Δημήτρης Στρατούλης, Εισηγητής, βουλευτής Β’ Αθήνας:
Η 24 Ιανουαρίου 2013 -κατά τη γνώμη τη δική μου αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και των συνδικάτων των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ, δηλαδή των σταθερών συγκοινωνιών, ήταν και παραμένει μία «μαύρη – κατάμαυρη ημέρα» για τη δημοκρατία και για τα συνδικαλιστικά και εργατικά δικαιώματα στη χώρα μας.
Κι αυτό, γιατί με δύο κυβερνητικές αποφάσεις, αφενός του Πρωθυπουργού κυρίου Σαμαρά και αφετέρου του τότε Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, κηρύχτηκε πολιτική επιστράτευση των απεργών των Σταθερών Συγκοινωνιών (ΣΤΑΣΥ), με αφορμή την πολυήμερη απεργία που είχαν οι εργαζόμενοι του μετρό, αλλά και τις απεργίες αλληλεγγύης-στήριξης αλλά και τις απεργίες για τα δικά τους ζητήματα, που είχαν οι εργαζόμενοι και στο τραμ και στον ΗΣΑΠ, δηλαδή συνολικά οι εργαζόμενοι των Σταθερών Συγκοινωνιών.
Έχουμε πει, κύριε Υπουργέ, με κάθε τρόπο, πολιτικό, νομικό, συνδικαλιστικό, ανθρώπινο ότι είναι πάρα πολύ αντισυνταγματικές, πάρα πολύ αντιδημοκρατικές αυτές οι αποφάσεις. Στηρίζονται σε μία διεύρυνση των μοναδικών δυνατοτήτων και εξαιρέσεων που δίνει το Σύνταγμά μας στο άρθρο 22, παράγραφος 4, εδάφιο β, για να υπάρχει επίταξη εργασίας, για να υπάρχει αναγκαστική εργασία, για να παραβιάζεται η ελευθερία της εργασίας.
Συγκεκριμένα η κατοχυρωμένη από το ανωτέρω άρθρο του το Συντάγματος της χώρας μας ελευθερία της εργασίας επιτρέπεται να καταλυθεί με την επιβολή επίταξης προσωπικών υπηρεσιών, δηλαδή μεταξύ άλλων και με πολιτική επιστράτευση απεργών, μόνον στις περιπτώσεις που αναφέρονται περιοριστικά στο εδ. βʼ της παρ. 4 του άρθρου 22 του Συντάγματος, ήτοι για την αντιμετώπιση κινδύνων που απειλούν το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, όπως είναι οι θεομηνίες ή η αντιμετώπιση «ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».
Εδώ, κύριε Υπουργέ, με τις αποφάσεις του Πρωθυπουργού και του αρμοδίου Υπουργού αλλά και με το άρθρο 41 του νόμου 3536/2007, τον οποίο επικαλούνται, διευρύνθηκαν οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να γίνει πολιτική επιστράτευση εργαζομένων πριν και μετά την κήρυξη της απεργίας και συγκεκριμένα προστέθηκαν και λόγοι που έχουν να κάνουν με τη δημόσια τάξη, που δεν προβλέπεται καθόλου στο Σύνταγμα της χώρας μας.
Συνεπώς, τόσο η διεύρυνση της δυνατότητας επίταξης υπηρεσιών και πολιτικής επιστράτευσης απεργών «για κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη» από το νομοθέτη όσο και η χρήση της διάταξης αυτής ως απεργοσπαστικού μηχανισμού είναι ευθέως αντίθετες με το Σύνταγμα.
Η πρακτική αυτή είναι εξάλλου προδήλως αντίθετη:
i) με την υπʼ αρ. 29 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΟΕ), «περί της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας» του 1930 [κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2079/1952 (Α΄108)],
ii)με την υπʼ αριθ. 105 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (κυρώθηκε με τον ν. 4221/1961) και
iii) με τους υπερνομοθετικής ισχύος κανόνες του άρθρου 4 παρ. 2 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 8 του Διεθνούς Συμφώνου «Για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα».
