Αυτή η καταραμένη ζέστη τρελαίνει τους ανθρώπους, ακόμα και τους διαφημιστές (ΟΚ, είναι και αυτοί άνθρωποι… υποθέτω τουλάχιστον).
Διαβάζω στο Wired για το βιβλίο του Marc Andrews «Hidden Persuasion: 33 Psychological Influence Techniques in Advertising».Πρόκειται για βιβλίο που αναφέρεται σε τεχνικές που χρησιμοποιούν οι διαφημιστές για να πουλήσουν τα εμπορεύματα των αφεντικών μας.
Όπως μας εξηγεί ο ίδιος ο Marc Andrews στο Wired:
«Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι αποφάσεις και οι επιλογές τους είναι κυρίως το αποτέλεσμα συνειδητής και ορθολογικής επιλογής, που σχετίζεται με τις επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα και τα κίνητρά τους… Στην πραγματικότητα όμως, οι περισσότερες αποφάσεις που λαμβάνουμε στην καθημερινότητά μας γίνονται σε υποσυνείδητο επίπεδο, κάτι που σημαίνει ότι είμαστε εξαιρετικά ευάλωτοι στις προσπάθειες πειθούς, που επηρεάζουν το υποσυνείδητό μας».
Οι διαφημιστές, μας λέει ο Andrews, χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές για να επηρεάσουν τον καταναλωτή. Μια από τις πιο διαδεδομένες είναι ο «ανθρωπομορφισμός»:
«Προσδίδουμε σκέψεις και συναισθήματα σε αντικείμενα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συμπάσχουμε με… μπουκάλια μπύρας ή κουτιά απορρυπαντικών».
Ο οποιοσδήποτε έχει, έστω και λίγο, στοχαστεί πάνω στις διαφημίσεις θα βρει στις τεχνικές που αναφέρει ο Andrews γνώριμα μοτίβα. Νομίζω, ωστόσο, ότι ο Andrews (αν και αποκαλυπτικός ως προς τις μεθόδους) είναι υπερβολικά αισιόδοξος όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των διαφημιστών. Για παράδειγμα, διαβάζω στον τύπο και το διαδίκτυο ότι το επάγγελμα του διαφημιστή βρίσκεται σε κρίση. Στην εποχή του ίντερνετ δεν βλέπουμε τόσο τηλεόραση όσο παλιά και επομένως δεν βλέπουμε (σχεδόν υποχρεωτικά) τόσο πολλές διαφημίσεις. Οι νεότερες τουλάχιστον γενιές παρακάμπτουν τις διαφημίσεις -τα banners. Δεν τους δίνουν σημασία, κανένα like για να συνεννοούμαστε. Το αποτέλεσμα είναι ο διαφημιστικός κλάδος να υποφέρει από «σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής».
Για να παρακαμφθεί η δυσπιστία του καταναλωτή ως προς τη διαφήμιση, ο Andrews θεωρεί ότι ο καλύτερος τρόπος για να πειστεί κάποιος να αγοράσει κάτι, είναι να τον κάνει να πιστέψει ότι… «δε χρειάζεται να το αγοράσει». Οι διαφημιστές το ονομάζουν αυτό «τέχνη της αντίστροφης ψυχολογίας».
Ωστόσο σε αυτήν την «τέχνη» βρίσκω τους διαφημιστές ιδιαιτέρως δειλούς και άτολμους.
Προτείνω λοιπόν γενναιότητα και αποφασιστικότητα!
Ιδού μια πρόταση «αντίστροφης ψυχολογίας» για ένα αντηλιακό:
«Θέλω ο ήλιος να με γερνάει, θέλω να με ομορφαίνει!».
Το μόνο που χρειάστηκε για να επιδιορθωθεί (σύμφωνα με την «τέχνη της αντίστροφης ψυχολογίας») η διαφήμιση της σημερινής μας φωτογραφίας ήταν να εξαφανιστεί από τον φωτογράφο (να τεθεί δηλαδή εκτός κάδρου) ένα «Δεν» πριν το πρώτο «Θέλω».
Είδατε τελικά πόσο εύκολη είναι η «αντίστροφη ψυχολογία»;
