to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

11:52 | 03.08.2020

πηγή: Εποχή

Κοινωνία

Τζαβέντ Ασλάμ: Θέλω να είμαι ζωντανός, δημιουργικός, ελεύθερος

Συνεντευξη με τον πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας, Τζαβέντ Ασλάμ


Συνεντευξη με τον πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας, Τζαβέντ Ασλάμ

«Θέλω να είμαι ασφαλής. Να μην κινδυνεύει η ζωή μου. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπορώ να βλέπω άσχημα πράγματα: δωροδοκίες, εκβιασμούς, βασανιστήρια… Για αυτό και δεν σιώπησα όταν είδα ότι ήρθαν το 2005 οι μυστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα και έγιναν οι απαγωγές των 28 Πακιστανών. Δεν σιώπησα. Πήγα στα δικαστήρια και μίλησα. Πιστεύω πολύ στην αλληλεγγύη και όταν γίνεται κάτι κακό σε άλλον άνθρωπο, δεν μπορώ να σιωπήσω, δεν μπορώ να αδιαφορήσω.» Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Τζαβέντ Ασλάμ, πριν καν αρχίσω τις «ερωτήσεις». Από τον Τζαβέντ και για τον Τζαβέντ δεν έχω κανένα ερώτημα. Μου αρκεί που είναι εδώ, ένα μέλος τους χώρου υπεράσπισης δικαιωμάτων του ανθρώπου, που αδιαμφισβήτητα έχει αφιερώσει τη ζωή του, ενάντια στην αδικία, στην καταστολή, την καταπίεση. Χρειαζόμαστε τον Τζαβέντ Ασλάμ μαζί μας, να δίνει αυτές τις μάχες, διαφορετικά το σκοτάδι θα βαθύνει, και θα καλύψει πολλά εγκλήματα.

Τη συνέντευξη στην ΕΠΟΧΗ πήρε η Ιωάννα Δρόσου

Πώς ήταν η ζωή σου στο Πακιστάν;

Έφυγα πολύ μικρός. Το Πακιστάν έζησα ως μαθητής και ως φοιτητής. Τη ζωή μου άρχισα εδώ, στην Ελλάδα.

Πώς επέλεξες την Ελλάδα;

Ήρθα στην Ελλάδα το 1996 για να σπουδάσω Νομική. Τελείωσα Πολιτικές Επιστήμες στη χώρα μου, όπου διάβασα Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Σωκράτη και εντυπωσιάστηκα από τον ελληνικό πολιτισμό. Ήθελα να έρθω στην Ελλάδα να σπουδάσω τα λόγια αυτά, που 2000 χρόνια μετά, ήταν ακόμα επίκαιρα. Ο σκοπός μου ήταν να μείνω λίγα χρόνια εδώ, να μαζέψω όσες γνώσεις μπορούσα και να συνεχίσω τη ζωή μου. Εδώ γνώρισα τον Αλέξανδρο Μαγκάκη, τον Αντώνη Καρά και πολλούς άλλους ανθρώπους που αγαπούσαν τα γράμματα, που είχαν ζήσει διώξεις από τη χώρα τους, και συζητούσα μαζί τους για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και όλες αυτές τις αξίες που ονειρευόμουν να αποκτήσει και η χώρα μου.

Γιατί δεν έφυγες ποτέ;

Ήδη από το 2001 είχα ανοίξει ένα γραφείο, σε συνεργασία με έναν δικηγόρο, που βοηθούσαμε τους ανθρώπους να ξεμπλέκουν από τη γραφειοκρατία και να μπορούν να φτιάξουν τα χαρτιά τους, χωρίς να τους παίρνουμε λεφτά, μόνο τα δικαστικά έξοδα. Έτσι, το 2002 μου ζήτησαν να κατέβω στις εκλογές για πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας. Εγώ κατέβηκα στις εκλογές, αλλά έλεγα ότι δεν θέλω να εκλεγώ γιατί ήθελα να φύγω. Ο κόσμος μου με αγάπησε και με στήριξε τόσο πολύ, που το 2005 με εξέλεξε πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας και από τότε δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τους συνανθρώπους μου. Δύο βδομάδες μετά έγινε η ιστορία με τις απαγωγές των 28 Πακιστανών. Αμέσως έκανα μηνυτήρια αναφορά, σκεφτόμενος ότι αυτά είναι απλά πράγματα, αφού είμαστε στην Ευρώπη, υπάρχει Δικαιοσύνη, υπάρχει νομική προστασία της ανθρώπινης ζωής. Ήμουν τόσο αφελής. Το 2006, μου αφαίρεσαν το διαβατήριο και έκτοτε δεν έχω δικαίωμα να γυρίσω στη χώρα μου.

Έκτοτε διώκεσαι στη χώρα σου. Είσαι, μάλιστα, ο νούμερο 1 καταζητούμενος της πρεσβείας του Πακιστάν στην Ελλάδα.

