Το δεύτερο κύμα της πανδημίας έχει χτυπήσει τη χώρα μας με σφοδρότητα και τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Δεν είναι υπερβολή μάλιστα να πούμε ότι η χώρα μας -όπως και ολόκληρη η υφήλιος- ζει μια τραγωδία, καθώς ένας άγνωστος κορωνοϊός προσβάλλει τους πληθυσμούς ανεξέλεγκτα, ενώ δεν υπάρχει θεραπεία, ούτε εμβόλιο. Ο μόνος τρόπος να προστατευθούν οι κοινωνίες είναι η έγκαιρη λήψη μέτρων από τις κρατικές υπηρεσίες και τις κυβερνήσεις.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει κάνει ό,τι ήταν δυνατό για να προστατεύσει τους πολίτες από τον κορωνοϊό. Δεν έφτιαξε αρκετές ΜΕΘ, δεν έκανε μόνιμες προσλήψεις στα νοσοκομεία, δεν αντιμετώπισε τον συνωστισμό στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα σχολεία και στους χώρους εργασίας. Και σε επόμενο επίπεδο, δεν προστατεύει τους εργαζόμενους από την ανεργία, παρά τους καταδικάζει σε πενιχρά επιδόματα πείνας και σε ακραία εργασιακή επισφάλεια.
Υπάρχει λοιπόν μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα πεδία άσκησης κριτικής. Υπάρχουν δηλαδή παράγοντες που οι ανθρώπινες δυνάμεις αδυνατούν εκ των πραγμάτων να ελέγξουν και να διαχειριστούν και άλλοι παράγοντες που τα κατάλληλα μέσα πρόληψης μπορούν να προστατεύσουν τους ανθρώπους από την καταστροφή. Στο πρώτο σύνολο χωράει η πολιτική κριτική, και μάλιστα η έντονη πολιτική κριτική. Στο δεύτερο οφείλουν όλες και όλοι να κάνουν ένα βήμα πίσω και να ζητήσουν ομοψυχία στις δύσκολες στιγμές.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ζητάει τώρα γενικευμένο σιωπητήριο, που να εφαρμοστεί σε όλα τα πεδία, ακόμα και σε εκείνα που καταφανώς αφορούν τις ολιγωρίες, τις παραλείψεις, τα εγκληματικά λάθη της. Τι έκανε όμως επί ΣΥΡΙΖΑ, όταν φυσικές καταστροφές προκαλούσαν εθνικές τραγωδίες;
Μοίραζε non paper στους πρόθυμους προπαγανδιστές της στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γεμάτα φρικαλεότητες, ποτισμένα με δίψα για ανθρώπινο πόνο με την ελπίδα να δημιουργηθεί κακό κλίμα στην κοινωνία για την τότε κυβέρνηση. Ως άλλοι τυμβωρύχοι, οι κορυφαίοι της Ν.Δ. δεν άφηναν καλά - καλά να περάσει ένα 24ωρο και ζητούσαν παραιτήσεις, ενώ έχυναν κροκοδείλια δάκρυα καταλογίζοντας δικές τους ευθύνες στους πολιτικούς αντιπάλους.
Τι θα έγραφαν λοιπόν οι εφημερίδες εάν ήταν σήμερα κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ (τα ακόλουθα είναι πραγματικά πρωτοσέλιδα εφημερίδων του 2018, προσαρμοσμένα στο σήμερα); «1.347 ψυχές ζητούν δικαίωση», «Τραγωδίες πίσω από τα ονόματα», «Κυβέρνηση απόντων: Κρύβουν τις ευθύνες τους στον κορωνοϊό», «Ο Μητσοτάκης εκλιπαρεί για συνενόχους», «Πώς να κρυφτείς από τους νεκρούς;», «Κυριάκος Μητσοτάκης: Ο Μεγάλος Απών», «Ανίκανοι και προκλητικοί», «Ύβρις προς τα θύματα», «Ούτε μια παραίτηση», «Εθνική τραγωδία, τεράστιες ευθύνες», «Αγκαλιά με τα παιδιά τους στον θάνατο», «Νόσησαν τις ευθύνες τους».
