Τη συνέντευξη πήρε η Αγγέλικα Σαπουνά
Σε τι πιστεύετε ότι αποσκοπεί ο υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος με τις τροπολογίες που θα καταθέσει στο ν. 4009/2012;
Αποσκοπεί στον πειθαναγκασμό της πανεπιστημιακής κοινότητας να εφαρμόσει το ν.4009 που έχει απορρίψει, έχει καταστήσει ανενεργό και απαιτεί να καταργηθεί ως αντισυνταγματικό, αντιδημοκρατικό, αντιεκπαιδευτικό και αντικοινωνικό νομοθέτημα.
Επιχειρεί με τις τροπολογίες που αφήνει να διαρρέουν στον Τύπο, να προσδώσει επίφαση ακαδημαϊκότητας και δημοκρατικότητας, ώστε να διασπάσει το μέχρι σήμερα αρραγές πανεπιστημιακό μέτωπο κατά του νόμου.
Ισχυρίζεται ότι ενσωματώνει τις απόψεις των πρυτάνεων και, ως δώρο στην προσδοκώμενη «συναίνεσή» τους, παρατείνει τη λήξη της θητείας τους, ενισχύοντας την ιταμή προπαγάνδα των ΜΜΕ ότι η αντίθεσή τους στον 4009 οφείλετο στην κατάργηση της εξουσίας τους.
Μετέρχεται παράλληλα πρακτικών προσφιλών στην κ. Διαμαντοπούλου, από τις οποίες ο ίδιος θέλει να κρατάει αποστάσεις ως υπέρμαχος του διαλόγου, ως μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας και ως γνώστης, των αδιεξόδων που η πρακτική της προκάλεσε. Πριν 15 μέρες, κατά την επίσκεψη του κλιμακίου Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ στο υπουργείο, μας διαβεβαίωνε ότι κατανοεί τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο ν.4009 στα ΑΕΙ και ότι θα επιχειρήσει να τροποποιήσει το νόμο μετά από διάλογο, με τα ΑΕΙ αλλά και με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κοινοποιώντας μας εγκαίρως τις προτάσεις του. Αντ’ αυτού, μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ ότι επιλέγει τη διαδικασία του κατεπείγοντος για την ψήφιση των ρυθμίσεων, που σημαίνει ότι δεν θα συζητηθούν οι τροπολογίες ούτε καν στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, στο πλαίσιο του στοιχειώδους θεσμικού διαλόγου που απαιτεί η κοινοβουλευτική λειτουργία. Η ίδια ακριβώς διαδικασία είχε επιλεγεί και για το δεύτερο Μνημόνιο.
Γιατί επιμένει ο υπουργός στην εφαρμογή ενός νόμου που, όπως και ο ίδιος, ως πανεπιστημιακός, γνωρίζει, είναι καταστροφικός για τα ΑΕΙ;
Η εφαρμογή του ν.4009 είναι μείζων στόχος της κυβέρνησης Σαμαρά -ο δεύτερος μετά τη Χαλυβουργία. Εξυπηρετεί ένα διπλό σκοπό -αφενός την επιβολή του νεοφιλελεύθερου μνημονιακού μοντέλου στην Ανώτατη Εκπαίδευση και αφετέρου τη συντριβή ενός ισχυρότατου πόλου αντίστασης, του πανεπιστημιακού κινήματος, που απέδειξε ότι μπορεί να ηγηθεί των κινημάτων αντίστασης και ανυπακοής και να ακυρώσει στην πράξη τούς μνημονιακούς νόμους. Αυτό το είναι το πολιτικό διακύβευμα σήμερα, δηλαδή να αποδείξει η κυβέρνηση Σαμαρά ότι διαθέτει την ισχύ και την πυγμή να επιβάλει τους μνημονιακούς νόμους.
Αυτό, όμως, είναι και το πεδίο της αδιαπραγμάτευτης πολιτικής σύγκρουσης για το ΣΥΡΙΖΑ. Το πανεπιστημιακό κίνημα έχει σήμερα ισχυρούς συμμάχους: την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ και την πλειοψηφία του λαού που είναι κατά των μνημονίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, την επόμενη εβδομάδα, σε συνέντευξη Τύπου του προέδρου της Κ.Ο. Αλέξη Τσίπρα, θα καταθέσει την πρόταση διεξόδου για τη Δημόσια Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση.
Τέλος, η εφαρμογή του ν.4009 ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, για καλλικρατικές συγχωνεύσεις, με γνώμονα τις ανάγκες της αγοράς, για την εκποίηση της περιουσίας των ΑΕΙ, για την ποινικοποίηση της ακαδημαϊκής ζωής και την υπαλληλοποίηση του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού των ΑΕΙ.
Μήπως, όμως, αλλάζει όντως η λογική, το DNA του νόμου με αυτές τις τροπολογίες;
Ας θυμηθούμε καταρχήν σε τι συνίσταται το DNA του νόμου Διαμαντοπούλου.
Η πεμπτουσία του αφορά στη διάσπαση των πτυχίων σε δυο κύκλους σπουδών, κατά τις επιταγές της Συνθήκης της Μπολόνιας. Η συνθήκη αυτή είναι μια σύλληψη με διπλό, καθαρά οικονομικό έρεισμα. Από τη μία, έχουμε την απόσυρση των κρατών από την υποχρέωσή τους για χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης και τη μεταφορά του βάρους στους ώμους των πολιτών. Από την άλλη, αποσκοπεί στη δημιουργία αγοράς εργασίας πτυχιούχων, δύο ταχυτήτων, προκειμένου να ανταγωνιστεί η Ευρώπη το αμερικανικό και ασιατικό κεφάλαιο.
