«Προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κίνδυνο. Όντως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κίνδυνο για την φαυλότητα,την ανέχεια, την εκμετάλλευση, την αδικία, αλλά όχι για τη δημοκρατία, τις ελευθερίες και τη δικαιοσύνη. Αυτό το κυβερνητικό τέχνασμα
θα πρέπει να το αντιπαλέψουμε».
Ο Θοδωρής Δρίτσας πιστεύει ότι: «ο βασικός λόγος που οδήγησε στις συλλήψεις των χρυσαυγιτών, ήταν η γενική κοινωνική κατακραυγή, το μεγάλο αντιφασιστικό κίνημα που «σηκώθηκε», κυρίως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα». Επιπλέον, υποστηρίζει ότι η μάχη με τον φασισμό θα δοθεί σε πολιτικό, ιδεολογικό και κοινωνικό επίπεδο και ξεκαθαρίζει στην «Εποχή» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρόθυμος να συμπράξει σε αποσπαστικές νομοθετικές ρυθμίσεις.
Η βδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε αρχικά από την σύλληψη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και στη συνέχεια από τις αποφάσεις για μη προφυλάκιση των τριών βουλευτών και την προφυλάκιση των Μιχαλολιάκου, Παππά και Λαγού. Θα ήθελα ένα πρώτο σχόλιο.
Έχει, αρχικά, αξία να ειπωθεί ότι πέραν από τις όποιες εξωτερικές πιέσεις ή πολιτικές σκοπιμότητες, ο βασικός λόγος που οδήγησε στις συλλήψεις των χρυσαυγιτών, ήταν η γενική κοινωνική κατακραυγή, το μεγάλο αντιφασιστικό κίνημα που «σηκώθηκε», κυρίως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Μετά την απόφαση για τη μη προφυλάκιση των τριών βουλευτών, οι χρυσαυγίτες επιχείρησαν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως αθώους. Αυτό δεν προκύπτει, ούτε από την πλευρά των δικαστικών αρχών ούτε από το κοινωνικό αίσθημα. Υπάρχει μια προφανής αναντιστοιχία μεταξύ του κοινωνικού αισθήματος και της απόφασης μη προφυλάκισης των τριών. Το ζήτημα όμως δεν κλείνει, αντίθετα ανοίγει.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστηρίξει ότι η νομική αντιμετώπιση του φασισμού δεν είναι αρκετή. Τι άλλο πρέπει να γίνει;
Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα και εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση. Όπως, εύστοχα, γράφει και ο Αντώνης Λιάκος σε ένα κείμενό του στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Χρόνος», η αποφασιστική μάχη με τη Χρυσή Αυγή είναι κυρίως πολιτική. Θα προσέθετα και ιδεολογική και κοινωνική. Αυτό σημαίνει ότι μπροστά μας έχουμε τη συνέχιση της εξάρθρωσης της ΧΑ από όπου είχε εγκαθιδρύσει κέντρα φόβου και τρομοκράτησης του λαού. Αναφέρομαι σε θύλακες στα σώματα ασφαλείας και στο στρατό, στις προσβάσεις που έχει σε ΜΜΕ, σε θύλακες ακόμα και μέσα στο δικαστικό σώμα, στη διασφάλιση τελικά ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν θα επιδείξει άλλη ανοχή και συγκάλυψη σε εγκληματικές ενέργειες. Είναι επιπλέον πολύ επίκαιρο αυτό που και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ενώσεις αστυνομικών ζητάνε εδώ και καιρό, ο εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας και των μηχανισμών του κράτους.
Το μεγάλο φόβητρο της ΧΑ είναι οι κοινωνικοί αγώνες. Σ΄ αυτό το σημείο είναι σημαντικός ο αγώνας για τη νομιμοποίηση των κοινωνικών αγώνων. Και το λέω αυτό γιατί γίνεται απόπειρα από την πλευρά της κυβέρνησης να απονομιμοποιηθούν. Επομένως, εδώ έχουμε μια πολιτική και ιδεολογική μάχη, διότι οι κοινωνικοί αγώνες είναι δημοκρατική διέξοδος αλλά και ο μεγάλος φόβος των φασιστών, καθώς γεμίζουν αυτοπεποίθηση τους εργαζόμενους, δίνουν ελπίδα και προοπτική, με αποτέλεσμα να μην μένει κενό για την αναζήτηση ανορθολογικών και μεσσιανικών λύσεων που υπόσχονται οι νεοναζιστές.
