Είδα χθες στην «Ανατροπή» του Πρετεντέρη να γράφει στο βάθος με μεγάλα γράμματα «έσπασε το ταμπού του δημοσίου» και σκέφτηκα, ιδού, φύγανε οι συριζαίοι και το επίπεδο της εκπομπής ανέβηκε απότομα.
Νέα πεδία ερεύνης ανοίχθησαν, ταμπού, πρωτόγονοι πολιτισμοί, ψυχανάλυση, Κλοντ Λεβί Στρος, Φρόιντ, μπερκέτια δίχως τελειωμό. Ώσπου με ενημέρωσαν ότι την φράση για το ταμπού που έσπασε την είχε πει λίγες ώρες πριν ο Πολ Τόμσεν στο συνέδριο του Economist, οπότε η καρδιά μου επέστρεψε στη θέση της: Ευτυχώς, η «Ανατροπή» που όλοι αγαπήσαμε ήταν, είναι και θα παραμείνει η εκπομπή της τρόικας.
Το ταμπού είναι όρος αρχαϊκός, προερχόμενος από την Πολυνησία και σημαίνει το απαγορευμένο, το ιερό, αυτό που δεν πρέπει να το αγγίξεις, ούτε καν να προφέρεις το όνομά του. Η παραβίαση του ταμπού είναι πράξη αυτόχρημα εγκληματική, που τιμωρείται βαριά, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και με θάνατο. Παρόλα αυτά, η συγκυβέρνηση του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη έσπασε το ταμπού των απολύσεων στο δημόσιο κι άμα σπάσεις το ταμπού, δεν σταματάς πουθενά. Πάρε 15.000 απολύσεις τώρα, για να μας δώσεις τη δόση, πάρε άλλες 15.000 τον Ιούνιο, επειδή δεν πιάσαμε το στόχο των εσόδων, πάρε άλλες 15.000 τον Σεπτέμβριο, για να γιορτάσουμε το θρίαμβο της Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές.
Θα λέγαμε ότι άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως, αλλά δεν το λέμε, γιατί θα σοκάρουμε την Εκκλησία της Ελλάδος, που παρακολουθεί τις απολύσεις ατάραχη και σιωπηλή. Και γιατί να ταραχτεί, μήπως αφορούν δεσποτάδες, παπάδες, διάκους και καντηλανάφτες; Ουδαμού. Αυτούς άλλωστε τους προστατεύουν αλλεπάλληλες αποφάσεις Ιερών Συνόδων, κυρίως εκείνων που έλαβαν χώρα στον τρούλο της Αγιάς Σοφιάς.
Οι απατεώνες που μας κυβερνούν δεν ορρωδούν προ ουδενός. Θα απολύσουμε μας λένε 15.000 εργαζόμενους κακής ποιότητας και θα πάρουμε στη θέση τους άλλες 15.000, οι οποίοι θα είναι μέγκλα, δηλαδή made in England. Το ακούει ο υπήκοος και λέει, α ωραία, θα προσληφθούν 15.000 περισσότεροι από εκείνους που επρόκειτο να προσληφθούν έτσι κι αλλιώς. Λάθος, αγαπητέ μου υπήκοε. Τα επόμενα δύο χρόνια πρόκειται να φύγουν από το δημόσιο με συνταξιοδότηση περίπου 150.000 εργαζόμενοι, οπότε με βάση την συμφωνημένη αναλογία μία πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις, πρέπει να προσληφθούν 15.000 νέοι εργαζόμενοι. Ε λοιπόν, αυτές τις προσλήψεις που θα έκαναν έτσι κι αλλιώς, τις εμφανίζουν τώρα ως αντίβαρο στις απολύσεις.
Συμπέρασμα πρώτο: Θα διώξουν 15.000 ανθρώπους και δεν θα προσλάβουν κανέναν, κανέναν παραπάνω απ' όσους επρόκειτο έτσι κι αλλιώς να προσλάβουν. Συμπέρασμα δεύτερο: Πριν σπάσουν το ταμπού των απολύσεων, είχαν σπάσει ήδη το ταμπού του ψεύδους.
Γιώργος Ανανδρανιστάκης
από την Αυγή
