημαντικό  το οποίο εν πολλοίς θα διεκπεραιωθεί μέσω των κομματικών οργανώσεων γεγονός που προϋποθέτει την αναζωογόνηση τους. Η οποία δεν ήταν ζητούμενο από τα παραπάνω όργανα του κόμματος μέχρι σήμερα…Το πολιτικό υποκείμενο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλει να αναπροσαρμόσει τις λειτουργίες του και τις δράσεις του.

Πού στοχεύουμε;

Απαραίτητη προϋπόθεση για μια διαφορετική πορεία είναι η αναλυτική κριτική αποτίμηση του  υπάρχοντος κομματικού εγχειρήματος και οι διαπιστωτικές παραδοχές για την οριακή του χρησιμότητα εφεξής. Οι συζητήσεις για ένα νέο φορέα που θα στεγάσει τις εκδοχές της πληθυντικής Αριστεράς  της προοδευτικής Σοσιαλδημοκρατίας και της Οικολογίας πρέπει σύντομα να μορφοποιηθεί με  πλήρη αποσαφήνιση των απόψεων της κάθε πλευράς, στοχεύοντας στον ενιαίο τρόπο λειτουργίας.

Ο νέος λειτουργικός και πάνω απ’ όλα αποτελεσματικός κομματικός σχηματισμός πρέπει να ηγεμονεύσει στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο χωρίς όμως να απονευρώσει την αριστερή του στρατηγική. Ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα παραμένει το οραματικό ζητούμενο.

Όμως στην σημερινή συγκυρία απαιτείται ένα ευρύτατο μέτωπο δυνάμεων που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο ωριμότητας του λαϊκού κινήματος ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η νέα όμως μεγάλη πρωτοβουλία δεν μπορεί να χαραχθεί και προπαντός να υλοποιηθεί απ’ τους ΙΔΙΟΥΣ ανθρώπους…Δεν χτίζεις το αύριο με υλικά του χθες…Θέλει άλλαγμα η βελόνα!!

Αυτό απαιτεί:

Ένα Κόμμα εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού που θα παλέψει ενάντια στην σημερινή κατευθυνόμενη αποιδεολογικοποιηση, στοχεύοντας  στην υπέρβαση του νεοφιλελεύθερού  μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, προτάσσοντας  την ριζική αναδιανομή του πλούτου και τις ίσες ευκαιρίες των πολιτών σ όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.

Ένα κόμμα ανοικτό σε νέα κοινωνικά προτάγματα παραμερίζοντας κάθε τάση μιζέριας, μεμψιμοιρίας και φοβικών συνδρόμων. Ένα κόμμα νεανικό με ανησυχίες που ακουμπάνε στο σήμερα. Και η παλιά φουρνιά; Δεν υιοθετούμε πολιτικές ανθρωποφαγίας… «Δεν σκοτώνουμε τα αλόγα όταν γεράσουν». Εκμεταλλευόμαστε την τεράστια εμπειρία τους κυρίως σε θεματικές προτεραιότητες, αλλά προφανώς σε διαδικασία συμφωνημένης εθελοντικής αλλαγής σκυτάλης.

Ένα κόμμα που θα καθιερώσει την οριζόντια ενημέρωση αλλά και την οριζόντια λήψη αποφάσεων σε σημαντικά ζητήματα. Αυτού του είδους η λειτουργία κοινωνικοποιεί το κόμμα, το φέρνει κοντά στα προβλήματα έτσι ώστε οι αποφάσεις να παίρνονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, αφοπλίζοντας ταυτόχρονα τους θλιβερούς κομματικούς ενδιάμεσους και εξομαλύνοντας την κομματική ζωή.

Ένα Κόμμα που καλλιεργεί σχέσεις εμπιστοσύνης, προωθεί τη συλλογικότητα, ενισχύει την εσωκομματική δημοκρατία, επιδιώκει τον πλουραλισμό των απόψεων, εξασφαλίζοντας την συμμετοχή των μελών στις αποφάσεις.