-Αυτά είναι σε πολιτικό επίπεδο. Τι γίνεται στο ιδεολογικό;
Υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα που πρέπει να τεθούν στο επίπεδο της ιδεολογικής μάχης. Το ζήτημα του πατριωτισμού. Πρέπει να υπερβούμε αυτές τις πατριδοκάπηλες απόψεις. Ή του ρατσισμού ο οποίος δεν αποτυπώνεται μόνο στη δράση της ΧΑ, αλλά σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και κυρίως στον κρατικό μηχανισμό. Πρέπει επίσης να ενισχύσουμε την αντιμνημονιακή πολιτική με μεγάλη σαφήνεια, με έμφαση στην εναλλακτική πρόταση. Να μιλήσουμε για τις σχέσεις εκπροσώπησης αλλά και να εξηγήσουμε για ποια είναι η κριτική στο Κοινοβούλιο και στον τρόπο που σήμερα λειτουργεί, με την απουσία των θεσμών και μηχανισμών γνήσιας εκπροσώπηση των λαϊκών αναγκών, να νομιμοποιήσουμε τη διεύρυνση των δημοκρατικών κατακτήσεων και να αποδομήσουμε την κυβερνητική προπαγάνδα ότι κάθε διεκδίκηση μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο. Πρέπει να χτυπήσουμε τη θεωρία του κράτους έκτακτης ανάγκης, το αυταρχικό κράτος με ενισχυμένες εξουσίες, το οποίο τελικά είναι ένα κράτος ανομίας.
-Αυτή τη στιγμή όμως αναμένεται μια νομοθετική πρωτοβουλία, από πλευράς κυβέρνησης, για τα θέματα της Χρυσής Αυγής. Ποια θα είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ;
Έχουμε ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε μια σειρά αποσπασματικές ρυθμίσεις, ασύνδετες μεταξύ του, που δεν είναι ικανές να εγγυηθούν το παραμικρό. Επίσης, έχουμε πει ότι δεν νοούνται περιοριστικά μέτρα που δεν έχουν μόνη και σαφή στόχευση τον έλεγχο και την αποδυνάμωση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Αναμένουμε αυτές τι πρωτοβουλίες που λέτε, καθώς προς το παρόν τουλάχιστον από την κυβέρνηση βλέπουμε μόνο παλινωδίες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δικός μα γνώμονας είναι η διεύρυνση του δημοκρατικού πλαισίου και στην πράξη και στη νομοθεσία.
Χρειάζονται όμως και άλλα πράγματα. Όπως το να τεθεί το ζήτημα της διερεύνησης σημαντικών υποθέσεων που μέχρι τώρα δεν ερευνήθηκαν. Καταγγελίες διεθνών και εγχώριων οργανισμών, για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία και δεν εξετάστηκαν. Όπως, για παράδειγμα, τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών κατά του προεκλογικού περιπτέρου του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό το μεταναστευτικό ζήτημα. Ο ρατσιστικός λόγος δεν εκφράζεται μόνο από τον Φαήλο Κρανιδιώτη. Διατυπώνεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ενδεικτικές είναι οι ομιλίες του στην ΔΕΘ αλλά και στη Νέα Υόρκη, όπου χρησιμοποιείται μια άθλια ορολογία για τους μετανάστες, ίδια με αυτήν του κ.Λοβέρδου για τις οροθετικές. Όλα αυτά είναι βούτυρο στο ψωμί των φασιστών.
-Παρά το γεγονός ότι η θεωρία των δύο άκρων ηττήθηκε σε ιδεολογικό και κοινωνικό επίπεδο, η κυβέρνηση δείχνει να επιμένει σε αυτήν.
