"Είμαι «φίλος» και χρήστης, μόνιμος ή περιστασιακός. Τη χρησιμοποιώ για λόγους υγείας, ευεξίας, έμπνευσης, αναψυχής ή όλα μαζί. Δεν ενοχλώ κανέναν, αντίθετα το βοτάνι αυτό με κάνει πιο ευδιάθετο, δημιουργικό και συνεργάσιμο, όμως το κράτος θεωρεί ότι εγκληματώ ακόμα κι αν είμαι υποδειγματικός, για τα μέτρα του, πολίτης. Πώς θα γίνει να σπάσει ο φαύλος κύκλος της δίωξης, της παρανομίας και του στιγματισμού για κάτι που θεωρώ στοιχειώδες δικαίωμά μου; Πώς μπορώ να πιέσω τη χώρα μου να ακολουθήσει το παράδειγμα των διαρκώς περισσότερων αμερικανικών Πολιτειών κι ευρωπαϊκών κρατών που αποποινικοποιούν τη χρήση και την καλλιέργεια της κάνναβης, εξέλιξη που ταυτόχρονα θα «ντόπαρε» υγιώς και σε πολλά επίπεδα τη δοκιμαζόμενη οικονομία της;" Η Κοινωνική Λέσχη Κάνναβης Θεσσαλονίκης είναι ένα πρωτότυπο για την Ελλάδα πείραμα, που έχει ήδη γνωρίσει αξιοσημείωτη επιτυχία στο εξωτερικό. Λίγο πριν την επίσημη «πρώτη» τους ο Δημήτρης Παρασκευάς, ένας από τους «ιθύνοντες νόες» του εγχειρήματος, μας μύησε σε αυτή την πράγματι ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία.
Πώς προέκυψε η ιδέα της λέσχης και ποια είναι η φιλοσοφία της; Υπάρχει κάποιο αντίστοιχο μοντέλο του εξωτερικού στο οποίο βασιστήκατε; Τι δείχνει η σχετική διεθνής εμπειρία;
Η ιδέα προέκυψε βλέποντας το συγκεκριμένο μοντέλο να δουλεύει πολύ καλά στην Ισπανία. Το κράτος είναι που μάς εξαναγκάζει στην παρανομία, καθώς δεν μπορούμε να προμηθευτούμε μόνοι μας το βοτάνι μας. Δύο τρόποι υπάρχουν για να βρεις κάνναβη σήμερα, και οι δυο παράνομοι: Ο πρώτος να την αγοράσεις στη μαύρη αγορά, ο δεύτερος να την καλλιεργήσεις. Αποφασίσαμε λοιπόν, εφόσον αναγκαστικά παρανομούμε, να το κάνουμε ανοιχτά, συλλογικά και λογικά. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι ο παραλογισμός της απαγόρευσης εκλείπει σταδιακά κι αυτό γίνεται βασικά λόγω πιέσεων στις εκάστοτε κυβερνήσεις από το διεθνές ακτιβιστικό κίνημα.
Πώς θα ξεπεραστούν οι νομικοί σκόπελοι με δεδομένο ότι τόσο η χρήση, όσο η διάθεση και η καλλιέργεια κάνναβης διώκονται ποινικά στην Ελλάδα; Υπάρχει κάποια ένδειξη ότι η νέα κυβέρνηση θα προωθήσει την αποποινικοποίηση;
Ο νόμος είναι άδικος ή μάλλον εγκληματικός για να λέμε τα πράγματα καθαρά. Και τέτοιοι νόμοι πρέπει να καταπολεμούνται με κάθε τρόπο. Είμαστε όμως άνθρωποι λογικοί. Θέλουμε διάλογο με την Πολιτεία, από την οποία ζητάμε το αναφαίρετο δικαίωμά μας στην καλλιέργεια ενός φυτού. Ούτε θα το πουλήσουμε, ούτε θα το καπνίσουμε στα μούτρα κανενός. Δεν είναι έγκλημα αυτό που κάνουμε. Αν η πολιτεία δε θέλει να χρησιμοποιήσει κάνναβη, δικιά της δουλειά, μην τη βάλει ποτέ στο στόμα της. Για τη νέα κυβέρνηση, τώρα, ελπίζουμε να βρούμε ανοιχτά αυτιά, σίγουρα πιο ανοιχτά από την προηγούμενη!
Ο σημαντικότερος λόγος για αποποινικοποιηθεί η κάνναβη είναι η ελευθερία, γι αυτό λέμε ότι το θέμα είναι πολιτικό και κοινωνικό, όχι νομικό.
Σε τι ανθρώπους απευθύνεται η λέσχη; Θα διαθέτετε κάνναβη αποκλειστικά για ιατρική ή και για ψυχαγωγική χρήση; (συμπίπτουν συχνά αυτά βέβαια)
Δε θα γίνεται διαχωρισμός μεταξύ ψυχαγωγικής και ιατρικής χρήσης. Για μας κάθε μορφή κατανάλωσης είναι αποδεκτή, δε θα ρωτάμε τον άλλο τι θα την κάνει. Αναγνωρίζουμε φυσικά τις ιατρικές ιδιότητες της κάνναβης, αλλά δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός σε κανένα πλαίσιο.
