to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Τι επιδιώκει και ποια συμφέροντα υπηρετεί ο κ. Μητσοτάκης

Τον τελευταίο καιρό, κάθε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος προσπαθεί να καταλάβει σε τι ακριβώς συνίσταται η επικοινωνιακή στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας και του Κ. Μητσοτάκη.


Η στρατηγική αυτή ξεδιπλώνεται σε κύκλους. Πρώτα ο πρόεδρος της Ν.Δ. εξαγγέλλει κάτι εξωφρενικό για τα εργασιακά, το ασφαλιστικό ή την κοινωνική πολιτική. Κατόπιν βγαίνει να επανορθώσει, κατηγορώντας τη μονταζιέρα του ΣΥΡΙΖΑ ότι παραποιεί τις δηλώσεις του. Εξαπολύει μια αντεπίθεση χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, επιχειρώντας να αλλάξει την ατζέντα. Και μετά επαναλαμβάνει τα βήματα από την αρχή, εξαγγέλλοντας κάτι νέο, εξίσου εξωφρενικό.

Είναι όντως γκάφες;


Θα έλεγε κανείς ότι δεν πρόκειται ακριβώς για στρατηγική, αλλά για κάτι που μοιάζει περισσότερο με διαδοχικές σπασμωδικές κινήσεις. Ενέργειες βεβιασμένες και αψυχολόγητες,  που προσπαθούν η μία να μπαλώσει τις συνέπειες της προηγούμενης. Όλα πάντως ξεκινάνε από την αχαλίνωτη τάση του Κ. Μητσοτάκη να βγάζει τη Θάτσερ από μέσα του: Υπερασπιζόμενος το ασφαλιστικό Πινοσέτ ως στοιχείο προόδου και πολιτισμού.  Χαρακτηρίζοντας το οκτάωρο ξεπερασμένο. Στοχοποιώντας το δώρο των Χριστουγέννων και τα κοινωνικά επιδόματα. Μιλώντας για επταήμερη εργασία. Περιγράφοντας οραματικά την εκχώρηση νοσοκομειακών τμημάτων σε ιδιώτες. Αρνούμενος να πει ξεκάθαρα στους χαμηλοσυνταξιούχους ότι δεν θα καταργήσει την 13η σύνταξη την οποία ψήφισε.

Σε αυτά πρέπει κανείς να προσθέσει και τα «κρυφά» μηνύματα, τα οποία εκφέρονται με τρόπο, το λιγότερο, αξιοθρήνητο. «Εγώ δεν έρχομαι να διχάσω τους Έλληνες όπως ο κ. Τσίπρας, έρχομαι να τους ενώσω» λέει ο πρόεδρος της Ν.Δ., για να τεκμηριώσει την οριζόντια μείωση της φορολογίας για όλους. Να παρουσιάσει δηλαδή ως κίνηση εθνικής ενότητας τη φορολογική ελάφρυνση των πλουσιότερων και την ουσιαστική μετατόπιση των φορολογικών βαρών στις πλάτες των πιο αδύναμων.  Πολύ πιο σκοτεινά είναι τα πράγματα όταν ο Κ. Μητσοτάκης μιλάει π.χ. για «απελευθέρωση του δημόσιου σχολείου από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του υπουργείου σε επίπεδο οργανωτικό και διοικητικό..». Όλοι  ξέρουμε πια ότι όσο πιο εξωραϊσμένη είναι η γλώσσα του νεοφιλελευθερισμού, τόσο πιο σκοτεινές είναι οι προθέσεις του. Και ότι μια τέτοια φράση σημαίνει ότι κάθε δημόσιο σχολείο θα είναι «ελεύθερο» από τη δημόσια χρηματοδότηση. «Ελεύθερο» να βγάζει τα έξοδά του όπως αυτό νομίζει και να προσλαμβάνει όσους καθηγητές μπορεί, με τους μισθούς που μπορεί, από τα χρήματα που του περισσεύουν...

Είναι τα ντιλς, ανόητε
Τι έχει πάθει ο Κ. Μητσοτάκης; Μπορεί αυτό που εκδηλώνει να είναι απλός δογματισμός: να πιστεύει δηλαδή σοβαρά ότι αρθρώνει προοδευτικό και εκσυγχρονιστικό λόγο, εξαγγέλλοντας πράγματα που έχουν αποδειχτεί ολέθρια για την κοινωνική συνοχή εδώ και 30 χρόνια. Μπορεί να είναι πολιτική και επικοινωνιακή ασχετοσύνη. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για κάτι πιο σύνθετο.

Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: κάθε προκλητική κουβέντα του Κ. Μητσοτάκη κρύβει πίσω της ένα ντιλ με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Συμφέροντα που μπορεί να επιδιώκουν: την κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων (όπως π.χ. οι αλυσίδες καταστημάτων, οι τράπεζες και οι τουριστικές επιχειρήσεις). Την αποδόμηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης (οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες). Τη λεηλασία του εθνικού συστήματος υγείας (αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων και κλινικάρχες). Και αν κανείς διαβάσει πιο προσεκτικά πίσω από τις γραμμές των κατά καιρούς δηλώσεων του προέδρου της Ν.Δ., θα βρει και άλλα ντιλς. Ντιλς που αφορούν την ενέργεια (εξ ου και η λυσσώδης και συστηματική επίθεση στη ΔΕΗ), τις εξορύξεις και ένας Θεός ξέρει τι άλλο. Ο Κ. Μητσοτάκης στέλνει δημόσια το μήνυμά του, κατά περίπτωση. Αυτοί που πρέπει να καταλάβουν, θα καταλάβουν. Οι άλλοι, οι αφελείς, πρέπει να πειστούν ότι είναι θύματα της μονταζιέρας του ΣΥΡΙΖΑ που παραποιεί τις δηλώσεις του προέδρου. Και μετά να φάνε έναν βομβαρδισμό με άσχετα θέματα, για τον Πολάκη που καπνίζει ή τον πατέρα του Τσίπρα, ώστε να ξεχάσουν εντελώς αυτή τη συζήτηση. Να πώς εξηγείται αυτός ο κύκλος της επικοινωνιακής (ο Θεός να την κάνει) στρατηγικής του Κ. Μητσοτάκη.

Μεσαία τάξη και «μεσαία τάξη»


Αυτά τα συμφέροντα εκπροσωπεί ο πρόεδρος της Ν.Δ. και με αυτά συζητάει. Επειδή όμως αυτό δεν μπορεί να το πει δημόσια, ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί τη «μεσαία τάξη». Την οποία υπόσχεται να απαλλάξει από κάθε βάρος που μπορεί να βοηθά τους φτωχούς. Από τη φορολογία, που μετατρέπεται σε αχρείαστα επιδόματα, δημόσια υγεία και δημόσια παιδεία για τους ξεβράκωτους μέχρι τους μισθούς, τις άδειες, τις αργίες, τα ρεπό, τις ασφαλιστικές εισφορές, τον κατώτατο μισθό των επισφαλών υπαλλήλων τους. Και βεβαίως την απαλλαγή από τον φόρο ακίνητης περιουσίας. Όσο για τους αδύναμους που παρακολουθούν τη συζήτηση, (όσους τουλάχιστον δεν τσιμπάνε με τις τυμβωρυχίες, τα μακεδονικά, τον πατέρα του Τσίπρα και τη μάνα της Δούρου) ο Κ. Μητσοτάκης τους υπόσχεται ότι αυτή η σκανδαλώδης μεροληψία υπέρ των ισχυρών, θα φέρει τελικά την ανάπτυξη από την οποία θα ωφεληθούν όλοι. Λέει ψέματα και το ξέρει. Αυτή ακριβώς η αντίληψη οδήγησε στην αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και την απογείωση των φορολογικών παραδείσων, και χρεωκόπησε ολοκληρωτικά με την παγκόσμια κρίση του 2008, φέρνοντας στο προσκήνιο την Ακροδεξιά. Σήμερα δεν υπάρχει ως όραμα. Μόνο για τις ανάγκες κάποιων ντιλς μπορεί να υποστηριχτεί.

Η πραγματική μεσαία τάξη, αυτή που εξοντώθηκε πλήρως την περίοδο 2010 - 2014, δεν έχει να ωφεληθεί σε τίποτα από την εξουθένωση των πιο αδύναμων. Η Δεξιά προσπαθεί να σπάσει την κοινωνική συμμαχία της μεσαίας τάξης με τα αδύναμα στρώματα, ουρλιάζοντας για τους άξεστους συριζαίους που ενθαρρύνουν την τεμπελιά και την καφρίλα και εχθρεύονται την αριστεία. Αυτό είναι παγίδα. Η συλλογική ανύψωση του επιπέδου ζωής, και όχι η αύξηση των ανισοτήτων, είναι που θα ενισχύσει την πραγματική οικονομία, θα επιταχύνει την παραγωγική ανασυγκρότηση και θα βγάλει μια ώρα αρχύτερα τη χώρα από την κρίση. Αυτό είναι το συμφέρον, τόσο της μεσαίας τάξης, όσο και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Και αυτό το σχέδιο υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντί του δεν είναι κάποια «μεσαία τάξη» αλλά οι λίγοι, τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Και ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένα άβουλο υποχείριό τους, που δεν έχει καν την εξυπνάδα να κρατάει κάποια προσχήματα.

*

Σε αυτές τις εκλογές, η άγνοια και η παραπλάνηση δεν δικαιολογούνται. Και κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από τις κάλπες. Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)