«Εντάξει» βάφτισε την παράταξή του ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Σταύρος Καλαφάτης, που ανέλαβε το πικρό έργο να υποδυθεί ότι διεκδικεί το Δήμο Θεσσαλονίκης για λογαριασμό της νεοδημοκρατικής κυβερνητικής συνιστώσας.

Πρόκειται για σύνθετη λέξη με πολλαπλή ανάγνωση και εκφράζει απόλυτα ένα μέλος της χειρότερης ελληνικής κυβέρνησης μεταπολεμικά: μια λέξη όχι μόνον ανόητη στη γενικολογία της αλλά και με δεύτερο συνθετικό που παραπέμπει στα χρυσαυγίτικα πρότυπα, αυτά που και οι δυο βασικοί μνημονιακοί υποψήφιοι, οι κ.κ. Καλαφάτης και Μπουτάρης αποφεύγουν να θίξουν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους.

Οι βασικές αρχές και οι στόχοι της υποψηφιότητάς του κ. Καλαφάτη προκαλούν με τον κυνισμό και την προσπάθεια μετάλλαξης του συνυπεύθυνου για την κατάντια της πόλης υπουργού. Ζητά (από ποιους άραγε, από την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει;) να «αντιμετωπιστούν κατά προτεραιότητα τα ζητήματα της καθημερινότητας, να θωρακιστεί η αξιοπρέπεια της Θεσσαλονίκης από κάθε τι που την τραυματίζει, να διασφαλιστεί η συνέπεια λόγων και έργων μιας διοίκησης».

Ο κ. Καλαφάτης θεωρεί τους Θεσσαλονικείς ιθαγενείς που θα διαγκωνίζονται, με «αξιοπρέπεια» για να παραλάβουν τα καθρεφτάκια τους και προσπαθεί να μεταφέρει την αντιπαράθεση για τα τεράστια προβλήματα της πόλης σε κουβεντούλες σαλονιού των κρατικοδίαιτων υποστηρικτών του, αντιπαρατάσσοντας το δικό του τίποτα στο μπουταρικό life style.

Η δημοτική κίνηση «Θεσσαλονίκη – Ανοιχτή Πόλη», με ξεκάθαρη αντιμνημονιακή τοποθέτηση, προκαλεί τους υποψηφίους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κ.κ. Καλαφάτη και Μπουτάρη, να τοποθετηθούν χωρίς υπεκφυγές στο πρόβλημα της ανθρωπιστικής κρίσης. Δηλαδή να ξεκαθαρίσουν, ο Υπουργός και ο μέχρι τώρα Δήμαρχος, αν συμφωνούν, με «συνέπεια λόγων και έργων», στη θέση «Ούτε ένα νοικοκυριό χωρίς ρεύμα, νερό και φαγητό».