Το ισχύον άλλωστε νομικό πλαίσιο ενεργοποιεί το χουντικό π.δ. 506/1974 (Α΄206) «περί γενικής επιστρατεύσεως των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας», που διαιωνίζει τις πρακτικές της δικτατορίας σε δημοκρατική περίοδο.
Έχουμε καταθέσει, κύριε Υπουργέ, στις 17 Μαΐου του 2013 πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ «Για την κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης εργαζομένων πριν και μετά την κήρυξη της απεργίας», με την οποία προτείνουμε την κατάργηση της δυνατότητας της εκάστοτε κυβέρνησης να κηρύσσει πολιτική επιστράτευση απεργών και για την παντελή απαγόρευση κάθε κυβέρνησης να προβαίνει σε παραβίαση αυτού του συνταγματικού και δημοκρατικού δικαιώματος των εργαζομένων. Δεν έχει έρθει για συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής ακόμα, κύριε Πρόεδρε, παρότι έχουν περάσει από τότε εννέα και πλέον μήνες.
Δεύτερον, έχουμε καταθέσει, ως ΣΥΡΙΖΑ, στη Βουλή, εκτός από την ανωτέρω πρόταση νόμου, και την παρούσα επίκαιρη επερώτηση στις 15 Οκτωβρίου του 2013. Δυστυχώς αφήσατε να περάσουν από τότε τέσσερις μήνες και πάνω, κύριε Πρόεδρε, για να την φέρετε για συζήτηση στη Βουλή.
Επίσης τα σωματεία των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ έχουν κάνει και αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η οποία έχει συζητηθεί και αναμένεται η σχετική απόφαση. Έχουν στείλει μάλιστα και επιστολές στις 17 Οκτωβρίου του 2013, πριν από τέσσερις μήνες, στον Πρωθυπουργό της χώρας κύριο Σαμαρά και στον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, με τις οποίες ζητούν να αρθεί το απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό καθεστώς της πολιτικής επιστράτευσης που αφορά τους ίδιους. Απάντηση, όμως, μέχρι σήμερα δεν έχουν πάρει.
H πολιτική επιστράτευση απεργών είναι μέτρο καθαρά αντισυνταγματικό και αντιδημοκρατικό, αφού παρεμποδίζει ανεπίτρεπτα την άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου εργασιακού δικαιώματος για απεργία,
Η πολιτική επιστράτευση που κηρύχθηκε το 2013 για τους ναυτεργάτες, με απόφαση Πρωθυπουργού έχει ανακληθεί, έχει αρθεί. Η προληπτική πολιτική επιστράτευση –απαράδεκτο ιστορικά και δημοκρατικά- για τους καθηγητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που είχε κηρυχτεί το 2013, με απόφαση Πρωθυπουργού και αρμόδιου Υπουργού έχει αρθεί. Η πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση, που έχε κηρυχτεί το 2011, με απόφαση του Πρωθυπουργού και του αρμόδιου Υπουργού έχει αρθεί. Δεκατρείς μήνες μετά, η πολιτική επιστράτευση, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, των εργαζομένων στις Σταθερές Συγκοινωνίες γιατί ακόμα δεν έχει αρθεί; Γιατί ακόμα οι εργαζόμενοι της ΣΤΑΣΥ είναι στον συνδικαλιστικό γύψο; Πόσα δικαιώματα συνδικαλιστικά, εργασιακά, ασφαλιστικά επιδιώκει να τους αφαιρέσει η Κυβέρνηση, πόσες νέες διαθεσιμότητες θέλει να προωθήσει και τους κρατάει ακόμα «στο χακί» για να μην μπορούν να αντιδράσουν και να αντισταθούν και με απεργιακές κινητοποιήσεις σε αυτά;
Επιπλέον, ανεξαρτήτως εάν συνέτρεχαν κατά το χρόνο θέσπισης των ανωτέρω αποφάσεων οι προϋποθέσεις επιβολής του μέτρου της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 4 του Συντάγματος, έχει πάντως παρέλθει έκτοτε χρονικό διάστημα περίπου 13 μηνών και έχει πια εκλείψει πλήρως η επείγουσα κατάσταση ανάγκης που η κυβέρνηση επικαλείται ότι αποτέλεσε την αιτία για την έκδοσή τους. Συνεπώς, από τη στιγμή που εξέλειψε η κυβερνητική δικαιολογητική βάση για την επίταξη των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ, το ουσιαστικό περιεχόμενο των σχετικών κυβερνητικών αποφάσεων έχει εξαντληθεί. Παρά ταύτα, έως ότου οι αποφάσεις περί επιβολής του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης ανακληθούν, εξακολουθούν τύποις να υφίστανται, κατά παράβαση της απαγόρευσης κάθε μορφής αναγκαστικής εργασίας και του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ στην ελεύθερη εργασία και απεργία.
