Οι εσωκομματικοί σπαραγμοί στη ΝΔ -και σε πολλά αστικά κόμματα της ευρωπαϊκής Δεξιάς- δεν αφορούσαν ποτέ πρωτίστως τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματος, αλλά το ποιό πολιτικό κέντρο θα είναι κυρίαρχο (υπό την κηδεμινία φυσικά αντιθετικών οικονομικών και επιχειρηματικών συμφερόντων). Ορισμένες φορές οι διαμάχες αυτές λάμβαναν κατόπιν και ιδεολογικό ή πολιτικό πρόσημο, δίνοντας στις αντιμαχόμενες πλευρές ένα στάτους να επιδεικνύουν δημοσίως στο ακροατήριό τους.
Επ΄αυτού του πεδίου είναι εξηγήσιμο πώς η ευρεία ομάδα του Κώστα Καραμανλή (του νεότερου) είχε εντός της ακροδεξιούς ή η αντίστοιχη του Κυριάκου Μητσοτάκη εμπεριέχει πρόσωπα που δεν διστάζουν ακόμα και σήμερα να προβάλλουν περιορισμένες πτυχές μιας φιλελεύθερης κοινωνικής ατζέντας.
Ας μην γελιόμαστε. Η κόντρα Δένδια - Μητσοτάκη δεν είναι μια κόντρα της Κεντροδεξιάς εναντίον της Δεξιάς. Αφορά περισσότερο την διαπάλη επιρροής στο εσωκομματικό τοπίο με ό,τι αυτή φέρει ως αποτέλεσμα. Ο Νίκος Δένδιας μπορεί να έχει πιο ευγενείς τρόπους και να μοιάζει πιο δίκαιος αντίπαλος στα μάτια του προοδευτικού στρατοπέδου, ωστόσο παραμένει ένας σκληρός δεξιός πολιτικός με υπουργικό έργο που το καταμαρτυρά.
Η δεύτερη αμφισβήτηση της μητσοτακικής κομματικής διαχείρισης της ΝΔ δεν ισοδυναμεί με προσχώρηση στην ουσία της συνεννόησης των φορέων του πολιτικού συστήματος. Οι ακριβείς φράσεις του στην κατσάδα στον Μπογδάνο αυτό καταμαρτυρούν.
Ωστόσο ο Δένδιας έκανε ό,τι ακριβώς έκανε και την πρώτη φορά επί τουρκικού εδάφους. Επανέφερε στο προσκήνιο την παραδοσιακή δεξιά συμπεριληπτική (και συνάμα ακραία αντιφατική αλλά επαρκώς αποτελεσματική) ατζέντα της μεταπολιτευτικής ΝΔ: Θα σεβόμαστε τυπικά τους κομμουνιστές, αλλά θα τιμούμε και όσους τους έθαψαν στο Γράμμο και στο Βίτσι. Θα αφήνουμε ανενόχλητους τους όμορους εγκληματίες εχθρούς μας, αλλά θα επιταχύνουμε όταν χρειαστεί και τις εξελίξεις για να τους οδηγήσουμε στη δικαιοσύνη. Θα μιλάμε με ευγεένεια για τους πρόσφυγες, αλλά θα εξαπολύουμε και αστυνομικές δυνάμεις για επιχειρήσεις «σκούπα» στην Αθήνα.
Η κίνηση Δένδια δεν αποτελεί, λοιπόν, πρωτίστως «σήμα» προς τους πολίτες γενικά και αόριστα για λείανση των συντηρητικών πολιτικών, αλλά δήλωση προς τους ψηφοφόρους της ΝΔ και το εσωκομματικό ακροατήριο, στελεχικό και μη. «Είμαι παρών και είμαι ο πραγματικά δεξιός στη ΝΔ» μοιάζει να λέει.
Και αυτή η υπόρρητη, αλλά σαφής δήλωση διαψεύδει το φαντασιακό ορισμένων της «αντίπερα όχθης». Και επιβεβαιώνει πως και ο Νίκος Δένδιας συμπεριλαμβάνεται στους αντιπάλους της αριστεράς, των προοδευτικών κομμάτων και πολιτών.