Ένα Κόμμα που στη σημερινή φάση ιλιγγιώδους ανάπτυξης, δεδομένου ότι η παραγωγή απέκτησε άυλα χαρακτηριστικά σε μεγάλο βαθμό, θα αξιοποιήσει την εμφάνιση νέων μορφών επικοινωνίας, νέων μορφών συνεργασίας, νέων μορφών ενημέρωσης σε οριζόντιο κυρίως επίπεδο.

Ένα κόμμα που εν όψει και του μετασχηματισμού του, θα απευθύνει γενικό προσκλητήριο σ όλους αυτούς που πέρασαν απ’ τις γραμμές της Αριστεράς και πικράθηκαν από συμπεριφορές και πρακτικές ελιτισμού, μικρομεγαλισμού, μωροφιλοδοξιών και ιδιοτέλειας.

Ένα κόμμα που θα αποκτήσει οργανωμένη βάση μέσα στον κόσμο της μισθωτής εργασίας και στα λαϊκά στρώματα, καλύπτοντας πολιτικά σημαντικά τμήματα της κοινωνίας και παύοντας να είναι ένας εκλογικός μηχανισμός προσδεμένος στην κυβέρνηση και το κράτος.

Ένα κόμμα που θα κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό ως νέα μεγάλη πλειοψηφική δύναμη, παγιώνοντας την επιρροή στον κεντροαριστερό χώρο και εξασφαλίζοντας κατά το δυνατόν την αντιστοίχιση των κομματικών δυνάμεων με την ευρεία εκλογική του βάση.

Ένα κόμμα που θα διεισδύσει στην κοινωνική βάση της συντηρητικής παράταξης, εξοβελίζοντας τα μετεμφυλιακά σύνδρομα με σεβασμό και ευαισθησία στην ιστορική μνήμη, συμπορευόμενο κατά περίπτωση και με πραγματιστές που ανήκουν στον συγκεκριμένο χώρο, για τους μεγάλους μετασχηματισμούς – αστικού χαρακτήρα πολλές φορές- που έχει ανάγκη ο τόπος.

Ένα κόμμα που μακριά από το στείρο συγκρουσιακό πλαίσιο Αριστεράς - Εκκλησίας που επικράτησε μετά τη «συνάντηση» με τον λαϊκό κλήρο στο έπος της Αντίστασης, θα εγκαινιάσει  μια νέα ώριμη σχέση με την ηγεσία της Εκκλησίας, κατοχυρώνοντας  νέους εντελώς διακριτούς ρόλους, με ταυτόχρονη επίλυση του ζητήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Ένα κόμμα που θα χαράξει τη νέα στρατηγική «Πολυεπίπεδης διακυβέρνησης», βασικό προαπαιτούμενο για περαιτέρω διεργασίες. Μια στρατηγική που θα στηρίζεται σ ένα επιτελικό κράτος και σε αποκεντρωμένους - Αυτοδιοικητικούς κατά βάση – θεσμούς, ενσωματώνοντας τις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας.

Ένα κόμμα που θα ανοίξει τα φτερά του σε κάθε γειτονιά στη βάση των τοπικών προβλημάτων δημιουργώντας δίκτυα φίλων, πέρα από τα μέλη και στελέχη του…Μέσα από αυτή την πολυσχιδή δραστηριότητα θα αναδειχθούν και Αυτοδιοικητικά στελέχη, στη βράση των προβλημάτων κι όχι σε κενά αέρος.

Ένα κόμμα που θα αξιοποιήσει όσους ανήκουν στην «εκτός  τειχών πολύχρωμη Αριστερά», οι οποίοι διαθέτουν συγκεκριμένες θεωρητικές επιστημονικές επαγγελματικές δεξιότητες και δραστηριότητες σε  συγκεκριμένους τομείς της κοινωνικής ζωής.

Ένα κόμμα που ανασυγκροτώντας τα τμήματα του θα στελεχωθεί με νέους ανθρώπους, μελετώντας σε βάθος τα κοινωνικά προβλήματα, προτείνοντας καίριες εμβληματικές παρεμβάσεις, που θα βελτιώσουν θεαματικά το επίπεδο της ποιότητας ζωής των πολιτών και της πόλης.