Είναι οι μόνοι εργαζόμενοι στη χώρα που είναι ντυμένοι κυριολεκτικά στο χακί. Το ανέχεστε αυτό; Το δέχεστε ως Υπουργός και ως κυβέρνηση;
Κύριε Πρόεδρε, σας είπα, γιατί κατά τη γνώμη μου εξακολουθείτε να διατηρείται το καθεστώς πολιτικής επιστράτευσης στους εργαζόμενους της ΣΤΑΣΥ.
Πρώτον, έχει έρθει στους συλλόγους εργαζόμενων στις Σταθερές Συγκοινωνίες σχέδιο συλλογικής σύμβασης εργασίας προς υπογραφή, με το οποίο ουσιαστικά η κυβέρνηση και η Διοίκηση της ΣΤΑΣΥ τους ζητούν με την υπογραφή τους να επικυρωθεί η δραματική μείωση των μισθών που είχαν λόγω κατάργησης της συλλογικής τους σύμβασης και ένταξής τους στο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων από 35% έως 38%.
Δεύτερον, έχει αποφασίσει το διοικητικό συμβούλιο των Σταθερών Συγκοινωνιών, όλο αυτό το διάστημα που οι εργαζόμενοι είναι σε πολιτική επιστράτευση και δεν μπορούν να απεργήσουν, ένα σχέδιο κανονισμού εργασίας, το οποίο έχει πάει για δημοσίευση στο ΦΕΚ, στο οποίο ενισχύεται το διευθυντικό δικαίωμα μέσα στην επιχείρηση και αφαιρούνται όλες οι δυνατότητες συμμετοχής και ελέγχου του συνδικάτου των εργαζομένων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων για προσλήψεις, για πειθαρχικά, για την υπηρεσιακή τους διαδρομή, κλπ..
Τρίτον, έχει εγκριθεί ένα οργανόγραμμα με τους εργαζόμενους των ΣΤΑΣΥ σε πολιτική επιστράτευση, να μην μπορούν να αντιδράσουν, με το οποίο οργανόγραμμα πραγματικά επιβεβαιώνεται, αναγεννάται και εγκαθιδρύεται και πάλι ένας μηχανισμός πελατειακών σχέσεων στον καθορισμό των υπαλλήλων των Σταθερών Συγκοινωνιών, οι οποίοι αναλαμβάνουν θέση ευθύνης.
Τέταρτον με επιστολές του ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης προς το Υπουργείο σας κύριε Υπουργέ, από τον Σεπτέμβριο του 2013 σας ζητά άλλες 1000 διαθεσιμότητες απολύσεις εργαζομένων από τους οργανισμούς που εποπτεύεται και ασυνεπώς και από την ΣΤΑΣΥ και προφανώς ένα τελικά προχωρήσετε σε αυτές δεν θα θέλατε οι εργαζόμενοι της ΣΤΑΣΥ να μπορούν να αντιδράσουν.
Για όλους αυτούς τους λόγους ζητάμε να σταματήσουν οι αντεργατικές συμπεριφορές σε βάρος των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ και πρώτα και κύρια να αρθεί η κυβερνητική απόφαση για πολιτική επιστράτευσή τους.
