Δεν πάει πολύς καιρός που ένας φοιτητής στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ έπεσε από το παράθυρο της αίθουσας όπου παρακολουθούσε μάθημα, στοιβαγμένος με άλλους εκατοντάδες συμφοιτητές του. Οι οποίοι, επειδή δεν βρίσκουν θέση να καθίσουν, στριμώχνονται στις σκάλες και στα περβάζια των παραθύρων.
Ευτυχώς το παιδί τη γλύτωσε με μερικά κατάγματα. Όμως η πτώση του από το παράθυρο έμεινε να θυμίζει την οριακή κατάσταση του ΑΠΘ, όπως και όλων των πανεπιστημίων, που δεν έχουν ούτε επαρκείς αίθουσες για να στεγάσουν το σύνολο των φοιτητών, ούτε όμως και επαρκές προσωπικό για να μοιραστούν τα μεγάλα ακροατήρια σε περισσότερες αίθουσες παράλληλης διδασκαλίας.
Λίγες μέρες πριν και κατά… σύμπτωση πάλι στο ΑΠΘ, ένα ταβάνι έπεσε στο πάτωμα σε εργαστήριο της Οδοντιατρικής Σχολής. Ευτυχώς δεν ήταν ώρα εργασίας ή ακόμη χειρότερα ώρα μαθήματος, για να έχουμε θύματα..
Μετά από αυτά, τι άλλο χρειάζεται να συμβεί για να γίνει αντιληπτό ότι τα πανεπιστήμια σήμερα πλήττονται από πρωτοφανή φτώχεια, καθώς λειτουργούν με απαρχαιωμένες και ανεπαρκείς υποδομές, αλλά και με ελάχιστο προσωπικό;
Αφού από τότε που η χώρα μπήκε στα μνημόνια οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν καταρρεύσει. Το ΑΠΘ συγκεκριμένα σήμερα λαμβάνει ως τακτική επιχορήγηση το 25% του προϋπολογισμού που είχε προ του 2010. Και αυτό, για αδιευκρίνιστους λόγους, δεν έχει αποκατασταθεί ούτε τα τελευταία 4 χρόνια που η χώρα πλέον βγήκε οριστικά από την ομηρία της λιτότητας.
Δισεκατομμύρια ευρώ δαπανώνται σε απευθείας αναθέσεις σε κυβερνητικούς ημέτερους και σε κομματικά ευνοούμενους, αλλά τα πανεπιστήμια παραμένουν καταδικασμένα να παρέχουν σύγχρονες υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας με τους ίδιους μειωμένους προϋπολογισμούς με τους οποίους αναγκαστικά συντηρήθηκαν στα δύσκολα χρόνια της λιτότητας.
Κι ακόμη, οι καθηγητές και το λοιπό προσωπικό που αφυπηρέτησαν όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης δεν αναπληρώθηκαν ποτέ. Με αποτέλεσμα σήμερα το πανεπιστήμιο να λειτουργεί με τεράστια κενά και ελλείψεις σε ακαδημαϊκό, ερευνητικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό. Που σε πολλές σχολές σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη και μαθήματα που δεν διδάσκονται γιατί δεν υπάρχει διαθέσιμο προσωπικό. Στο ΑΠΘ συγκεκριμένα, από τους 2,500 καθηγητές που δίδασκαν το 2010, σήμερα έχουν απομείνει περί τους 1,600.
Εντωμεταξύ ο πρωθυπουργός απαξιώνει καθημερινά τα πανεπιστήμια, χαρακτηρίζοντάς τα εντελώς αβάσιμα και αδικαιολόγητα «κέντρα ανομίας». Και για να… αυτοεκπληρωθεί η προφητεία του, προσλαμβάνονται 1.000 αστυνομικοί για να στελεχώσουν την παγκοσμίως πρωτότυπη, για πολιτισμένο και δημοκρατικό κράτος, ιδέα της πανεπιστημιακής αστυνομίας που εγκαταστάθηκε στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Η οποία, υποστηριζόμενη από ένοπλα ΜΑΤ, χρησιμοποιείται για να δέρνει τους φοιτητές που διαφωνούν πολιτικά και αντιδρούν στην αυταρχική, αντιεκπαιδευτική, ταξική και γι’ αυτό αντικοινωνική εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Δεν πέφτουν όμως μόνο φοιτητές, ταβάνια και… ξύλο στα πανεπιστήμια. Πέφτει και ο αριθμός των φοιτητών και των φοιτητριών που δικαιούνται να απολαμβάνουν τα αγαθά της δημόσιας εκπαίδευσης.