Ένα Κόμμα που οι παρεμβάσεις αυτές δεν θα ναι προϊόν εγκεφαλικού κατασκευάσματος, αλλά αποτέλεσμα ενδελεχούς προετοιμασίας και μελέτης με αυξημένη συμμετοχή και πολιτών με αυξημένο επαγγελματικό εκτόπισμα, απ’ τις τοπικές κοινωνίες με αυξημένα ενδιαφέροντα για τα δημοτικά δρώμενα.

Ένα Κόμμα που με την συγκεκριμένη συμμετοχική πρακτική επικυρώνει στην κοινωνία το αριστερό διακριτό στίγμα των δημοτικών σχηματισμών, καθιερώνει τον προγραμματικό αντιπολιτευτικό μας ρόλο, «γονιμοποιεί» τις συνεργασίες και συνεργιες, άκρως απαραίτητες για την κυριαρχία στους Αυτοδιοικητικούς θεσμούς.

Για μια νέα αρχή

Μια σημαντική ακόμη παράμετρος είναι η δυνατότητα των κομματικών οργανώσεων να κάνουν κοινωνούς των προγραμματικών κατευθύνσεων τους πολίτες. Η κάθε ΟΜ στο χώρο της πρέπει να σταθεί στο ύψος που απαιτούν οι κρίσιμες περιστάσεις αποδεικνύοντας ότι είναι ετοιμοπόλεμη. Είναι όμως; Ασφαλώς δεν είναι...Μια μακρόχρονη περίοδος παθητικότητας και απραξίας έχει «ξεχειλώσει» τις κομματικές διαδικασίες, έχουν  ατονήσει τα ενδιαφέροντα, έχουν απομακρυνθεί τα μέλη. Απαιτείται μια τεράστια προσπάθεια να αναζωογονηθούν οι οργανώσεις, να ανεβάσουν στροφές, να κυριαρχήσουν στο χώρο τους.

Αναζωογόνηση σημαίνει αρχικά εξοβελισμός απ’ το Κόμμα των επικρατουσών νοοτροπιών ρουτίνας δυσλειτουργίας δυσπραγίας επετηρίδων και αδιαφανών διαδικασιών. Προπαντός σημαίνει επικράτηση κανόνων αξιοκρατίας, ταλέντων, εφευρετικών μεθόδων και νεωτερικών πρωτοβουλιών.

Αναζωογόνηση σημαίνει πρωτίστως ΣΕΒΑΣΜΟ των μελών και της εθελοντικής προσφοράς τους. Που πάει να πει ότι τα μέλη είναι ουσιαστικοί συντελεστές στην παραγωγή πολιτικής σε τοπικό επίπεδο και όχι παθητικοί δέκτες των κεντρικών πολιτικών και παθητικοί αχθοφόροι κεντρικών πρωτοβουλιών.

Αναζωογόνηση σημαίνει νέα σχέση των οργανώσεων μελών με τα παραπάνω καθοδηγητικά όργανα που θα βασίζεται στην αρχή της αλληλοβοήθειας με στόχο οι δεσμοί με την κοινωνία να ενισχυθούν και όχι να ξεφτίζουν προϊόντος του χρόνου. Αποτελεί άμεση αναγκαιότητα να αναπτυχθεί μια  ειλικρινής αμφίδρομη σχέση μέλους – καθοδηγητή και όχι υποτακτική σχέση ηγεμόνα - πληβείου.

Αναζωογόνηση σημαίνει διαφορετικού τύπου λειτουργία ούτως ώστε οι οργανώσεις να πάψουν να αποτελούν παθητικά ακροατήρια όπου εκφωνούνται κάλπικοι δεκάρικοι των καθοδηγητών, που μεταφέρουν προειλημμένες αποφάσεις.

Αναζωογόνηση σημαίνει ακριβής καταστατική οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων των ΟΜ και των οργάνων του κόμματος έτσι ώστε να αφαιρεθεί η δυνατότητα των ενδιάμεσων να καθορίζουν κατά το δοκούν τις εξελίξεις και να επιβεβαιώνουν το ρόλο τους.

Αναζωογόνηση σημαίνει παροχή κινήτρων(ασφαλώς όχι ιδιοτελών) για την συμμετοχή των μελών έτσι ώστε να παραμείνουν ενεργά μέλη, να δημιουργούν τα ίδια με τον δικό τους τρόπο και όχι μέσω αντιπροσώπων, όντας παρόντα στα τεκταινόμενα,  για να έχει νόημα η συμμετοχή τους και κατ’ επέκταση η προσφορά τους.