Κύριε Υπουργέ πάρτε πίσω την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στη ΣΤΑΣΥ ΤΩΡΑ. Δεν μας αρκούν γενικές και αόριστες υποσχέσεις σας ότι εξετάζετε το θέμα. Δεσμευτείτε ΤΩΡΑ, μόλις πάρετε το λόγο, ότι το Υπουργείο σας θα προτείνει στον πρωθυπουργό να άρει με απόφασή του την επαίσχυντη αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική αυτή πολιτική επιστράτευση. Και να ξέρε κάτι. Ότι την πολιτική επιστράτευση θα την ακυρώσουν με τους αγώνες τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της ΣΤΑΣΥ. Και ότι η αριστερή κυβέρνηση, που θα φέρει σύντομα στα πράγματα ο λαός με τους αγώνες και την ψήφο του, θα ακυρώσει με νόμο τη δυνατότητα της οποιαδήποτε κυβέρνησης να επιστρατεύει πολιτικά απεργούς εργαζόμενους.
Μητρόπουλος Αλέξης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, βουλευτής Αττικής:
Η επιστράτευση απεργών, σε συνδυασμό με την επίταξη υπηρεσιών, ήταν και παραμένει θεσμός εκτός Συντάγματος. Συνιστά ανοιχτή συνταγματική εκτροπή. Για τους περήφανους εργαζομένους των ΜΜΜ (και κυρίως του ΜΕΤΡΟ) και της μαχητικής τους ηγεσίας, οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις ήταν μονόδρομος. Σήκωσαν στους ώμους τους την αγωνία όλων των Ελλήνων και έσωσαν την αξιοπρέπεια των πολιτών.
Γι’αυτό είχαν πλατιά κοινωνική αποδοχή. Γι’αυτό τους πρέπει έπαινος. Από την άλλη πλευρά, κυβέρνηση και Τριαρχία των δανειστών έδειξαν την …πυγμή τους.
Ιστορικά ο θεσμός της πολιτικής επιστράτευσης ταυτιζόταν με ολοκληρωτικά καθεστώτα. Στην Πολιτειολογία αυτό λέγεται «περιορισμένη συνταγματική εκτροπή» και υπό ορισμένες συνθήκες είναι από τις βαρύτερες αξιόποινες πράξεις!
Η Κοινωνία πλέον είναι στο απόσπασμα. Οι μισθοί στην κλίνη του Προκρούστη. Η Δημοκρατία σε προϊούσα αλλοίωση. Ο πλούτος του Έθνους σε διαδικασία βίαιης απαλλοτρίωσης. Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να έχει απέναντί της εχθρούς. Γι’αυτό και ο Λαός σύντομα πρέπει να πάρει τις τελικές του αποφάσεις.
Οι προσεχείς εκλογές του Μαΐου θα είναι εκλογές ανατροπής, ανάτασης και ελπίδας για τον πολύπαθο λαό μας.
Χαραλαμπίδου Δέσποινα, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης:
Επιστρατεύσεις γίνονται κάθε φορά μόνο μετά από μεγάλους και επίμονους απεργιακούς αγώνες, όταν η μαχητικότητα και η αποφασιστικότητα των εργαζομένων «στριμώχνουν» τους εργοδότες ή τις κυβερνήσεις. Άρα, ανεξάρτητα από εθνικές ανάγκες και όποιες άλλες δικαιολογίες επικαλείστε κάθε φορά, στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα απεργοσπαστικό εργαλείο, που δίνει στο αστικό κράτος τον τελευταίο λόγο απέναντι στην εργατική τάξη κατά τις φάσεις κοινωνικών συγκρούσεων...Οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν επιδοθεί σε ένα ρεκόρ επιστρατεύσεων διαφόρων κλάδων εργαζομένων. Από τις 11 πολιτικές επιστρατεύσεις που έχουν γίνει στην Μεταπολίτευση, οι μισές σχεδόν ήταν τα τελευταία 3-4 χρόνια...η κυβέρνηση της Αριστεράς, θα καταργήσει την πολιτική επιστράτευση και όλους τους αυταρχικούς νόμους που στρέφονται ενάντια στο εργατικό κίνημα.