Δεν θα την εγκαταλείψουν, γιατί αποτελεί τακτική τους επιλογή. Είναι στην πραγματικότητα η αντικατάσταση της κινδυνολογίας του ψευτοδιλήμματος ευρώ ή δραχμή και της θεωρίας της «βίας απ΄ όπου κι αν προέρχεται». Αυτές οι ασφυκτικές και περιοριστικές στοχεύσει επιχειρούν να συγκροτήσουν μια ακραία, αυταρχική εξουσία. Δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν. Στην πραγματικότητα προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κίνδυνο. Όντως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κίνδυνο για την φαυλότητα, την ανέχεια, την εκμετάλλευση, την αδικία, αλλά όχι για τη δημοκρατία, τις ελευθερίες και τη δικαιοσύνη. Αυτό το κυβερνητικό τέχνασμα θα πρέπει να το αντιπαλέψουμε. Και εδώ πρέπει να ειπωθεί ότι πέραν από τις ευθύνες της Ν.Δ, υπάρχουν και αυτές του ΠΑΣΟΚ το οποίο συναινεί σε όλα αυτά αλλά και η αδύναμη στάση της ΔΗΜΑΡ απέναντι σε αυτού του τύπου τα ιδεολογήματα.
-Αντιφασιστικό ή αντιμνηνομιακό μέτωπο;
Κάθε σχηματικότητα είναι λάθος. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε μανιχαϊστικά την πολιτική πραγματικότητα. Επειδή ο φασισμός στηρίζεται στο μίσος του ενός προς τον άλλο, το μίσος για τους αδύναμους, επειδή στηρίζεται στον τρόμο και στη θεοποίηση μιας υπερβατικής λύσης, έξω από την κοινωνία, είναι κατεξοχήν εχθρός των κοινωνικών αγώνων. Έτσι, είναι αυτονόητο ότι οι κοινωνικοί αγώνες που πρέπει να αναπτυχθούν για τη δημοκρατική υπέρβαση των μνημονιακών πολιτικών, έχουν αυταπόδεικτη ανάγκη να συνενωθούν με τον αντιφασιστικό αγώνα. Θα ήταν μεγάλο λάθος να περιοριστεί αυτό το μέτωπο. Όταν η αντιφασιστική πάλη συνεπάγεται αγώνα για την διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών, της κοινωνική δικαιοσύνης, δεν μπορεί παρά το μέτωπο να είναι πλατύ. Αν η αντιφασιστική πάλη περιοριστεί σε μια προσχηματική στόχευση μόνο κατά των μηχανισμών της Χρυσής Αυγής, θα αποτελούσε μέγιστη υποκρισία. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια καθαρή θέση:δεν μιλάμε για το περίφημο «δημοκρατικό τόξο», γιατί αυτό θα ήταν και υποκριτικό και ατελέσφορο.
-Με δεδομένη τη στάση των δικαστικών αρχών σε παλιότερες υποθέσεις, πιστεύετε ότι μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ότι η δίωξη των χρυσαυγιτών θα φτάσει μέχρι τέλους;
Πιστεύω ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Γι΄ αυτό πρέπει εμείς να είμαστε συνεπείς και σταθεροί στους στόχους μας. Δεν πρέπει να μπαίνουμε σε δευτερεύοντα ζητήματα. Οι συνθήκες είναι πολύ κρίσιμες και πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν την πολυπλοκότητα των ζητημάτων. Ως εκ τούτου, τέτοιου είδους κριτικές θα πρέπει να γίνονται πολύ προσεκτικά. Πράγματι, στο δικαστικό μέρος, παρά τις πολλές κριτικές που μπορούμε να κάνουμε, δεν μπορούμε να μη στηρίξουμε την δικαστική διερεύνηση των εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής μέχρι τέλους. Αν αναιρεθεί η εμπιστοσύνη στη δικαστική διερεύνηση, προσφέρουμε πολλά αθωωτικά επιχειρήματα στη Χρυσή Αυγή. Είναι άλλο η κριτική σε συγκεκριμένα ζητήματα και άλλο η ανάδειξη ανεμπιστοσύνης στη συγκεκριμένη δίωξη. Το ίδιο συμβαίνει και με την εφαρμογή ενός νομοθετικού πλαισίου που έχουμε κατακρίνει έντονα στο παρελθόν. Η πραγματικότητα είναι ότι το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο έχει πλέον ευρεία εφαρμογή και επομένως δεν μπορούμε τώρα να ανακαλύψουμε τις αρχειακές μας κριτικές στο όνομα της συγκεκριμένης δικαστικής αντιμετώπισης. Η έμφαση πρέπει να είναι στην ιδεολογική και πολιτική εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής και εκεί πρέπει να δοθεί το βάρος.