Αναζωογόνηση σημαίνει εντοπισμός των ιδιαιτεροτήτων  των ταλέντων και των κλίσεων των μελών,  τόνωση της πρωτοβουλίας τους, έτσι ώστε  με κατάλληλο προγραμματισμό να διοχετευθούν στις κομματικές διαδικασίες ως διαρκής διάθεση για προσφορά.

Αναζωογόνηση σημαίνει προσέλκυση  ανθρώπων της Αριστεράς που κουβαλούν στους ώμους τους τεράστια επιστημονικά και επαγγελματικά φορτία, μεταφέροντας στην κομματική και στην πολιτική λειτουργία τις αποτελεσματικές πρακτικές του εργασιακού τους χώρου τηρουμένων των αναλογιών.

Αναζωογόνηση σημαίνει ότι θα εγκαταλειφθεί κατά το μάλλον η ήττον ο παραδοσιακός και παρωχημένος σήμερα προπαγανδιστικός μηχανισμός του κόμματος. Κατά συνέπεια το διαδίκτυο στην πρώτη γραμμή.

Αναζωογόνηση σημαίνει νέα χαρακτηριστικά γιατί όχι και υβριδικά στη λειτουργία των οργανώσεων ούτως ώστε οι χώροι των κομματικών γραφείων να αποτελέσουν, εργαστήρια καινοτόμων ιδεών και λύσεων, κυψέλες πολύμορφων δραστηριοτήτων.

Αναζωογόνηση σημαίνει η δημιουργία θεματικών η άλλων εξειδικευμένων κύκλων όπου τα μέλη και προπαντός οι φίλοι θα διοχετεύσουν τα ενδιαφέροντα τους εγκαταλείποντας την παθητική στάση ξαναζωντανεύοντας την κομματική ζωή.

Αναζωογόνηση σημαίνει απόλυτη κυριαρχία των μελών στο χώρο τους, στις αποφάσεις και στην παραγωγή των τοπικών πολιτικών, αντιστρέφοντας την κομματική πυραμίδα.

Αναζωογόνηση σημαίνει δημιουργία ενός δικτύου από ψηφιακές πλατφόρμες με βάση τις πληροφορίες που υπάρχει δυνατότητα να συγκεντρωθούν απ’ το διαδίκτυο. Τα αντικείμενα ενασχόλησης είναι γενικά θέματα, η ειδικά θέματα, η τοπικά θέματα. Η συμμετοχή δεν περιορίζεται στα μέλη του Κόμματος. Τα πορίσματα από τις συζητήσεις υιοθετούνται από το Κόμμα και προχωρούν για εφαρμογή.


Αντί επιλόγου

Εν κατακλείδι διαπιστώσαμε ότι στην πολυκύμαντη ιστορία του Αριστερού και Κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας είναι η τρίτη φορά (ΕΑΜ -  ΕΔΑ – ΣΥΡΙΖΑ) που ξεφεύγοντας απ’ τα στενά όρια της διαμαρτυρίας, η Αριστερά μετατρέπεται σε ένα μεγάλο σχηματισμό που στο παρελθόν διεκδίκησε, σήμερα  όμως ανέλαβε, κυβερνητικές ευθύνες…Δημιουργώντας μια πλατιά συμμαχία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Έγινε εν τοις πράγμασι πλέον αντιληπτό τι σημαίνουν κυβερνητικές ευθύνες, τι σημαίνουν δυσμενείς συσχετισμοί, τι σημαίνουν ποικιλότροπες υπονομεύσεις του κυβερνητικού έργου, τι σημαίνουν λαϊκές δυσαρέσκειες. Η  ολοκλήρωση των συνεδριακών κειμένων για την δεύτερη φορά Αριστερά είναι η αναγκαία προϋπόθεση….Δεν είναι όμως και ικανή συνθήκη. Απομένει η εξειδίκευση τους σε συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα και συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Δεσμεύσεις που αφορούν το ακριβές περιεχόμενο του κάθε μέτρου, τον χρόνο υλοποίησης, το άμεσο ξήλωμα του νεοφιλελεύθερου θεσμικού πλαισίου που έχει επιβάλλει η συντηρητική παράταξη.