Τσουκαλάς Δημήτρης, βουλευτής επικρατείας:
Από το 1879 που δημιουργήθηκε το πρώτο συνδικάτο από τους εργάτες ξύλου των ναυπηγείων της Σύρου, και μέχρι σήμερα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις έπαιρναν πάντα το μέρος της εργοδοσίας, ενάντια στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Και αυτό στις καλύτερες περιπτώσεις, σε εποχές νομιμότητας, γιατί σε καθεστώτα «έκτακτης ανάγκης», οι εργαζόμενοι που ξεσηκώνονταν για τα αιτήματά τους, αντιμετώπιζαν μορφές ακραίας αστυνομικής βίας ή ακόμα χειρότερα, κάποιες φορές και τις κάνες των όπλων του στρατού.
Αυτά συνέβαιναν στο παρελθόν. Το δικαίωμα στην απεργία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, γεγονός που μαρτυρά τόσο τη σπουδαιότητα και την ανάγκη υπέρτερης νομικής του κατοχύρωσης, όσο και την ιδιορρυθμία του. Ο λόγος της νομικής κατοχύρωσης της απεργίας έγκειται στην προστασία των απεργών από κυρώσεις και την αυθαιρεσία, τόσο από πλευράς εργοδότη, όσο και από την Πολιτεία.
Έτσι λοιπόν σήμερα τα πράγματα δεν είναι τόσο ωμά, το θεσμικό καθεστώς που διέπει την αντιμετώπιση απεργών ή ανθιστάμενων σε δυσμενείς συνθήκες απασχόλησης εργαζομένων, είναι πιο εκλεπτυσμένο, ο στρατός παραμένει στους στρατώνες του, γιατί έχουμε πιο αποτελεσματική αστυνομία (ΥΑΤ, ΥΜΕΤ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ και τα συναφή) και επιπλέον έχουμε και ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό στην καλλιέργεια του κοινωνικού αυτοματισμού, διαπλεκόμενο μηντιακό σύστημα που σπεύδει με «συνέπεια» να κατασυκοφαντήσει τους αγώνες. Εκείνο που δεν άλλαξε είναι η αντεργατική «ροπή», το «χούι» αυτό της κυβέρνησης να παίρνει πάντοτε το μέρος του εργοδότη είτε αυτός είναι ο Δημόσιο είτε, ακόμα χειρότερα, αν αυτός είναι ιδιώτης.
Η κυβέρνηση με δύο αποφάσεις της κήρυξε την πολιτική επιστράτευση των απεργών των Σταθερών Συγκοινωνιών. Αποφάσεις για πολιτική επιστράτευση απεργών της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά, μας φέρνουν στη μνήμη τις μαύρες σελίδες της εποχής της Χούντας. Παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, δεδομένου ότι, η ελευθερία της εργασίας επιτρέπεται να καταλυθεί με την επιβολή επίταξης προσωπικών υπηρεσιών, μόνον στις περιπτώσεις που αναφέρονται περιοριστικά στο εδ. β' της § 4 του άρθρου 22 του Συντάγματος, και αναφέρεται στην αντιμετώπιση κινδύνων που απειλούν το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, όπως είναι οι θεομηνίες ή η αντιμετώπιση «ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».
Η επιστράτευση αυτή είναι μία μελανή σελίδα στην ιστορία των εργασιακών σχέσεων και πρέπει επιτέλους το Υπουργείο Εργασίας και ο Πρωθυπουργός να πάψουν να αδιαφορούν προκλητικά, να πάρουν θέση και να παρέμβουν, ώστε να αρθεί το απαράδεκτο αυτό καθεστώς ομηρίας για τους εργαζόμενους στις Σταθερές Συγκοινωνίες.
Μπόλαρη Μαρία, βουλευτής Α΄Αθήνας:
Αναρωτιόμαστε γιατί ένα χρόνο μετά εξακολουθεί η επιστράτευση των εργαζομένων στην ΣΤΑΣΥ. Μήπως γιατί οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ παίζουν έναν εξαιρετικά νευραλγικό ρόλο στις συγκοινωνίες; Μήπως γιατί δεν πρέπει να μεταφέρονται οι διαδηλωτές; Μήπως γιατί δε τους συγχωρήσατε ποτέ για τη στάση που κράτησαν στην περίοδο των μεγάλων κινητοποιήσεων ενάντια στα μνημόνια, όταν το Σύνταγμα φλεγόταν κυριολεκτικά από τις κρότου λάμψεις και τα αέρια που είχατε εξαπολύσει;
Κατά τη γνώμη μας ο λόγος είναι αυτός.
