Με μια ανοικτή επιστολή που δημοσιέυσε στην ιστοσελίδα του huffingtonpost, η ηθοποιός δηλώνει τα εξής:

«Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας πως το να απαντάω σε κουτσομπολιά είναι κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ»

«Δεν θέλω να δίνω ενέργεια στη βιομηχανία του ψέματος, με ενδιαφέρει όμως να συμμετέχω σε αυτή την ευρύτερη συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει και χρειάζεται να συνεχίσει. Αφού δεν είμαι στα social media, αποφάσισα να γράψω τις σκέψεις μου»

«Για την ιστορία, δεν είμαι έγκυος» συνεχίζει η Άνιστον αναφερόμενη στον κίτρινο τύπο που πολλές φορές την χαρακτήριζε μίζερη, χωρίς απογόνους και βυθισμενη στην κατάθλιψη.

«Αυτό που είμαι είναι ότι έχω βαρεθεί. Έχω βαρεθεί με την εξονυχιστική και ντροπιαστική αδιακρισία που συμβαίνει καθημερινά κάτω από την ταμπέλα της ‘δημοσιογραφίας’, της ‘ελευθερίας του λόγου’ και των ‘ειδήσεων για διάσημους’. Καθημερινά, τόσο εγώ όσο και ο σύζυγος μου παρενοχλούμαστε από ντουζίνες αγριεμένων φωτογράφων που στέκονται έξω από το σπίτι μας και θα έφταναν σε απίστευτα για τον κοινό νου άκρα προκειμένου να αποκτήσουν οποιαδήποτε φωτογραφία -ακόμη και αν αυτό σημαίνει να βάλουν σε κίνδυνο εμάς ή τους άτυχους περαστικούς που τυχαίνει να περνάνε από εκεί. Αλλά αφήνοντας στην άκρη τη δημόσια ασφάλεια, θα ήθελα να συγκεντρωθώ στη μεγαλύτερη εικόνα του τι αντιπροσωπεύει για όλους μας αυτή η παρανοϊκή κουλτούρα που καλλιεργεί ο tabloid τύπος».

«Συνήθιζα να λέω στον εαυτό μου πως τα tabloid έντυπα είναι σαν τα comics: δεν χρειάζεται να τα παίρνει κανείς σοβαρά. Είναι η σαπουνόπερα που χρειάζεται ο κόσμος όταν θέλει να ξεχαστεί. Αλλά πλέον, δεν μπορώ να λέω κάτι τέτοιο καθώς, έχω ζήσει την αδιακρισία και την αντικειμενικοποίηση από πρώτο χέρι, εδώ και δεκαετίες» γράφει μιλώντας για την αξία που δίνει αυτή η κουλτούρα στη γυναικεία ταυτότητα.

«Ειδικά ο τελευταίος αυτός μήνας υπήρξε διαφωτιστικός για το πώς ορίζουμε την αξία μιας γυναίκας βασισμένοι στη συζυγική ή τη μητρική της κατάσταση. Ο όγκος των δημοσιευμάτων που απασχολούν αυτή τη στιγμή τον τύπο για να ‘διαπιστώσουν’ αν είμαι ή όχι έγκυος (για την εκατομμυριοστή φορά... αλλά ποιος μετράει;), μας κατευθύνει προς μια πεποίθηση: οι γυναίκες είναι με κάποιον τρόπο ατελείς, αποτυχημένες ή δυστυχισμένες αν δεν είναι παντρεμένες με παιδιά. Καθώς αυτά τα βαρετά νέα ανακυκλώνονταν γύρω από την προσωπική μου ζωή συνέβησαν μαζικές ένοπλες φονικές επιθέσεις, καταστρεπτικές φωτιές, πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο, πλησιάζουν οι εκλογές και διάφορες άλλες ειδήσεις που αξίζουν περισσότερο την ενέργεια και το χρόνο των ‘δημοσιογράφων’».

«Να που κατέληξα σχετικά με αυτό το θέμα» καταλήγει η Τζένιφερ Άνιστον στην ανοιχτή τοποθέτηση της απέναντι στην κουλτούρα των σκουπιδιών και των ειδήσεων που δεν είναι.

«Είμαστε ολοκληρωμένες με ή χωρίς σύντροφο, με ή χωρίς παιδί. Αποφασίζουμε μόνες μας τι είναι όμορφο σχετικά με το σώμα μας. Αυτή η απόφαση είναι δική μας και κανενός άλλου. Ας παίρνουμε τις αποφάσεις για τον εαυτό μας και για τα νέα κορίτσια σε αυτόν τον κόσμο που μας κοιτούν ως παράδειγμα. Ας πάρουμε αυτήν την απόφαση συνειδητά, έξω από τη φασαρία που δημιουργούν τα tabloid. Δεν χρειάζεται να είμαστε παντρεμένες ή μητέρες για να είμαστε ολοκληρωμένες. Πρέπει να ορίσουμε το δικό μας ‘και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα’ για εμάς τις ίδιες»