Σχεδιάζετε κάποιες ακτιβιστικές ενέργειες που θα δυναμώσουν και θα διαδώσουν την πρωτοβουλία;
Ναι, σε πρώτη φάση τη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη όπου θα κάνουμε το μεγάλο άνοιγμα, θα δείξουμε τα πρόσωπά μας, κάτι που θεωρούμε σημαντικό. Θα γίνει στις 20/4, συμβολισμός από την Ημέρα της Κάνναβης που έχει περάσει στη σχετική κουλτούρα, εξ ου και το 420. Ταυτόχρονα σχεδιάζουμε την παρουσία μας στην 1η Γιορτή Κάνναβης στην Αθήνα στις 9/5, όπου θα γνωριστούμε με περισσότερο κόσμο, θα διαδώσουμε το εγχείρημά μας κι ελπίζουμε να εμπνεύσουμε τη δημιουργία πολυάριθμων Λεσχών ανά την επικράτεια. Και μια σειρά άλλες πρωτοβουλίες που περιμένουν την κατάλληλη χρονική στιγμή να πραγματοποιηθούν.
Πώς θα διασφαλίσετε ότι δεν θα υπάρξει κατάχρηση ή παρέκκλιση κάποιων μελών από τους σκοπούς της λέσχης;
Όπως κάθε λέσχη, έτσι κι αυτή διαθέτει κανονισμούς. Να επισημάνω ότι αυτό που προτείνουμε είναι ανώτατος αριθμός μελών – σίγουρα στη Λέσχη μας, αλλά θα θέλαμε να το δούμε γενικά – μέχρι 30 άτομα. Έτσι μπαίνουν οι βάσεις για μια ομάδα ατόμων που μπορεί να συζητήσει, να συνυπάρξει και να συνεργαστεί. Με ειλικρίνεια και διαφάνεια αντιμετωπίζονται όλα τα θέματα.
Ποιος είναι, πιστεύετε, ο σημαντικότερος λόγος που θα έπρεπε να αποποινικοποιηθεί οριστικά η κάνναβη; Αληθεύει ότι κάτι τέτοιο θα τόνωνε αποφασιστικά και την εθνική οικονομία;
Ο σημαντικότερος λόγος είναι η ελευθερία, γι αυτό λέμε ότι το θέμα είναι πολιτικό και κοινωνικό, όχι νομικό. Ας δούμε πρώτα την απαγόρευση της κάνναβης. Μόνο «για το καλό μας» δεν έγινε. Στην εποχή της πληροφορίας γνωρίζουμε πλέον ότι η κάνναβη δεν αποτελεί κίνδυνο ούτε για τη δημόσια, ούτε για την ατομική υγεία. "Απειλεί" μόνο κάποιες βιομηχανίες και συμφέροντα που μπορεί να χάσουν ένα κομμάτι της πίτας. Αυτό όμως δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Για εμάς η κάνναβη θα πρέπει να έχει το ίδιο νομικό καθεστώς με το τσάι του βουνού. Όσο αφορά το – επίσης ιδιαίτερα σημαντικό – οικονομικό κομμάτι, μάντης δεν είμαι αλλά υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα στοιχεία που δεν μπορούμε να μην τα αναφέρουμε. Στο Κολοράντο όπου η καλλιέργεια κάνναβης είναι νόμιμη εδώ και δύο χρόνια και η αγοραπωλησία της νόμιμη από πέρσι, βλέπουμε πως μέσα στο 2014 η πολιτεία έβγαλε 44 εκ. δολάρια από τους σχετικούς φόρους. Στην Ολλανδία τα coffeeshops πληρώνουν 400 εκ. Ευρώ σε φόρο εισοδήματος κι απασχολούν γύρω στα 3.600 άτομα προσωπικό. Αναλυτές πιστεύουν ότι αν νομιμοποιηθεί ομοσπονδιακά στις ΗΠΑ, τα κρατικά έσοδα θα ξεπεράσουν τα 3 δισ. δολάρια. Στην Ελλάδα, μια νομιμοποίηση θα είχε άμεσες συνέπειες στις δύο βασικές μας πηγές εισοδήματος, αγροτική παραγωγή και τουρισμό. Έχουμε το τέλειο κλίμα για την παραγωγή κάνναβης, και με τα μικροκλίματα που υπάρχουν στη χώρα όλες οι γνωστές ποικιλίες θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν, Indica σε βουνά και βόρεια Ελλάδα, και Sativa στο νότο. Ο τουρισμός θα ξεφύγει πέρα από κάθε φαντασία. Ελεύθερη κάνναβη με μεσογειακό καιρό είναι κάτι στο οποίο δε θα αντισταθεί πολύς κόσμος! Εντέλει δεν κάνουμε τίποτα πέραν του προφανούς... Το πείραμα της απαγόρευσης έχει πανηγυρικά αποτύχει. Οι πραγματικές δημοκρατίες δεν συνεχίζουν αποτυχημένες πολιτικές, αναγνωρίζουν τα λάθη τους και τα διορθώνουν. Ε, καιρός να διορθωθεί κι αυτό.
Συνέντευξη στον Θοδωρή Αντωνόπουλο