Δε σας έφτασε ο Ν. 3536 που κάνατε ακραία παρέμβαση στο Σύνταγμα, ώστε να διασταλεί η έννοια της επιστράτευσης. Ετοιμάσατε Προεδρικό Διάταγμα που απαγορεύει τις συναθροίσεις-και τονίζω τη λέξη γιατί θυμίζει άλλες εποχές-στο βαθμό που εμποδίζουν την οδική κυκλοφορία, την οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης. Μα ποιός εμποδίζει περισσότερο την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας από αυτή την κυβέρνηση που λειτουργεί εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της εργοδοσίας, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών;
Ακόμα και εμείς που ξέρουμε πως χρησιμοποιούνται οι μηχανισμοί του κράτους, ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή η κυβέρνηση, επειδή δεν μπορεί να εξασφαλίσει κοινωνική συναίνεση, χρησιμοποίει την ωμή βία, έχουμε εντυπωσιαστεί από το ρεκόρ επιστρατεύσεων τα τελευταία χρόνια. Να πούμε για την παραγωγή αποφάσεων των δικαστηρίων για παράνομες και καταχρηστικές απεργίες; Οι ναυτεργάτες, το ΜΕΤΡΟ, τα τρόλεϊ, τα λεωφορεία, οι δημοσιογράφοι, οι εργαζόμενοι στο Μέταλλο. Παράνομες και καταχρηστικές.
Να μετρήσουμε πόσες φορές βρέθηκαν οι βουλευτές της Αριστεράς στη ΓΑΔΑ και στην Ευελπίδων μόνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο; Άπειρες φορές: εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά 120 προσαγωγές, οδηγοί απορριμματοφόρων, μαζί με τα απορριμματοφόρα, στην τροχαία στη Δελιγιάννη. Οι εργαζόμενοι της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που είχαν το θράσος να αποκαλύψουν ποιοι βιομήχανοι δεν πληρώνουν χαράτσι.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία συμπληρώνει όλο αυτό το οπλοστάσιο. Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι πως μια κυβέρνηση για να βοηθήσει την εργοδοσία της Forthnet, της Newsrest στο αεροδρόμιο, της ACS, της Παπουτσάνη, της Χαλυβουργίας, επιστρατεύει τα ΜΑΤ, όχι φυσικά για λόγους που υποτίθεται ότι αφορούν τη δημόσια τάξη και δημόσιο συμφέρον, αλλά για την υπεράσπιση απλά και μόνο του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Όσο τρόμο και να ασκήσετε θα βρίσκετε μπροστά σας τη λαϊκή οργή και αντίσταση. Από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουν όλες εκείνες οι προσπάθειες για την άρση της πολιτικής επιστράτευσης, αλλά και για την πραγματική δημοκρατία στους χώρους δουλειάς, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την προώθηση μέτρων εργατικού-κοινωνικού ελέγχου, που θα σηματοδοτήσουν μια άλλη πορεία για τη ζωή των εργαζόμενων.
Καραγιαννίδης Χρήστος, βουλευτής Δράμας:
Το Φεβρουάριο του 2007, όταν η ΝΔ, ως κυβέρνηση, έφερνε στο νομοσχέδιο για τη μεταναστευτική πολιτική, εμβόλιμη, την τροπολογία για την «αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών σε περίοδο ειρήνης», -κοινώς τις ρυθμίσεις για την επίταξη υπηρεσιών, κινητών και ακίνητων πραγμάτων-, το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρόταν για τις διατάξεις της τροπολογίας κάνοντας λόγο για αντισυνταγματική, κατασταλτικού χαρακτήρα ρύθμιση και εν τέλει καταψήφισε τη σχετική διάταξη. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την τοποθέτησή του τότε στη συζήτηση επί των τροπολογιών, επικαλούμενος ακριβώς την Πρόταση Νόμου που είχε καταθέσει το ΠΑΣΟΚ ένα χρόνο πριν (2006), υπογράμμιζε ότι «η απεργιακή κινητοποίηση από μόνη της δεν συνιστά λόγω επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης , πολιτικής κινητοποίησης και άρα δεν μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιστράτευση, παρά μόνο εάν συντρέχουν οι αυστηρά οριοθετημένες προϋποθέσεις του άρθρου 22, παράγραφος 4.»
