to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

10:07 | 06.12.2019

Κοινωνία

«Του σήκωσα την μπλούζα, αιμορραγούσε»

«Είδα το παιδί κάτωχρο με ένα μαντήλι στο ύψος της καρδιάς», αναφέρει stokokkino.gr, ο τότε φοιτητής Παναγιώτης Βελλισάρης, που ήταν παρών όταν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεφτε στο πεζοδρόμιο χτυπημένος από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Παναγιώτη Κορκονέα


Της Άντυ Κουκλάδα  στο stokokkino.gr:

Εκείνο το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, η οργή ξεχείλισε και οι δρόμοι πλημμύρισαν με κόσμο. Θλίψη, θυμός, επεισόδια. Από τα Εξάρχεια, σε ολόκληρη τη χώρα. Επί σειρά ημερών, η Αθήνα φλεγόταν στη μνήμη ενός 15χρονου παιδιού. «Είδα το παιδί κάτωχρο με ένα μαντήλι στο ύψος της καρδιάς», αναφέρει stokokkino.gr, ο τότε φοιτητής Παναγιώτης Βελλισάρης, που ήταν παρών όταν το νεκρό σώμα του Αλέξη έπεσε στο πεζοδρόμιο.


«Όμορφη πόλη, άσχημα καίγεσαι»

«Του σήκωσα την μπλούζα. Αιμορραγούσε».
«Βλέπω στο μυαλό μου συνέχεια την ίδια εικόνα».
«Νόμιζα πως γλίστρησε το παιδί».
«Δεν είχε σφυγμό!».

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008. Εννέα το βράδυ.

Ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος, πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα, στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα στα Εξάρχεια. Πρόσωπα παγωμένα. Το ασθενοφόρο έφτασε σε λίγα λεπτά. Τον μετέφεραν στον Ευαγγελισμό. Όμως ήταν αργά. Δεν είχε σφυγμό. Η σφαίρα τον τρύπησε στο θώρακα.

Η μαύρη επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη, επισκίασε την πρωτεύουσα. Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, η οργή ξεχείλισε και οι δρόμοι πλημμύρισαν με κόσμο. Θλίψη, θυμός, επεισόδια. Από τα Εξάρχεια, σε ολόκληρη τη χώρα. Επί σειρά ημερών, η Αθήνα φλεγόταν στη μνήμη ενός αδικοχαμένου παιδιού. Από το Κολωνάκι, μέχρι τους Αμπελόκηπους, η πόλη μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Το σκηνικό συνέθεσαν τα πύρινα οδοφράγματα, τα καμένα δημόσια κτήρια, οι σπασμένες βιτρίνες, τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα, ο πετροπόλεμος, οι μολότοφ και οι συγκρούσεις. Το κύμα αναταραχής που ξέσπασε, ήταν το εντονότερο που έχει ζήσει η χώρα από τη μεταπολίτευση. Επρόκειτο για την πιο μαζική και αυθόρμητη εξέγερση των τελευταίων ετών. Η γενιά του 2008 είναι ακόμα εδώ και η φωτιά του Δεκέμβρη καίει ακόμα.

Εκείνο το βράδυ, ο φοιτητής Παναγιώτης Βελλισάρης, βρισκόταν στα Εξάρχεια. Είδε τον Κορκονέα να σηκώνει το όπλο και να πυροβολά. Αντίκρισε το νεκρό σώμα του Αλέξη να πέφτει στο πεζοδρόμιο. «Είναι από τις στιγμές που σε καθορίζουν – που τις θυμάσαι όσα χρόνια και εάν περάσουν», αναφέρει stokokkino.gr. Ο Παναγιώτης ήταν τότε 21 ετών, φοιτητής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο. Πριν το περιστατικό βρισκόταν με φίλους στο Καφετί, επί της Ζωοδόχου Πηγής, στα Εξάρχεια. Το μαγαζί βρίσκεται περί τα 25 με 30 μέτρα, από το σημείο που έγινε το περιστατικό, όπως περιγράφει ο ίδιος.

