to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις»

Πρώτη ημέρα της Άνοιξης σήμερα και τίποτε δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα που να θυμίζει πραγματική Άνοιξη. Αφού τίποτε δεν… ανοίγει, τίποτε δεν αναγεννιέται και τίποτε δεν υπάρχει που να φέρνει ελπίδα για κάτι καλύτερο.


Η πανδημία έχει αλλάξει τις ζωές μας. Ο φόβος για την αρρώστια και η απειλή του θανάτου έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην καθημερινότητά μας και καθορίζουν τις σκέψεις, τις πράξεις, ακόμη και τα σχέδιά μας για το μέλλον.

Κι ακόμη, η κοινωνική αποστασιοποίηση που ο φόβος της αρρώστιας επιβάλλει, μας έχει απομονώσει από τον κοινωνικό και εργασιακό μας περίγυρο. Με ό,τι αυτό σημαίνει σε μοναξιά, αλλά και σε εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια για τους περισσότερους.

Αν οι αντικειμενικές συνθήκες της πανδημίας διαμορφώνουν ένα τοπίο σκοτεινό και δυσοίωνο, οι υποκειμενικές συνθήκες που δημιουργεί η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από εκείνους που έχουν την κυβερνητική ευθύνη, εντείνουν την ανασφάλεια, ενισχύουν την απαισιοδοξία και προκαλούν την απόλυτη ασφυξία.

Η πολιτική που εξ αρχής ακολούθησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η πολιτική της ατομικής ευθύνης, είχε ως κεντρικό σκοπό την αποποίηση των ευθυνών για την προστασία της δημόσιας υγείας από πλευράς κράτους και τη μετάθεσή τους σε εμάς, τους μεμονωμένους πολίτες.

Μια λοιμώδης ασθένεια ισχυρά μεταδιδόμενη, η διαχείριση της οποίας προϋποθέτει την επέμβαση του κράτους στους δημόσιους, τους μαζικούς και τους εργασιακούς χώρους με σκοπό τον δραστικό περιορισμό των συνωστισμών και την επιβολή αυστηρών υγειονομικών όρων για την αποτελεσματική παρεμπόδιση της μετάδοσης της νόσου, υποβιβάστηκε στο επίπεδο της ατομικής ευθύνης καθενός από εμάς.

Η κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει τις ευθύνες της για καλύτερες συγκοινωνίες χωρίς συνωστισμό, για σχολικές αίθουσες με λιγότερους μαθητές, για εφαρμογή των αυστηρών υγειονομικών διατάξεων σε εργασιακούς και δημόσιους χώρους και για συχνούς δειγματοληπτικούς ελέγχους, προκειμένου να υπάρχει καταγραφή της εξάπλωσης της ασθένειας και μέσω αυτής αποδοτικότερη αντιμετώπισή της, χρησιμοποιεί τον απόλυτο έλεγχο που ασκεί στα χρηματοδοτούμενα από αυτήν ΜΜΕ για να διαδώσει αντιεπιστημονικές θεωρίες που ενισχύουν το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης».

Κι ακόμη, η υπεύθυνη για τη δημόσια υγεία κυβέρνηση, αντί να ενισχύσει με προσωπικό και εξοπλισμούς τα δημόσια νοσοκομεία και αντί να επενδύσει στη δημιουργία όσων νέων ΜΕΘ χρειάζονται για την κατάλληλη φροντίδα των ασθενών σε περίοδο έκρηξης των κρουσμάτων, όπως σήμερα, εκείνη διαχειρίζεται επικοινωνιακά την θωράκιση του ΕΣΥ, παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα που καμία σχέση δεν έχει με την αλήθεια.