Τα τελευταία 3 χρόνια, η εφαρμογή της δήθεν αξιοκρατικής επινόησης της βαθμολογικής βάσης αποκλείει από την είσοδο στα πανεπιστήμια 20.000 φοιτητές και φοιτήτριες σε ετήσια βάση. 20.000 θέσεις δηλαδή μένουν σήμερα κενές κάθε χρόνο στα πανεπιστήμια επειδή ισάριθμοι νέοι, που παλιότερα έβρισκαν θέση γιατί επιτύγχαναν στις εισαγωγικές εξετάσεις, τώρα απορρίπτονται επειδή δεν συγκεντρώνουν ένα αυθαίρετο βαθμολογικό όριο που έχει επινοηθεί για να τους αποκλείει από τη δημόσια εκπαίδευση.
Και είναι αυθαίρετο το βαθμολογικό όριο της βάσης ως κριτήριο αποκλεισμού γιατί οι εισαγωγικές εξετάσεις δεν είναι εξετάσεις διαπίστωσης της γνωστικής επάρκειας των εξεταζόμενων σε συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα τα οποία διδάχθηκαν. Αντίθετα, η δομή και ο τρόπος που διεξάγονται οι πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις τους αποδίδουν τον χαρακτήρα του Διαγωνισμού για την κατάληψη συγκεκριμένων θέσεων. Με κλειστό αριθμό δηλαδή θέσεων σε κάθε πανεπιστημιακή σχολή, εισάγονται οι καλύτεροι που συμπληρώνουν τον αριθμό αυτό κατά σειρά αξιολογικής κατάταξης.
Η μετατροπή ενός Διαγωνισμού με κλειστό αριθμό θέσεων σε εξετάσεις διαπιστωτικές των γνώσεων των υποψηφίων σύμφωνα με ένα αυθαίρετο βαθμολογικό όριο χωρίς κανένα γνωστικό αντίκρισμα, έγινε αποκλειστικά και μόνο για να μειωθεί ο αριθμός των φοιτητών και φοιτητριών στα δημόσια πανεπιστήμια.
Και να σταλούν οι 20.000 κομμένοι, δίκην πελατείας, στα αδιαβάθμητα, εκτός εκπαιδευτικού συστήματος και χωρίς αξιολόγηση ιδιωτικά κολέγια. Τα πτυχία των οποίων ισοτιμήθηκαν σε μια νύχτα από την κα Κεραμέως με εκείνα των δημόσιων πανεπιστημίων ως προς τα επαγγελματικά τους δικαιώματα χωρίς καμία αξιολόγηση των υποδομών, των προγραμμάτων σπουδών και του προσωπικού τους.
Κόβονται δηλαδή κάθε χρόνο 20.000 νέοι και νέες περισσότεροι από παλιά από τις εισαγωγικές εξετάσεις των δημόσιων πανεπιστημίων για να εγγραφούν χωρίς καμία εξεταστική διαδικασία και χωρίς κανένα βαθμολογικό όριο στα ιδιωτικά κολέγια. Με μόνο κριτήριο τα δίδακτρα που καταβάλλουν οι γονείς στους επιχειρηματίες που εμπορεύονται το αγαθό της ανώτατης εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επαίρονται για το σπουδαίο έργο που έχουν κάνει στην Παιδεία. Το οποίο πράγματι είναι σημαντικό. Αφού με λίγες κινήσεις κατάφεραν και έστειλαν χιλιάδες νέους σαν πελατεία στις αδιαβάθμητες εκπαιδευτικές επιχειρήσεις που πουλούν πτυχία.
Το… μεγάλο έργο του Μητσοτάκη συνίσταται στο ότι μετέτρεψε σε μια κυβερνητική θητεία την Παιδεία από δημόσιο αγαθό για όλους σε ταξικό προνόμιο των λίγων που έχουν χρήματα για να σπουδάσουν.
Τελικά το μόνο που δεν πέφτει στα πανεπιστήμια σήμερα, μετά τους φοιτητές, τα ταβάνια, το ξύλο και τον αριθμό των ελλήνων που δικαιούνται να σπουδάσουν, είναι το υψηλό επίπεδο της εκπαίδευσης και της έρευνας των πανεπιστημίων. Που παρά την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και τις ταξικές επιλογές, επιμένουν να κρατούν ψηλά τη σημαία της παραγωγής και της μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης διεθνώς.
Καθιστώντας τους έλληνες αποφοίτους διακεκριμένους επιστήμονες σε όποιο μέρος του κόσμου και να βρεθούν.
*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος ειναι καθηγητής & πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στην Α’ Θεσσαλονίκης
