Είναι τουλάχιστον αξιοθρήνητη η προσπάθεια της κυβέρνησης και των φιλικών της ΜΜΕ να ανακαλύψουν, πίσω από τον συνωστισμό στις πλατείες, ομάδες μπαχαλάκηδων αποφασισμένες να διαταράξουν την κοινωνική ειρήνη.

Η ανακάλυψη ενός εχθρού που κινείται κακόβουλα επιτρέπει στην κυβέρνηση να αποφεύγει τη δική της ευθύνη. Και η δική της ευθύνη είναι ότι έχει χάσει κάθε αξιοπιστία.

Αν πολλά νεαρά παιδιά φλερτάρουν με την ανευθυνότητα, αυτό οφείλεται σε δύο λόγους. Πρώτον, γιατί έναν χρόνο έχουν σκάσει κλεισμένα στα σπίτια τους, με τα τηλεμαθήματα και το Νέτφλιξ.

Και δεύτερον, γιατί δεν δίνουν πλέον καμία σημασία στις κυβερνητικές υποδείξεις. Κι αυτό που πέρσι τέτοιον καιρό, με πολύ λιγότερα κρούσματα, δεν συνέβαινε ούτε κατά διάνοια δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των παιδιών. Η κυβέρνηση έχει κάνει ό,τι μπορεί για να χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου.

Αυτό συμβαίνει γιατί εδώ και έναν χρόνο η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας έχει εξελιχθεί σε τραγέλαφο. Το κλείσιμο των περιπτέρων, η απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 6 τα σαββατοκύριακα, τα σόου με τις μεζούρες, οι καραμπινάτες πρωθυπουργικές παραβιάσεις των μέτρων, οι αλλεπάλληλες εξαγγελίες για ανοίγματα που τελικά ακυρώνονται, η απίστευτη διαχείριση της Νέας Σμύρνης καμία συνεκτική εικόνα σχεδιασμού και σοβαρότητας δεν δείχνουν.

Τι να πάρουν σοβαρά τα παιδιά;

Αντί λοιπόν να καταφεύγει σε θεωρίες συνωμοσίας, είναι καλύτερα η κυβέρνηση να οργανώσει με σοβαρότητα, σχέδιο και κανόνες το άνοιγμα της εστίασης σε εξωτερικούς χώρους. Αυτό θα έδινε διεξόδους στα νέα παιδιά και θα εκτόνωνε σημαντικά τις καταστάσεις που δημιουργούνται στις πλατείες.

Από την άλλη, το να ζητάει κάποιος από αυτή την κυβέρνηση σχέδιο, σοβαρότητα και κανόνες είναι μάλλον υπερβολικό.

Τόσους διαγωνισμούς έχουν να στήσουν οι άνθρωποι, πότε να προλάβουν να ασχοληθούν με τα μέτρα;