Όπως γράφει η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ:
Ήταν το ελάχιστο που όφειλα να κάνω. Να επισκεφτώ την περιοχή της τραγωδίας της 23ης Ιουλίου. Όχι για να εμπλακώ κι εγώ στην τεράστια συζήτηση για τις αιτίες, τις ευθύνες, τις πράξεις, τις παραλείψεις. Αλλά για να μπορώ να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου ως ευρωβουλευτής, όταν έρθουν για συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τα σχέδια για την αναμόρφωση και ενίσχυση της πολιτικής προστασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο ή τα μέτρα ενίσχυσης των πληγέντων στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Πέρα από τον πόνο, την οργή, τις αντιδικίες, την τυμβωρυχία, τις τεχνικές αναλύσεις, τις δικαστικές έρευνες, τις ανακρίσεις, πρέπει τουλάχιστον να ξέρουμε για τι μιλάμε.
Βρέθηκα στη Ραφήνα, στη Νέα Μάκρη και στο Μάτι την Τετάρτη, 1η Αυγούστου, μαζί με τους συνεργάτες μου, και ρίξαμε τρεις ξεχωριστές ματιές.
1η Ματιά: Στο δημαρχείο Ραφήνας. Το κτίριο το δημαρχείου και το παρακείμενο πνευματικό κέντρο έσφυζαν από κόσμο. Υπάλληλοι, εθελοντές, πολίτες. Άλλοι για τις αιτήσεις για τα έκτακτα βοηθήματα, άλλοι για βοήθεια σε είδος ή σε υπηρεσίες. Ο δήμαρχος Β. Μπουρνούς μας υποδέχθηκε στο γραφείο του, ήταν όμως αδύνατο να μας μιλήσει, η φωνή του είχε κλείσει εντελώς. Ζήτησε όμως από τους αρμόδιους αντιδημάρχους να μας ενημερώσουν. Οι κ. Αντώνης Παλπατζής, Γιώργος Χαχολάκης και Παναγιώτης Καλφαντής και στη συνέχεια και ο Μύρων Τσαγκαράκης, δημοτικός σύμβουλος και γιατρός, ξέκλεψαν λίγο από τον πολύτιμο για τους πυρόπληκτους χρόνο τους. Ζήτησα να μου περιγράψουν τις προτεραιότητες και τα προβλήματα, με βάση την τραγωδία που βίωσαν. Σημειώνω ένα βασικό: ένας δήμος 20.000 μονίμων κατοίκων, που αναπτύσσεται σε μια περιοχή με χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης, με ένα λιμάνι από το οποίο το καλοκαίρι περνούν χιλιάδες ταξιδιώτες κάθε μέρα, δεν είναι δυνατό να καλύπτει τα ζητήματα πολιτικής προστασίας με δυο μόνιμους υπαλλήλους και 17 εποχικούς, για τρεις μόλις μήνες. Ευτυχώς, υπάρχουν και οι εθελοντές- 75 όπως μού είπαν- που προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στην πυροσβεστική.
2η Ματιά: Στη Νέα Μάκρη, επισκέπτομαι το σπίτι που μένει ο Μαχμούντ Μουσαρέφ. Εργάζεται εδώ και 30 χρόνια στην Ελλάδα, ως ψαράς, όπως πολλοί άλλοι συμπατριώτες του. Ο Μαχμούντ δέχθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 23/7 ένα αγωνιώδες τηλεφώνημα από το αφεντικό του, τον Κώστα Αρβανίτη, να βγουν με το καΐκι να ψάξουν μια γυναίκα που είχε χαθεί στη θάλασσα, αν και το βράδυ είχε προγραμματιστεί μια μικρή γιορτή για τα γενέθλια του Κώστα. Βγήκαν στη θάλασσα – ο Κώστας , η γυναίκα του, ο γιος του και ο Μαχμούντ, όλο το πλήρωμα του μικρού αλιευτικού. Η εικόνα που αντίκρισαν τους ήταν σοκ. «Όλη η θάλασσα καλυμμένη από τον καπνό. Σαν να είχε πέσει ένα τεράστιο μαύρο βουνό μέσα στη θάλασσα», μας λέει ο Μαχμούντ. «Κοιταζόμασταν, τώρα τι κάνουμε; Να προχωρήσουμε; Δεν βλέπαμε τίποτα, ο αέρας ήταν απίστευτος, κινδυνεύαμε κι εμείς. Φοβερό δίλημμα. Κι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε». Από τις 6.30 και για μια ώρα περίπου ο Μαχμούντ και ο ιδιοκτήτης του σκάφους με τη οικογένειά του είχαν περισυλλέξει από τη θάλασσα 23 άτομα . Ήταν οι πρώτοι πυρόπληκτοι που βγήκαν με ασφάλεια στη Νέα Μάκρη. Οι εικόνες που μετέδιδε ο Μαχμούντ μέσω του κινητού του προσέλκυσε κι άλλους στην επιχείρηση. Το καΐκι, μετά την πρώτη διάσωση, επέστρεψε στη θάλασσα της τραγωδίας. Μέχρι τις 2.30 τη νύχτα μετέφεραν ανθρώπους στα σκάφη του λιμενικού που στο μεταξύ είχαν φτάσει. Η αφήγηση του Μαχμούντ ήταν συγκινητική, ένα μάθημα ανθρωπιάς (δείτε το βίντεο). Αξίζουν και οι 4 του καϊκιού της πρώτης διάσωσης την ευγνωμοσύνη μας.