Το Πακιστάν έχει καταλάβει ότι η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας έχει ευρεία στήριξη από όλο τον πολιτικό και κινηματικό χώρο. Μάλιστα το 2007 με κάλεσαν στη βουλή από όλα –σχεδόν- τα κόμματα για να τοποθετηθώ για την υπόθεση των απαγωγών (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ). Τότε ο Αλ. Αλαβάνος είπε στον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή πως καλύπτει η ελληνική κυβέρνηση τις απαγωγές και ζήτησε από την Ελλάδα να με προστατεύσει, καθώς κινδυνεύει η ζωή μου. Εγώ το θεώρησα υπερβολή. Λίγες μέρες μετά ήρθε η απάντηση, με την ενεργοποίηση του εντάλματος δίωξης από τις πακιστανικές αρχές. Η Interpol το ενεργοποίησε χωρίς να προηγηθεί καμία διαδικασία, χωρίς να ελεγχθεί τίποτα. Η ελληνική κυβέρνηση συνεργάστηκε με το χουντικό καθεστώς του Μουσάραφ, προκειμένου να με συλλάβουν και να με θάψουν στο Πακιστάν.

Γιατί δεν ζήτησες άσυλο και είσαι με άδειες διαμονής όλα αυτά τα χρόνια;

Από το 1998 ζούσα στην Ελλάδα νόμιμα, με άδεια διαμονής. Και δεν χρειάστηκε ποτέ να ζητήσω άσυλο. Όταν το 2005, έληξε η διαμονή μου και δεν είχα διαβατήριο πια, αφού μου το είχε αφαιρέσει η πρεσβεία, είχα πράγματι πρόβλημα με τα χαρτιά μου. Τότε, όμως, βγήκε μια εγκύκλιος που επέτρεπε να κάνουν τα χαρτιά τους και όσοι δεν έχουν διαβατήριο, και έτσι εγώ συνέχισα να έχω άδεια διαμονής, δεκαετή αυτή τη φορά. Το καλοκαίρι του 2019 έληξε η άδεια διαμονής και πήγα να την ανανεώσω. Μόλις μπήκα στο γραφείο, με ενημέρωσαν πως δεν μου επιτρέπουν καν να καταθέσω τα χαρτιά μου για ανανέωση και πως αυτές ήταν εντολές «άνωθεν». Αναγκαστικά, για να μην είμαι παράνομος, οι δικηγόροι μας με συμβούλευσαν να κάνω αίτηση για άσυλο.

Σε πρώτο βαθμό η αίτησή σου απορρίφθηκε. Και τις επόμενες μέρες, στις 4 Αυγούστου, περιμένουμε την απόφαση σε δεύτερο βαθμό. Κινδυνεύει η ζωή σου, αν απορριφθεί;

Αν με στείλουν πίσω στο Πακιστάν, το πιο πιθανό είναι να με σκοτώσουν. Αλλά και αν είμαι ζωντανός, κανείς δεν θα μπορεί να μάθει που είμαι. Οι μηχανισμοί μπορεί να φαίνονται δημοκρατικοί, αφού η κυβέρνηση είναι εκλεγμένη, αλλά δεν είναι έτσι. Θέλουν να μην μαθαίνεται τίποτα, για μίζες, δωροδοκίες, εκβιασμούς, διαφθορά. Πολλές φορές προσπάθησαν να με δωροδοκήσουν, και επειδή δεν τα κατάφεραν, θέλουν να με εξαφανίσουν. Από το 2005 είμαι με άλλα 279 άτομα στη «μαύρη λίστα». Πλέον, για μένα υπάρχει φάκελος σε κάθε υπηρεσία του Πακιστάν. Και όποιος γυρνάει από την Ελλάδα στο Πακιστάν, καθυστερούν  για δύο και τρία χρόνια να τους δώσουν τα χαρτιά τους, λέγοντάς τους να με πείσουν να σταματήσω να μιλάω και να ζητήσω συγγνώμη για όσα έχω πει. Θέλουν με κάθε δύναμη, με κάθε τρόπο –γι’ αυτό προσπάθησαν να κλείσουν και το σχολείο μας- να μας θάψουν. Γι’ αυτό θέλω να είμαι ζωντανός, δημιουργικός, ελεύθερος. Να μπορώ να δίνω τις μάχες, ενάντια στην αδικία. Γι’ αυτό χρειάζομαι το άσυλο, χρειάζομαι νόμιμα χαρτιά, αλλιώς θα χαθώ, κάπου στο Πακιστάν.

Βλέπουμε κάθε μέρα να δημοσιεύονται δηλώσεις στήριξης, που μάλιστα έχουν ένα πολιτικό εύρος, που λίγοι έχουν καταφέρει.

Τα βλέπω και θα πάρω έναν έναν τους ανθρώπους αυτούς τηλέφωνο να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου. Ευχαριστώ όλον αυτόν τον κόσμο που στηρίζει έναν άνθρωπο που είναι ξένος.

Διαβάστε σχετικά:

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)