Καταργούνται τα σημερινά πτυχία και η επαγγελματική τους κατοχύρωση. Οι φοιτητές/τριες δεν θα παίρνουν πτυχίο, θα συλλέγουν τίτλους σπουδών χωρίς άμεσο, επαγγελματικό αντίκρισμα. Οι ελληνικές οικογένειες θα πληρώνουν για όλους τους κύκλους σπουδών εκτός απ’ τον πρώτο. Οι τίτλοι σπουδών θα πιστοποιούνται από την πανίσχυρη ΑΔΙΠ, εξωπανεπιστημιακό θεσμό, ελεγχόμενη απευθείας από την κυβέρνηση. Οι σπουδές θα είναι ουσιαστικά κατακερματισμένες, χωρίς επιστημονική ενότητα, με γνώσεις ταχύτατα αναλώσιμες. Έτσι η νέα γενιά πρέπει να πληρώνει μια ζωή για να «καταρτίζεται», για να βρει δουλειά. Αυτό είναι το εφεύρημα της «Δια Βίου Μάθησης», που μεταφέρει τα πολλά της ευρωπαϊκά κονδύλια από το υπουργείο Παιδείας στο Εργασίας και αντίστροφα.
Η διάλυση των πανίσχυρων ελληνικών πτυχίων γίνεται για να δημιουργηθεί ένα φτηνό επιστημονικό δυναμικό, το οποίο θα στελεχώσει την ευρωπαϊκή και ελληνική αγορά με μισθούς πείνας σε συνθήκες επισφάλειας. Αυτό είναι στο DNA του ν.4009.: να διαλύσει τη Δημόσια Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση και να τη μετατρέψει σε μια κερδοφόρα ιδιωτική αγορά εκπαιδευτικών «προϊόντων», τα οποία θα αγοράζουν μόνον οι προνομιούχοι. Και δεν αλλάζει.
Η κα Διαμαντοπούλου, βέβαια, γνώριζε πως η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν θα συναινούσε σ’ αυτές τις αλλαγές και γι’ αυτό κατήργησε το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ με τα Συμβούλια Ιδρύματος.
Αυτά δεν αλλάζουν με τις τροπολογίες Αρβανιτόπουλου. Αντίθετα, στοχοποιούνται και οι πρυτανικές αρχές, επιβάλλεται η «επιστολική» ψήφος για την ανάδειξη του συμβουλίου και ορίζονται ποινές στους πρυτάνεις που δεν θα συμμορφωθούν, υπακούοντας ίσως στην απόφαση της οικείας συγκλήτου.
Ξεκινά, λοιπόν, από το πανεπιστήμιο με τον πιο επιθετικό τρόπο, το συνολικό μοντέλο επιβολής και πειθάρχησης που επιχειρείται να επιβληθεί σε ολόκληρη την κοινωνία.
Σε συνθήκες μνημονίου ποιες νομίζετε ότι θα ήταν οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του ν.4009 στα ΑΕΙ, ακόμη και «τροποποιημένου»;
Σε ένα εξαιρετικά ασταθές πολιτικό πεδίο, όπως το ελληνικό, η επιβολή της μνημονιακής πολιτικής λειτουργεί ως αποσταθεροποιητικός παράγων. Στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, η επιβολή του ν.4009 σε συνθήκες τέτοιας κρίσης εκτιμώ ότι θα λειτουργήσει ως θρυαλλίδα ευρύτερων απορρυθμίσεων και απρόβλεπτων εξελίξεων. Ο χώρος της Ανώτατης Εκπαίδευσης έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές από τη δραματική συρρίκνωση της δημόσιας χρηματοδότησης, την έλλειψη προσωπικού και την υφαρπαγή των αποθεματικών των ΑΕΙ από το PSI. Η Ανώτατη Εκπαίδευση γίνεται ήδη απροσπέλαστη σε χιλιάδες νέους, που δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές τους και όμως θα κληθούν επιπλέον να πληρώσουν δίδακτρα. Όσοι σπουδάζουν και εργάζονται, πρέπει να εγκαταλείψουν το πανεπιστήμιο, αφού χαρακτηρίζονται ως «αιώνιοι φοιτητές» θα τιμωρηθούν με χρηματικές ποινές, δηλαδή δίδακτρα. Πρώτη φορά εφέτος οι νέοι επέλεξαν σπουδές κοντά στο σπίτι τους και όχι και κοντά στο όνειρό τους για το μέλλον. Το τίμημα που καλούνται οι νέοι να πληρώσουν για να ευημερούν οι αγορές, οι δυναστείες του πλούτου και οι θεσμοί που αναπαράγουν την κυριαρχία τους, είναι βαρύ, είναι η ίδια τους η ζωή.
Δεν ξεχνώ, όμως, ότι τα πανεπιστήμια υπήρξαν πάντα τόποι κοινωνικής κριτικής, αμφισβήτησης, αντίστασης. Σε περιόδους κρίσεων έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Εμπιστεύομαι τη νέα γενιά και τους πανεπιστημιακούς δασκάλους. Είμαι βαθιά πεισμένη ότι και σήμερα θα αντισταθούν στη νέα επίθεση που δέχονται και θα υπερασπιστούν το Δημόσιο Δωρεάν Πανεπιστήμιο.
Πηγή: Εποχή
