Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να περνάει η Πολιτεία το μήνυμα ότι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση μέσα από τα σωφρονιστικά καταστήματα δεν πρόκειται να τύχουν της παραμικρής βοήθειας.

Και θα περίμενε κάποιος, αυτή η απίθανη γ.γ. Αντιεγκληματικής Πολιτικής, που όλο το προηγούμενο διάστημα πήρε επάνω της την απάνθρωπη μεταχείριση εις βάρος του Δημάκη, επιχειρηματολογώντας μάλιστα με ωμά ψέματα, με κακοήθειες και με πλεόνασμα θράσους, να υποβάλει την παραίτησή της. Αλλά δεν θα την υποβάλει.

Από την υπόθεση αυτή φάνηκε για ακόμη μια φορά πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η φωνή της κοινωνίας όταν υπερασπίζεται το δίκαιο και το σωστό.

Αποκαλύφθηκε επίσης πόσο άθλια και ακροδεξιά κίνηση ήταν η μεταφορά της αρμοδιότητας των φυλακών από το υπουργείο Δικαιοσύνης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Το σωφρονιστικό σύστημα δεν είναι αντικείμενο «αντιεγκληματικής» πολιτικής, αλλά πολιτικής για την επανένταξη και για το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία. Για τις πολιτισμένες κοινωνίες, τουλάχιστον. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τη Δεξιά του Κ. Μητσοτάκη.

Αποδείχθηκε, τέλος, για ακόμη μία φορά ο μέγιστος βαθμός στράτευσης των δημοσιογράφων του κατεστημένου.

Οι οποίοι, ακόμα και μισή ώρα πριν ανακοινωθεί η ικανοποίηση των αιτημάτων του Δημάκη, έλεγαν και ξανάλεγαν μασημένη την άθλια γραμμή της γενικής γραμματέως.

Δεν πειράζει, αύριο θα εκθειάζουν την ανθρωπιά της κυβέρνησης. Σιγά μην ντραπούν.