«Αφού είχαμε πληρώσει, βρισκόμασταν έξω από το μαγαζί με δύο φίλους. Τότε, είδα ένα περιπολικό να κατεβαίνει τη Ζωοδόχου Πηγής με πολύ χαμηλή ταχύτητα. Μου έκανε εντύπωση ο συνοδηγός, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Χαιρετιόμαστε με την παρέα μου και αρχίζω να κατηφορίζω στη Ζωοδόχου Πηγής, ενώ ταυτόχρονα έστελνα ένα μήνυμα στο κινητό. Λίγες στιγμές αργότερα σηκώνω το κεφάλι και βλέπω τον αστυνομικό να στέκεται στο τέλος της οδού Ναυαρίνου, εκεί που αρχίζει η Τζαβέλλα και να κραδαίνει ένα όπλο, βρίζοντας παράλληλα. Τότε εγώ στεκόμουν στο ύψος του πάρκου που υπάρχει σήμερα – τότε ήταν πάρκινγκ».

Ο Κορκονέας κατά την δίκη του, είχε ισχυριστεί ότι στην αρχή πυροβόλησε στον αέρα και μετά στο έδαφος. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση, λέει ο Παναγιώτης. «Ο Κορκονέας σε όλες τις βολές πυροβόλησε παράλληλα με το έδαφος». Τη στιγμή της δολοφονίας, ο Παναγιώτης είδε τον Κορκονέα να κρατά το πιστόλι, να πυροβολεί και να βρίζει τους συγκεντρωμένους φωνάζοντας: «ελάτε ρε μ@@@@ σας αρέσει τώρα; Το παίζετε μάγκες τώρα;» Στην αρχή, ο ίδιος θεώρησε ότι οι σφαίρες δεν ήταν αληθινές. «Φυσικά η αστυνομία δεν διέθετε πλαστικές σφαίρες. Απλά δεν μπορούσα να διανοηθώ πως ένας αστυνομικός θα πυροβολούσε με τέτοια άνεση στο ψαχνό και προσπαθούσα να εκλογικεύσω την κίνησή του. Αλλά τελικά αυτό συνέβη. Πυροβόλησε στο ψαχνό».

Όταν τελείωσε το περιστατικό και ο Κορκονέας αποχώρησε από τη σκηνή, ο Παναγιώτης δεν γνώριζε εάν είχε τραυματιστεί κανένας. «Αποφάσισα να γυρίσω στο μαγαζί όπου ήμουν νωρίτερα, στο Καφετί. Περίπου δέκα λεπτά αργότερα, ήρθε στο μαγαζί ένα παιδί και ανέφερε ότι πυροβόλησαν ένα παιδί που βρισκόταν επί της Μεσολογγίου. Πλήρωσα άρον – άρον και κατευθύνθηκα εκ νέου στο σημείο. Με το που μπαίνω στη Τζαβέλλα, βλέπω αρκετό κόσμο συγκεντρωμένο. Ακούω φωνές, βλέπω άτομα σε αλλόφρονα κατάσταση», αναφέρει ο Παναγιώτης.

«Πυροβόλησαν ένα παιδί», ακούω και παρατηρώ πως – στο σημείο που πλέον έχει στηθεί το μνημείο– να είναι πεσμένος κάτω ο Αλέξανδρος και από πάνω του μερικά άτομα που επιχειρούσαν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Τότε κατέφθασε το ασθενοφόρο. Το φορείο πέρασε από μπροστά μου. Είδα το παιδί κάτωχρο με ένα μαντήλι στο ύψος της καρδιάς. Τότε συνειδητοποίησα τι έγινε στην ολότητα του. Από τη στιγμή που μπήκε το παιδί στο ασθενοφόρο, οι διασώστες κατέβαλαν προσπάθειες να το επαναφέρουν. Μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό και λίγη ώρα αργότερα, μάθαμε πως ήταν νεκρός...»

Εκείνο το βράδυ, όπως θυμάται ο Παναγιώτης, η οργή ξεχείλιζε. Το περιστατικό μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα, μέσω μηνυμάτων από κινητά τηλέφωνα και από τις ειδήσεις. Τα καλέσματα για συγκεντρώσεις ξεφύτρωναν συνεχώς. «Μέσα σε δύο ώρες, είχαν μαζευτεί χιλιάδες διαδηλωτές στα Εξάρχεια. Απ ότι θυμάμαι έγιναν πολύ σοβαρά επεισόδια και στην Ερμού. Από τη στιγμή που έγινε γνωστή η δολοφονία μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες ο κόσμος διαδήλωνε. Τα επεισόδια ήταν πρωτοφανή».

«Είναι από τις στιγμές που σε καθορίζουν – που τις θυμάσαι όσα χρόνια και εάν περάσουν. Για ένα διάστημα κλείστηκα στον εαυτό μου – ίσως ήταν ένας τρόπος να διαχειριστώ όλο αυτό», λέει ο Παναγιώτης.