Διαδίδοντας ταυτόχρονα βολικές γι’ αυτήν θεωρίες που απαξιώνουν τον θεραπευτικό ρόλο της υγειονομικής φροντίδας και ανάγουν τη μη επένδυση στο ΕΣΥ στην ανάγκη εξοικονόμησης πόρων. Κι όλα αυτά, όταν το κράτος έχει ήδη επενδύσει 120 εκατομμύρια Ευρώ στην Aegean, 100 εκατομμύρια Ευρώ στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και κύριος οίδε πόσα εκατομμύρια σε φιλικά της επιχειρηματικά συμφέροντα, μέσω απ’ απευθείας αναθέσεων στα κρυφά της καραντίνας. Και επιπλέον, όταν το δημόσιο, εν μέσω της μεγαλύτερης υγειονομικής κρίσης που υπήρξε ποτέ, αντί να προσλαμβάνει γιατρούς, επιστήμονες και υγειονομικό προσωπικό, προσλαμβάνει συνεχώς αστυνομικούς…

Και τέλος με το μεγαλύτερης διάρκειας στην Ευρώπη και συγχρόνως και το πιο αναποτελεσματικό οριζόντιο lockdown που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από το Νοέμβριο, με τα αστυνομικά μέτρα και τα ακριβά πρόστιμα, να έχει τσακίσει την οικονομία και την αγορά εργασίας, χωρίς αντίστοιχη με τα Ευρωπαϊκά κράτη οικονομική στήριξη των επιχειρήσεων και των εργαζομένων από πλευράς δημοσίου.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα ζοφερά και δυσοίωνα, ο πρωθυπουργός μέσω συνεντεύξεων σε φιλικά μέσα, παρουσιάζει τον δικό του «όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο…».

Και πουλά, εν μέσω αρρώστιας και θανάτων και πρωτοφανούς κρατικής απουσίας και κυβερνητικής ανεπάρκειας, φρούδες ελπίδες για μια δήθεν σύντομη έξοδο από την υγειονομική κρίση, που όμως από πουθενά δεν προκύπτει. Ούτε από την αργή εξέλιξη των εμβολιασμών, ούτε από την δραματική εξάπλωση της αρρώστιας στο τρίτο και φονικότερο κύμα της πανδημίας, που βρίσκει το σύστημα υγείας παντελώς απροετοίμαστο και ήδη στα όρια της κατάρρευσης.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, εν μέσω της μεγαλύτερης ύφεσης στην Ευρώπη, μοιράζεται μαζί μας το όνειρό του για μια… αλλαγμένη χώρα στο τέλος της τετραετίας. Μη αντιλαμβανόμενος ότι αυτή η αλλαγή που εκείνος προοιωνίζεται, είναι ακριβώς αυτό που όλοι φοβόμαστε.

Ότι δηλαδή στο τέλος αυτής της τετραετίας τίποτε σε αυτή τη χώρα δεν θα είναι όπως το ξέραμε.

Γιατί η Άνοιξη που ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός, από τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής του, δεν είναι η Άνοιξη που ο μέσος Έλληνας έχει ανάγκη. Καθώς η αναγέννηση και η ελπίδα για μια νέα ζωή δεν θα αφορά εμάς, τους πολλούς, αλλά αυτούς που εκπροσωπεί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Δεξιάς.

Δηλαδή κάποιες λίγες μεγάλες επιχειρήσεις και κάποιους ολιγάρχες του πλούτου που τώρα «βάζουν πλάτη» στον πρωθυπουργό για να στηθεί το νέο οικονομικό σκηνικό. Που θα αφορά σε εκείνους τους λίγους που στο τέλος της τετραετίας, μετά τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους εκατομμύρια ανέργους στους δρόμους, θα βρεθούν οι κερδισμένοι της νέας οικονομικής αναδιάταξης που από τώρα ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του προετοιμάζουν.

Τότε, όταν το ΕΣΥ ιδιωτικοποιηθεί και τα δημόσια νοσοκομεία περάσουν σε χέρια ιδιωτών, μόνο τότε θα καταλάβει και ο τελευταίος τηλεθεατής των φιλοκυβερνητικών καναλιών που τα παρουσιάζουν όλα καλά κι όλα ωραία, γιατί πήγαν χαμένες τόσες ζωές και δεν επένδυε η κυβέρνηση σε υγειονομικό προσωπικό και σε εξοπλισμούς νέων ΜΕΘ.