Ευνόητο είναι ότι την δεύτερη φορά δεν θα είναι πιστευτές και συνακόλουθα αποδεκτές δικαιολογίες  περί άγνοιας, απειρίας, αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και τα σχετικά. Στο σημερινό πολιτικό timing γνωρίζουμε τα πάντα και κατά συνέπεια πρέπει να περιμένουμε τα πάντα από το ετερόκλητο μέτωπο που θα σχηματισθεί μετά την επικράτηση μας.

Στην κρίσιμη σημερινή συγκυρία που διανύουμε, οι βαθιές τομές που απαιτούνται έτσι ώστε η χώρα μας να ανασυγκροτηθεί και να γίνει κανονικό κράτος, παίρνουν χαρακτήρα επείγουσας προτεραιότητας…Ο νέος μετασχηματισμένος φορέας πρέπει να δηλώσει εμφατικά παρών λέγοντας ότι τη «δεύτερη φορά ο παλιός θα ναι αλλιώς».

Εκφράζουμε την ελπίδα ότι θα ξημερώσει μια καινούργια μέρα μετά το συνέδριο τον ξανθό Απρίλη του 2022. Δεδομένου  ότι το προγραμματικό πλαίσιο έχει πλήρως αποσαφηνισθεί το βασικό ζητούμενο είναι τι Κόμμα θέλουμε, με ποιους συμμάχους  στο δρόμο για τη δεύτερη φορά Αριστερά….Θα παραμείνει ένα κόμμα αδρανές, παρίας των εξελίξεων; H θέλουμε «...ένα κόμμα στραμμένο στον αντίπαλο. Όχι ένα κόμμα στραμμένο στον εαυτό του. Ένα κόμμα των μελών και όσων ελπίζουν σε αυτό. Όχι ένα κόμμα βαστάζο προσωπικών στρατηγικών. Ένα κόμμα σύγχρονο, ανοιχτό, νεανικό. Όχι ένα κόμμα φοβικό και αγκυλωμένο. Ένα κόμμα που παίρνει δύναμη από τη δυναμική των κινημάτων και των προοδευτικών ιδεών της εποχής. Όχι ένα κόμμα που μηρυκάζει τις ήττες του...».

Στη βάση των προεκτεθεντων έχουμε την πεποίθηση ότι «...Το 3ο Συνέδριο θα είναι, ούτε συνέδριο χειροκροτητών, ούτε αρένα μηχανισμών. Αλλά μια πλούσια, βαθιά ανταλλαγή ιδεών, προβληματισμού, αυτοκριτικής και πάνω απ' όλα αφετηρία αγώνα και κινητήρια δύναμη δράσης...». Θα δημιουργήσουμε ένα Κόμμα που δεν θα παρακολουθεί παθητικά το νεοφιλελεύθερο σκοπό και χορό  που έχει επιβάλλει ο Μωυσής στην Ελληνική κοινωνία… Θα  επιβάλλουμε  τον δικό μας γρήγορο σκοπό(πολλά βήματα εμπρός ένα πίσω)  αφήνοντας πίσω μας τον αυτοκτονικό χορό του Ζαλόγγου, στον οποίο προσπαθούν να μας σύρουν τα φαντάσματα του παρελθόντος...Μπορούμε και «δεύτερη φορά».. Στο χέρι μας είναι…Con Tsipras όμως…

Υ.Γ. Είναι απαραίτητη μια διευκρίνηση για τον τίτλο…Το «Per un “altro” partito con Tsipras» (Για ένα άλλο Κόμμα με τον Τσίπρα) έλκει την έμπνευση του απ’ το «L'Altra Europa con Tsipras»(Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα), μια αριστερή πολιτική συμμαχία στην Ιταλία, η οποία έλαβε μέρος στις εκλογές του 2014 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την υποστήριξη του Αλέξη Τσίπρα, ως υποψήφιου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

** O Σταύρος Λιάππης είναι οικονομολόγος – λογιστής, μέλος  του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Περιστερίου

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)