Όταν κατέθεσε στη δίκη του Κορκονέα στην Άμφισσα, θυμάτει να τον ρωτάει η έδρα εάν αναγνωρίζει τον κατηγορούμενο. Τότε στράφηκε προς το μέρος του, τον κοίταξε και απάντησε καταφατικά. «Τον είδα να κλαίει και να παριστάνει τον μετανιωμένο. Αργότερα ωστόσο τα γύρισε. Δήλωσε πως δεν μετανιώνει». Όταν τον αντίκρισε, αισθάνθηκε μια απάθεια, λέει ο ίδιος. «Είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου γι αυτή την κατάθεση. Προσπάθησα να αποβάλω στο μέτρο του δυνατού τη συναισθηματική φόρτιση και να μην επηρεαστώ από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.Το χρώσταγα στο νεκρό παιδί, το χρώσταγα όμως και στη συνείδησή μου».

Αυτό που θυμάται ο Παναγιώτης, είναι ότι η υπεράσπιση του Κορκονέα, θέλησε να ποινικοποιήσει την περιοχή των Εξαρχείων, σε πλήρη σύμπλευση με την γραμμή που αναπαρήγαγαν τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης εκείνη την εποχή. Βασική γραμμή της υπεράσπισης – μαζί με το επιχείρημα ότι ο Κορκονέας βρισκόταν σε αυτοάμυνα- ήταν η ερώτηση: «Τι έκανε ο Γρηγορόπουλος Σάββατο βράδυ σε μια περιοχή όπως τα Εξάρχεια;».
Σύμφωνα με τον Παναγιώτη, τα Εξάρχεια ήταν και είναι κατ` εξοχήν τόπος πολιτικών ζυμώσεων και αντίστασης επειδή γειτνιάζουν με τρία μεγάλα Πανεπιστήμια - ΑΣΟΕΕ, Πολυτεχνείο, Νομική αλλά και επειδή φέρουν ένα τεράστιο ιστορικό βάρος, γιατί για πολλά χρόνια ήταν ένα «εργαστήρι» ανατρεπτικών ιδεών που βρισκόταν στο στόχαστρο. «Φυσικά, υπήρχαν και υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως με τη διακίνηση ναρκωτικών και τις μαφίες που λυμαίνονται χωρίς αιδώ την περιοχή, ωστόσο για την εκάστοτε εξουσία ήταν ο εύκολος στόχος». «Εκτός αυτού: Τι λόγος τους πέφτει για το που βρισκόταν ο Γρηγορόπουλος εκείνη τη νύχτα; Δηλαδή στα Εξάρχεια συχνάζουν μέλη μόνο συγκεκριμένων πολιτικών ομάδων; Εγώ γνωρίζω ότι στα Εξάρχεια πάει πολύς κόσμος και από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, και διαφόρων ηλικιών», επισημαίνει.

Σχολιάζοντας την αίτηση αναίρεσης από Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου, ο Παναγιώτης επισημαίνει ότι «ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ο Άρειος Πάγος, ώστε να διαφυλαχθεί στοιχειωδώς η κοινωνική ειρήνη. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου και τα όσα επακολούθησαν ακόμη τους στοιχειώνει. Για το κοινό περί δικαίου αίσθημα βεβαίως ούτε λόγος. Με το που βγήκε από τη φυλακή ο Κορκονέας, αυτό εξαφανίστηκε. Ήταν μια απόφαση που πραγματικά δυσφήμιζε τη μνήμη του παιδιού, εάν αναλογιστείς τα όσα είπε ο Κορκονέας σε μετέπειτα στιγμές, ότι δηλαδή δεν μετανιώνει για τη δολοφονία. Εύχομαι να επαναληφθεί η δίκη και να αποδοθεί εκ νέου Δικαιοσύνη. Σε κάθε περίπτωση, μόνο και μόνο το γεγονός ότι έντεκα ολόκληρα χρόνια μετά κατεβαίνει τόσος κόσμος στις επετείους, είναι ένα είδος δικαίωσης για τον Αλέξη. Αυτό φυσικά δεν θα τον φέρει πίσω στην αγκαλιά της μητέρας του», λέει.

