Τις μέρες με τις καλοκαιρινές νεροποντές, αναγκάστηκα μια μέρα να πάω με ταξί για κάποιες δουλειές. Και, όπως συμβαίνει συχνά με τους ταξιτζήδες, μαθαίνεις πολλά για τις μεθόδους προπαγάνδας και επηρεασμού του λεγόμενου «μέσου ανθρώπου». Δηλαδή, μαθαίνεις για τα ιδεολογήματα που διασπείρει ο ταξικός αντίπαλος στον πληθυσμό.
Με το καλημέρα σας λοιπόν, ο ταξιτζής με άρχισε στις (καθόλου αθώες…) θεωρίες συνωμοσίας.
Πρώτη στον κατάλογο ήταν η «εμπιστευτική πληροφορία» ότι σε μια βδομάδα θα αρχίσει η άντληση των χρυσοφόρων πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Ιονίου Πελάγους. Αμέτρητοι τόνοι πετρελαίου θα αρχίσουν να ρέουν από τις ελληνικές θάλασσες και αμέτρητα (φυσικά!) θα είναι και τα χρήματα που θα εισρεύσουν στην ελληνική οικονομία.
Η δεύτερη θεωρία συνωμοσίας είχε να κάνει με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Κατά πόσο («είναι δυνατόν!;») να έγινε αυτή από τη Χρυσή Αυγή αφού η δολοφονία «δεν τη συνέφερε πολιτικά». Ο ταξιτζής το έπαιζε (;) «αφελής» πολιτικά και όχι οπαδός της Χρυσής Αυγής. «Απλά» μετέφερε σκέψεις άλλων ταξιτζήδων.
Η τελευταία στον κατάλογο (αλλά και η πιο σημαντική) αφορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Η «πληροφορία» ήταν (από ανθρώπους «που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα») ότι «όλο το παλιό ΠΑΣΟΚ» με επικεφαλής τον Κώστα Λαλιώτη «βρίσκεται πίσω από τον Τσίπρα». Πράγμα που φυσικά αποδεικνύει πόσο «οι ίδιοι διεφθαρμένοι πολιτικοί που μας έφεραν ως εδώ» κρύβονται πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος «στην πραγματικότητα» είναι «μια από τα ίδια. Φόρεσε ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς».
Η δύναμη των θεωριών συνομωσίας είναι ότι κάνουν απροκάλυπτη προπαγάνδα μέσω της διασποράς «πληροφοριών» στοχεύοντας στο κομμάτι εκείνο του πληθυσμού που δεν έχει συστηματική ή έστω επαρκή σχέση με την πολιτική. Δηλαδή στοχεύουν στην πλειοψηφία του κόσμου. Στην πραγματικότητα ποντάρουν στις βαθιές πεποιθήσεις που υπάρχουν ριζωμένες στον «μέσο άνθρωπο» από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς και τα ΜΜΕ.
Πάρτε για παράδειγμα τη «θεωρία» περί Λαλιώτη και ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και αν μάθουν οι περισσότεροι από τους ακροατές αυτής της «θεωρίας» ότι ο Λαλιώτης δεν έχει σχέση τελικά με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που θα μείνει (ή ελπίζουν να μείνει) είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «μια από τα ίδια», ένα συστημικό κόμμα. Ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Ο τελικός στόχος είναι να μείνει ο κόσμος στην αδράνεια, να μην κινητοποιείται, και στο τέλος να μην πάει καν να ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.
Αυτή τη στιγμή αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ κατά την ταπεινή μου γνώμη. Η προπαγάνδα να τον ταυτίσουν με το παλιό και φθαρμένο πολιτικό κατεστημένο. Είναι κάτι που το δουλεύουν συστηματικά με πολλούς τρόπους και μεθόδους. Και ελπίζουν ότι θα πιάσει… αν η μονταζιέρα δουλέψει εντατικά.