Ο Εισηγητής εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, τότε, κ. Γ. Παπαγεωργίου, Βουλευτής Ευβοίας σημείωνε ότι «η συγκεκριμένη τροπολογία δεν λύνει τα προβλήματα τα οποία δημιουργούνται με την επιστράτευση, δεν ορίζει – και εκεί είναι η βασική μας, αν θέλετε η μία από τις βασικές μας διαφωνίες- ότι δεν μπορεί η επιστράτευση να χρησιμοποιείται σαν μέσο καταστολής των απεργιακών κινητοποιήσεων και δεν προβλέπεται πόση διάρκεια θα έχει αυτό το μέτρο.
Σε κάθε περίπτωση, αν για μια περίπτωση θα μπορούσε να υπάρξει σύννομη επίταξη υπηρεσιών, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο για τις πληγές που άφησαν οι σεισμοί της Κεφαλονιάς. Αλλά εκεί, δεν είδαμε την κυβέρνηση να επιδεικνύει τον ίδιο ζήλο..
Μπάρκας Κώστας, βουλευτής Πρέβεζας:
Η περίοδος των Μνημονίων ενέτεινε την καταστολή και τον αυταρχισμό του κράτους απέναντι στη νέα γενιά. Δε θα ξεχάσουμε την διαδήλωση της ΔΕΘ του 2013, όπου νέοι υποχρεώθηκαν να κρατήσουν τα χέρια πάνω στο κεφάλι, σαν αιχμάλωτοι πολέμου. Τα εμφύλιο-πολεμικά βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ σε νέους, συλληφθέντες σε αντιφασιστική μότο-πορεία.. Το ξύλο και τα χημικά σε Νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ και Βουλευτές στην ειρηνική κινητοποίηση στο γραφείο του κ. Μέργου.
Αλλά όχι μόνο αυτά.
Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστείλεις τους νέους και τις νέες μια χώρας από το να τους καταδικάσεις στην επιβίωση εντός της γκρίζας ζώνης μεταξύ επισφάλειας και ανεργίας. Σε Ελλάδα και Ευρώπη, η ανεργία των νέων είναι σεισμικό ρήγμα στα θεμέλια των μεθοδεύσεων σας. Η κυβέρνηση της Αριστεράς που έρχεται θα είναι απλώς η αρχή. Η Νεολαία, σύντομα, πολύ σύντομα, θα βρει διέξοδο στις δεξιότητες, τις ανάγκες, τις συνεργατικές τις προσπάθειες, στα όνειρα της, εδώ!
Σταθάς Γιάννης, βουλευτής Βοιωτίας:
Ο Γ. Σταθάς στην ομιλία του κατήγγειλε, μεταξύ άλλων, την απαράδεκτη, αντιδημοκρατική, αντικοινωνική και αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης. Τόνισε, επίσης, ότι οι πολιτικές αυτές θα ανατραπούν –ό,τι κι αν κάνει η κυβέρνηση- και κάλεσε τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους και τους αγρότες, όποια και αν είναι η κυβέρνηση, να είναι στους δρόμους να διεκδικούν τα δικαιώματά τους γιατί οι τραπεζίτες, οι έχοντες και κατέχοντες είναι μέσα στα υπουργικά γραφεία και νομοθετούν υπέρ των ιδίων. Υπογράμμισε, τέλος, ότι ο λαός πρέπει να αγωνίζεται για την αξιοπρέπειά του γιατί είμαστε ένας περήφανος λαός, που το έχει αποδείξει διαχρονικά.