Τι ήταν για εκείνον το 2008; «Γυρνώντας πίσω τον χρόνο και βλέποντας την καριέρα μου ως δημοσιογράφος μέσα στα μνημόνια και την καταστροφή που επακολούθησε από το 2010, κατάλαβα ένα πράγμα: ότι το 2008, ήταν ένα έτος καμπής. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, κανείς δεν γνώριζε τι θα του ξημερώσει. Ακούγαμε για τη μεγάλη κρίση στις ΗΠΑ, νιώθαμε κάτι απροσδιόριστα απειλητικό να έρχεται αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ακριβώς. Ήταν τα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας, που τα πραγματικά προβλήματα της χώρας κρυβόταν κάτω από το χαλί».

Η γενιά εκείνη που βγήκε τότε στον δρόμο και διεκδίκησε και φώναξε, ανέδειξε παθογένειες, λέει ο Παναγιώτης. Κατήγγειλε την καταστολή η ένταση της οποίας παραμένει εξίσου υψηλή στις ημέρες μας. Κατήγγειλε την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, τους μισθούς πείνας για τους νέους εργαζόμενους. Την κάκιστη ποιότητα των σπουδών. Οι διαδηλώσεις αυτές ήταν μια κραυγή αγωνίας: Μια δραματική συνειδητοποίηση πως η γενικά εκείνη και οι επόμενες γενιές θα ζούσαν για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου χειρότερα από τους γονείς τους.

Ο ίδιος αναφέρει ότι ποτέ δεν σταμάτησε να πηγαίνει στα Εξάρχεια. Στις κινητοποιήσεις συμμετέχει όσο του επιτρέπει η δουλειά. Όμως, μετά από εκείνο το βράδυ, έχουν αλλάξει πολλά μέσα του. «Κάθε Δεκέμβρη βλέπω το πως διαστρεβλώνεται το νόημα του περιστατικού από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Ιδεολογικά όμως δεν με επηρέασε, δεν με άλλαξε, είχα ήδη μια πολιτική τοποθέτηση στην αριστερά, δεν μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, απλά πιστεύω ότι κάποιες απόψεις μου τις αποκρυστάλλωσε, είδα αυτά που πίστευα μπροστά μου, είδα την κρατική βία, την ένιωσα, από πιο κοντά δεν γίνεται».

Σχολιάζοντας το δόγμα «νόμος και τάξη» που ακολουθεί η κυβέρνηση, αναφέρει ότι είναι ένα προκάλυμμα για να εξουδετερωθούν τα πιο δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας, ενόψει των χειρότερων που σκοπεύει να εφαρμόσει. Πρόκειται όπως λέει, για μία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση και είναι γνωστό πως οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εφαρμόζονται μόνο με σκληρή καταστολή. «Ήδη θεωρώ ότι βρίσκεται στα σπάργανα ένα νέο κοινωνικό κίνημα μετά την κατάργηση του ασύλου: Φοιτητές στους δρόμους, γενικές συνελεύσεις στα Πανεπιστήμια – με μια ΔΑΠ παντοδύναμη στην πλειοψηφία των σχολών- μαζικές συγκεντρώσεις ενάντια στην καταστολή και όχι μόνο. Η πορεία για τη 17 Νοέμβρη και η τεράστια συγκέντρωση στη συναυλία του περασμένου Σαββάτου στα Προπύλαια είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Προοπτικές σίγουρα υπάρχουν και το έδαφος στρώνεται μέρα με τη μέρα. Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης – όπως η αυστηρή σύνδεση της αξιολόγησης των πανεπιστημίων με τη χρηματοδότηση- σίγουρα θα προκαλέσουν σφοδρότατες αντιδράσεις. Το καίριο είναι, το κίνημα που θα δημιουργηθεί να μην περιοριστεί σε επιμέρους διεκδικήσεις και να δει τη «μεγάλη» εικόνα».

Το δικό του μήνυμα για τον φετινό Δεκέμβρη είναι «Να γίνει το έναυσμα για νέους αγώνες και η νεολαία να απαντήσει με μαζικότητα σε κάθε είδους κυβερνητικά τελεσίγραφα».

Στο στόχαστρο του Αρείου Πάγου ο «πρότερος σύννομος βίος» Κορκονέα

Τον περασμένο Αύγουστο, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας, έκρινε ένοχο τον Επαμεινώνδα Κορκονέα για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο,
ωστόσο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου. Τότε, του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 13 ετών, με αποτέλεσμα να σπάσουν τα ισόβια
δεσμά που είχε ορίσει το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας και να αποφυλακιστεί, καθώς είχε εκτίσει το 1/3 της ποινής του.

