Για αυτούς (σσ. τους θεσμούς), κάθε μεγάλη κρίση θέτει ένα ιστορικό, δαρβινικής φύσης, ερώτημα «επιβίωσης» οπού κερδίζουν εκείνες οι δομές που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα.
Στην πράξη, ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένα εργαλεία που αν τα «έχουν στα χέρια» τους οι διαχειριστές μιας κρίσης, έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταφέρουν να την διαχειριστούν αποτελεσματικά. Σε πολιτικό επίπεδο χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση, σχέση εμπιστοσύνης με τον λαό, υπεύθυνη θεσμική στάση από τους πολιτικούς αντιπάλους και πολλοί ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας με τους πολίτες. Τέλος, είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενός αποτελεσματικού και επαρκούς μηχανισμού που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Με βάση τα παραπάνω, η κυβέρνηση και η υγειονομική κρίση φαίνεται ότι είχαν ένα, σχεδόν, «τέλειο timing». Η κυβέρνηση είναι καινούρια και χαίρει εμπιστοσύνης από μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, κοινοβουλευτικά ισχυρή και με αδιαμφισβήτητες καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ. Όσον αφορά τον κρατικό μηχανισμό, η κυβέρνηση είχε την τύχη να παραλάβει ισχυρά εργαλεία όπως ο καινούριος ΕΟΔΥ και το σύστημα 112, ενώ η ταμειακή επάρκεια των νοσοκομείων της δίνει και την οικονομική δυνατότητα να αντιμετωπίσει την κρίση. Τέλος η αντιπολίτευση όχι μόνο αποδέχτηκε τα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά τα υιοθέτησε πλήρως από την πρώτη μέρα και συμβάλει, καθοριστικά, τόσο επικοινωνιακά αλλά και πρακτικά (πχ εμπεριστατωμένη πρόταση των 60 σημείων που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ).
Ωστόσο, παρά τα εργαλεία που έχει τόσο εξαιτίας της συγκυρίας, όσο και αυτά που προσφέρθηκαν υπεύθυνα από την αντιπολίτευση, η κυβέρνηση της ΝΔ κινείται υλοποιώντας την νεοφιλελεύθερη ατζέντα της. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός, ότι αντί να προσλαμβάνει γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό ζητάει εθελοντισμό από συνταξιούχους γιατρούς και νοσηλευτές του δημοσίου. Σε αυτήν την φάση μάλιστα, δεν θα σταθώ καθόλου στην «πονηριά» αυτού του τύπου εθελοντισμού, όσο στην ηλικία του προσωπικού που ζητάει. Άνθρωποι που είναι σε ευπαθείς ομάδες πρέπει να προστατευτούν και όχι να στέλνονται στο επίκεντρο της κρίσης. Το ακόμα πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι η κυβέρνηση φαίνεται να προσπαθεί να απαλλαγεί από τις ευθύνες της μέσω κινήσεων καλής πρόθεσης (πχ χειροκροτήματα) ή επίρριψης ευθυνών δήθεν στον «απείθαρχο» λαό. Ταυτόχρονα, δεν κρύβει τις αδυναμίες της για την οικονομική ολιγαρχία! Επιχειρεί να μετατρέψει την «κρίση σε ευκαιρία» για αυτήν, μοιράζοντας εκατομμύρια για την επέκταση της κερδοφορίας της. Την ίδια στιγμή που για τους απλούς πολίτες, η «πρόνοια» της περιορίζεται σε νουθεσίες, «επιμόρφωση» και κανένα χειροκρότημα, η κυβέρνηση δεν παραλείπει να μοιράσει ζεστό κρατικό χρήμα στην οικονομική ελίτ. Προβαίνει δε, σε μια σειρά από εξυπηρετήσεις, όπως στην περίπτωση των καναλαρχών που όχι μόνο θα μοιραστούν το ποσό των 11 εκ., ως αποζημίωση για την ενημέρωση των πολιτών εν μέσω πανδημίας, αλλά αναστέλλεται και η υποχρέωση πληρωμής της δόσης για την εξαγορά των αδειών λειτουργίας των μέσων τους. Ασφαλώς, η πρόνοια της κυβέρνησης δεν εξαντλείται στους ιδιοκτήτες των μέσων. «Εθνικοί» εργολάβοι, ιδιοκτήτες κλινικών, υψηλόβαθμα στελέχη του δημοσίου που η ίδια διόρισε περιλαμβάνονται στην μεγάλη, ήδη, λίστα «ωφελούμενων».
Σε όλα αυτά, η κυβέρνηση απαιτεί σιωπή! Προφασιζόμενη την ανάγκη για «ομοψυχία» προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση, ζητάει άνευ όρων αποδοχή των πολιτικών της και «αποπαίρνει» όποιον εγείρει ερωτήματα. Κάνει όμως ένα λάθος! Την υπευθυνότητα μας την οφείλουμε στον λαό, όχι στην ίδια. Η ίδια πρέπει να την κερδίζει κάθε μέρα, όπως άλλωστε και την στήριξη του λαού. Αν η κυβέρνηση αναζητά συνενόχους, έστω σιωπηλούς εταίρους στις μπίζνες, ας ψάξει αλλού. Έχουμε αποδείξει άλλωστε ότι τέτοιες πρακτικές δεν «μας χωράνε».
Γραμματέας νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Σερρών,
