to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

11:19 | 28.11.2018

πηγή: Στο Κόκκινο

Κοινωνία

«Θετική Φωνή»: Η ιατρική έχει κάνει άλματα για τον ιό HIV όχι όμως και η κοινωνία (ηχητικό)

«Στη Θετική Φωνή κάναμε μια έρευνα απ' όπου προέκυψε ότι το 70% των οροθετικών αισθάνεται ντροπή και κουβαλάει το 'ένοχο μυστικό' του. Πολλοί αυτοπεριθωριοποιούνται. Μόλις μαθαίνουν πως είναι οροθετικοί η πρώτη αντίδραση είναι ο πανικός όχι για την ίδια τη νόσο – που πλέον αντιμετωπίζεται - όσο για το φόβο της αποκάλυψης στο περιβάλλον τους. Και η μοναξιά σε αυτή τη διαδρομή είναι απέραντη».


Ο Γιώργος Τσιακαλάκης, υπεύθυνος Επικοινωνίας του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή», μίλησε στις 26/11 στην εκπομπή «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» Στο Κόκκινο και στην Τζούλυ Τσίγκα.

«Ο HIV έχει μια ιδιορρυθμία ως νόσος, γιατί είναι και σύμβολο μιας σειράς κοινωνικών χαρακτηριστικών, από τη μία της διεκδίκησης του ισότιμου μέλους της κοινωνίας και από την άλλη το φόβο για το διαφορετικό.
 
Το 1981 εμφανίζονται τα πρώτα περιστατικά, με την ιατρική κοινότητα να μη γνωρίζει ακόμη τον τρόπο μετάδοσης του ιού. Διαπιστώνεται όμως ότι προσβάλλονται κυρίως άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες (ΑΣΑ) και οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών.
 
Το 1983 εντοπίζεται ότι πρόκειται για τον ιό HIV
 
Το 1985 καταγράφονται τα πρώτα κρούσματα στην Ελλάδα
 
Ως το 1987 ο HIV αποτελεί μια καταληκτική νόσο. Όποιος προσβάλλεται, πεθαίνει.
 
Το 1997 εφαρμόζονται οι νέες θεραπείες που τον καθιστούν χρόνια νόσο.
 
Είκοσι χρόνια μετά, πολύς κόσμος δε το γνωρίζει αυτό. Γεγονός που αποδεικνύει πως τα στερεότυπα υπερνικούν τη γνώση.
 
Από την άλλη η γνώση βοηθά τον καθένα να προφυλάσσει τον εαυτό του, να φοβάται λιγότερο και να μην φοβάται τον συνάνθρωπό του.
 
Το AIDS μεταδίδεται μόνο με σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη και με αίμα. Ακόμα και από οροθετική μητέρα πλέον με την αντιρετροϊκή αγωγή τα βρέφη γεννιούνται υγιή.
 
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, καταγράφεται σταθεροποίηση της νόσου στα επίπεδα της πρώτης επιδημικής έκρηξης. Αυτό είναι θετικό αλλά πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση γιατί στην Ελλάδα υπάρχει καθυστερημένη διάγνωση. Δηλαδή η ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί από όσους δεν γνωρίζουν πως είναι οροθετικοί, ενώ τα οροθετικά άτομα υπό αντιρετροϊκή αγωγή δε μεταδίδουν.
 
Είναι λοιπόν, απόλυτη ανάγκη η τακτική εξέταση αλλά και η δυνατότητα πρόσβασης σε εξετάσεις για την αναχαίτιση της νόσου. Γι' αυτό το λόγο ο Σύλλογός μας λειτουργεί τα checkpoint στις δομές μας για εξέταση με γρήγορη διάγνωση. Σ' αυτές τις δομές (σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) γίνεται η διάγνωση του 30% των οροθετικών. Αλλά αυτές είναι μη κρατικές δομές. Χρειάζεται επίσης πρόσβαση στη συμβουλευτική.
 
Ο αρχικός φόβος για τη νόσο εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα. Τα φοβικά σύνδρομα ενισχύονται. Η ιατρική έχει κάνει άλματα, τα αντίστοιχα βήματα πρέπει να κάνει και η κοινωνία. Ο HIV είναι το δέντρο. Το δάσος είναι να αναθεωρήσουμε αυτό που θεωρούμε περιθώριο.
 
Ο στόχος είναι να μιλήσουμε χωρίς ταμπού για την σεξουαλική αγωγή και δυστυχώς η Ελλάδα είναι ουραγός σ' αυτό το κομμάτι. Στην εκδήλωση που κάναμε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το I'm positive, με τη συμμετοχή μαθητών λυκείων, τα παιδιά έδειξαν τέτοια ωριμότητα, έκαναν τόσο σωστές ερωτήσεις και κυρίως έδειξαν πολύ ενδιαφέρον αφού και μετά την εκδήλωση περικύκλωσαν τους ομιλητές για περισσότερες ερωτήσεις.
 
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που θα έπρεπε να διδάσκεται, βοηθά στην προφύλαξη, τη σεξουαλική υγεία, ενώ είναι και το όχημα για να αντιμετωπίσουν τα παιδιά καταστάσεις όπως το bullying. Για τον σεβασμό του συνανθρώπου που είναι διαφορετικός.
 
Στη Θετική Φωνή κάναμε μια έρευνα απ' όπου προέκυψε ότι το 70% των οροθετικών αισθάνεται ντροπή, ενοχή, κουβαλάει το «ένοχο μυστικό» του, ενώ είναι μεγάλο το ποσοστό που αποφασίζει να αυτοπεριθωριοποιηθεί, γιατί εκεί τον ωθεί η κοινωνία. Μόλις μαθαίνουν πως είναι οροθετικοί η πρώτη αντίδραση είναι ο πανικός όχι για την ίδια τη νόσο, όσο για το φόβο της αποκάλυψης στο περιβάλλον τους. «Τι θα πει η οικογένεια, τι θα πουν οι φίλοι, θα μπορέσω να κάνω οικογένεια;», όλα αυτά οδηγούν τελικά σε μια δυσβάσταχτη μοναξιά. Η μοναξιά σε αυτή τη διαδρομή είναι απέραντη».
 

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Κόκκινο

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)