Βέβαια, στις 11 Νοεμβρίου, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας, προχώρησε στην άσκηση αναίρεσης της απόφασης του Εφετείου Λαμίας, ως προς τη χορήγηση του ελαφρυντικού του πρότερου σύννομου βίου στον Κορκονέα. Ο ίδιος, έκρινε πως υπάρχει εσφαλμένη ερμηνεία και μη επαρκή αιτιολογία σε ό,τι αφορά την αναγνώριση του ελαφρυντικού, το οποίο θεσπίστηκε με το νέο Ποινικό Κώδικα.

Με αυτόν τον τρόπο, άνοιξε το δρόμο για το αρμόδιο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου να αποφασίσει αν πράγματι ο Επ. Κορκονέας «έζησε σύννομα ως τον
χρόνο που έγινε το έγκλημα». Το επόμενο χρονικό διάστημα, πιθανότατα με το νέο έτος, το Ποινικό Τμήμα αναμένεται να συγκληθεί προκειμένου να συζητήσει αν ορθώς το Εφετείο Λαμίας χορήγησε το επίμαχο ελαφρυντικό ή όχι στον ειδικό φρουρό.

Σε περίπτωση που ο Άρειος Πάγος κρίνει ότι καλώς δόθηκε ο «σύννομος βίος», τότε η υπόθεση θα μείνει ως έχει, θα συνεχίσει να ισχύει η ποινή κάθειρξης 13 ετών και η υφ’ όρων απόλυση για τον Επ. Κορκονέα. Ωστόσο, αν αποφασιστεί η ανατροπή της κρίσης του Εφετείου, τότε αυτό θα σηματοδοτήσει την επιστροφή της δικογραφίας στη Λαμία, όπου το ίδιο δικαστήριο θα συνεδριάσει για να αποφανθεί μόνο για τη συγκεκριμένη ελαφρυντική περίσταση. Δηλαδή, είτε θα κριθεί ότι δεν πρέπει να του χορηγηθεί ο «πρότερος σύννομος βίος» και άρα θα εκφωνηθεί νέα ποινή κάθειρξης -μεγαλύτερη των 13 ετών που του έχουν επιβληθεί- ή η έδρα θα επαναλάβει τη αναγνώριση του ελαφρυντικού, έχοντας ωστόσο διαφορετικό από το αρχικό σκεπτικό για τους λόγους που ο Επ. Κορκονέας πρέπει να λάβει την επίμαχη περίσταση.

Ο απολογισμός εκείνου του Δεκέμβρη ήταν περισσότερες από 250 συλλήψεις από τις αρχές, 67 προφυλακίσεις, 435 ζημιές σε επιχειρήσεις, 50 εκατομμύρια ευρώ το κόστος από τις ζημιές. Μία ζωή χαμένη. Που το κόστος της τα ξεπερνά όλα αυτά.

Ακόμα και σήμερα, 11 χρόνια μετά, τα γεγονότα θα είναι για πάντα αποτυπωμένα στο μυαλό μας. Η 6η του Δεκέμβρη θα είναι μια “μαύρη” μέρα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Οι στίχοι του τραγουδιού, το οποίο γράφτηκε την επόμενη μέρα στην μνήμη του 15χρονου, θα μας συνοδεύουν κάθε Δεκέμβρη:

“Ραγίζουν οι δρόμοι απόψε από θυμό,
φωνές, τρελά πουλιά γυρεύουν ουρανό.
Ματάδες με πολιτικά στις άκρες κόβουν κίνηση
κολλάει η ανάσα στο βραχνό μου το λαιμό
βρωμάει το πρόσωπο μου Μαλόξ και νερό,
κοιτάει μ’ απορία το βράδυ και ψάχνει εξήγηση
Σταδίου χαμηλά ακούω τρελά ουρλιαχτά,
ληγμένα δακρυγόνα στα Εξάρχεια.
Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι ξανά,
φεύγει η ζωή και πάει χαράμι,
μα αυτό το κάτι που εδώ μέσα σε πονά,
με αίμα το έγραψες στο τζάμι.
Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι και κλαις,
οι οθόνες ψέματα σου τάζουν,
είναι ο παράδεισος μακριά ό,τι κι αν λες
γι’ αυτούς που από μακριά κοιτάζουν.”

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)