Γιατί να επενδύσουν σε κάτι που έχουν σκοπό να ξεπουλήσουν και μάλιστα όσο γίνεται φτηνότερα;
Μια ματιά στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ για την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ μέσω ΣΔΙΤ, εξηγεί γιατί η επένδυση σε νέες ΜΕΘ ήταν χαμένα λεφτά, όπως ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος με κυνική ειλικρίνεια αποκάλυψε.

Κι ακόμη μόνο τότε, όταν οι ήδη κατεστραμμένοι κλάδοι του τουρισμού, της εστίασης και του λιανικού εμπορίου περάσουν στον έλεγχο λίγων και μεγάλων εταιρειών, τότε και μόνο τότε θα γίνει αντιληπτό γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη επένδυσε μονοψήφιο μόλις ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας στη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων και όχι διψήφιο και πολλαπλάσιο από το δικό μας ποσοστό, όπως έκαναν οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να αποφύγουν την ύφεση και την καταστροφή της οικονομίας τους.

Γιατί να επενδύσει το ελληνικό δημόσιο σε κάτι που η κυβέρνηση έχει, έτσι κι αλλιώς, σκοπό να μεταφέρει και μάλιστα… κοψοχρονιά, στους λίγους ωφελημένους της ύφεσης;

Και γιατί να επενδύσει η σημερινή κυβέρνηση σε νέες υποδομές σχολείων, αφού αυτά θα ιδιωτικοποιηθούν και γιατί να αναβαθμίσει δημόσιες συγκοινωνίες, αφού το σχέδιό της είναι να πουληθούν φτηνά σε ημέτερους ιδιώτες;

Το σχέδιο της κυβέρνησης είναι πλέον φανερό. Οι ευθύνες για ό,τι συμβαίνει μετατίθενται στους πολλούς ενώ τα οφέλη στο τέλος της πολλαπλής κρίσης, θα απονεμηθούν στους λίγους και μεγάλους που εκπροσωπεί και την στηρίζουν.

Αυτό βέβαια που ετοιμάζει η κυβέρνηση δεν το λες Άνοιξη. Αυτό θυμίζει αυτό που οι Ιταλοί αποκαλούν «Colpo Grosso”.
Μέχρι όμως να ολοκληρωθεί το «Μεγάλο Κόλπο», η δική μας Άνοιξη μπορεί να τρέφεται με το κουτόχορτο που μας ταϊζουν τα χειραγωγημένα από την κυβέρνηση ΜΜΕ. Κι ακόμη μπορεί να καθυστερεί, παγωμένη κάτω από τον φόβο του αστυνομικού κράτους που στήνεται για να καταστείλει κάθε διαφορετική φωνή και να φιμώσει κάθε ελεύθερη έκφραση.

«Την Άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις», έγραψε ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.

Μόνο που η Άνοιξη απευθύνεται σε όλους. Κι αυτό που η κυβέρνηση σήμερα ετοιμάζει είναι μια Άνοιξη για τους λίγους που εκπροσωπεί και που την στηρίζουν.

Όλοι εμείς λοιπόν που φέτος δεν βρήκαμε την Άνοιξη, έχουμε μια μόνο επιλογή.  Ακολουθώντας τη νομοτέλεια της φύσης και πιστοί στα λόγια του ποιητή, να φτιάξουμε τη δική μας.

Μια Άνοιξη που θα επιτρέψει σε κάθε λουλούδι αυτής της χώρας, μικρό ή μεγάλο, να ανθίσει και σε κάθε ζωντανό οργανισμό του υπό κατάρρευση ελληνικού οικοσυστήματος να αναγεννηθεί και να ξαναζωντανέψει.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)