3η Ματιά: Από τη Νέα Μάκρη στο Μάτι. Διασχίζουμε την κατεστραμμένη περιοχή, παραλιακά, ολόμαυρη, δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψεις. Οι εικόνες αποπνέουν θάνατο, αλλά η ζωή είναι ακόμη παρούσα με διάφορους τρόπους: συνεργεία της ΔΕΗ, υλοτόμοι, κάτοικοι, εθελοντές, συνεργεία καταγραφής των ζημιών κινούνται μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα που διαποτίζει με μυρωδιά καμένου το δέρμα, τα ρούχα, τα ρουθούνια. Φτάνουμε στο λιμανάκι του Ναυτικού Ομίλου Ματιού. Οι εθελοντές της «Κοινωνικής Κουζίνας Ο Άλλος Άνθρωπος» ετοιμάζουν το μενού της αλληλεγγύης. Ζυμαρικά με λαχανικά, ψωμί, καρπούζι. Αποθέτουμε τη μικρή μας προσφορά: μερικές εκατοντάδες σερβίτσια μιας χρήσεως, χαρτοπετσέτες, λάδι. Μια άλλη ομάδα εθελοντών μας υποδεικνύει τις προτεραιότητες: «Όχι άλλα ρούχα, θέλουμε είδη προσωπικής υγιεινής, σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες και οδοντόπαστες, αποσμητικά, διαδώστε το». Ακούγεται πολυτέλεια το τελευταίο, αλλά όταν μυρίζουμε τα σώματα και τα ρούχα μας, έπειτα από ελάχιστες ώρες παραμονής στα καμένα, καταλαβαίνουμε. Το φαγητό έτοιμο, οι εθελοντές της «Κουζίνας» φτιάχνουν την αλυσίδα της παραγωγής. ‘Έπειτα από τρία τέταρτα, 336 μερίδες φαγητού έχουν συσκευαστεί για να μοιραστούν στους κατοίκους. Το delivery της αλληλεγγύης πρέπει να σπάσει τον φραγμό της συστολής. Ευχαριστούμε τους εθελοντές για την καθημερινή προσφορά τους, μας ευχαριστούν κι αυτοί για τη συμβολική έστω παρουσία μας. Η «Κοινωνική Κουζίνα», είναι εδώ και μέρες μόνιμα εγκατεστημένη στο Μάτι, αλλά η προσφορά της προϋποθέτει την προσφορά μας. Σε είδος ή σε χρήμα, στον λογαριασμό με IBAN GR7801100840000008460940235 της Εθνικής Τράπεζας.
Υ.Γ. Την προηγούμενη μέρα επισκέφθηκα τον Ευαγγελισμό. Ενημερώθηκα από τη διοικήτρια και στελέχη του νοσοκομείου για την κατάσταση των τραυματιών- εγκαυματιών της τραγωδίας στο Μάτι, που νοσηλεύονται εκεί. Τους ευχαριστώ για την ενημέρωση. Είμαι σίγουρη ότι οι γιατροί και το προσωπικό κάνουν το καλύτερο δυνατό, ξέρω ότι παράτησαν ακόμη και τις άδειες και τα ρεπό τους για να σταθούν στο πλευρό των ασθενών. Το ξέρω, γιατί εκεί, στον Ευαγγελισμό, πέρασα κι εγώ έναν ολόκληρο χρόνο, καμένη εντός και εκτός μου, όχι από φωτιά, αλλά από το οξύ του μίσους. Έναν ολόκληρο χρόνο στη διάρκεια του οποίου η προσπάθεια των γιατρών και των νοσηλευτών και η αλληλεγγύη των ανθρώπων μού έσωσαν τη ζωή.
