Δεν γνωρίζω αν οι "πενταροδεκάρες του Ν. Φίλη" δυσαρέστησαν το Μαξίμου, δυσαρέστησαν όμως -και πολύ- πάρα πολύ τα mainstream ΜΜΕ, τους γνωστούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τους "εμπόρους της γνώσης" και το νεοφιλελεύθερο μέτωπο του Κοινοβουλίου.

Α, ναι, ο Φίλης ενόχλησε και την τρόικα, επειδή ο υπουργός Παιδείας προτίθεται να καταργήσει την άκρως δημοκρατική "προεπιλογή των υποψηφίων πρυτάνεων στα ΑΕΙ". Θεσμός που μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα συναντάται.

Και τους επιχειρηματίες της γνώσης, επειδή η εποπτεία τους θα περάσει από το υπουργείο Εμπορίου στο υπουργείο Παιδείας.

Ήταν αναμενόμενο. Το λιντσάρισμα του Φίλη ακολούθησε το λιντσάρισμα του προκατόχου του Αρ. Μπαλτά. Η Παιδεία αποτελεί προνομιούχο τόπο ιδεολογικής σύγκρουσης. Και οι δύο υπουργοί Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ απείλησαν να ξεριζώσουν την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού που με επιμονή και υπομονή χτίζουν εδώ και δύο δεκαετίες αυτοί που έχουν αναλάβει εργολαβικά να "εκσυγχρονίσουν" το σχολείο, να το "μεταρρυθμίσουν" και να το παραδώσουν στην "ελεύθερη αγορά".

Αυτοί είναι ο θίασος της οπερέτας της πενταροδεκάρας: πολιτικοί, οργανικοί διανοούμενοι του νεοφιλελευθερισμού, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι ενώθηκαν για να σώσουν την Παιδεία από τις ορδές του Φίλη. Για να σώσουν τη λαϊκή οικογένεια, τους φτωχούς βιοπαλαιστές από τις ορδές της Κουμουνδούρου.

Κλαίνε και οδύρονται για την κατάντια του δημόσιου σχολείου που αναγκάζει τους φτωχούς να πηγαίνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά νομίζοντας ότι ξεχνάμε πως ήταν ο ίδιος θίασος που όχι μόνο δεν έλεγε λέξη όταν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. διέλυαν από μεταρρύθμιση σε μεταρρύθμιση τη δημόσια Παιδεία, αλλά το επικροτούσε, το χειροκροτούσε. Ζητούσε απολύσεις εκπαιδευτικών, κλείσιμο σχολείων, μείωση κονδυλίων.

Στα δημόσια σχολεία δεν είναι ασφαλή τα παιδιά μας, διαβεβαίωσε ένα δακρύβρεχτο ρεπορτάζ εφημερίδας. Όταν όμως η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ απέλυε τους σχολικούς φύλακες, η ίδια εφημερίδα (και όλες οι άλλες) το έβρισκε αναγκαίο μέτρο περιορισμού του "σπάταλου κράτους".

Γι' αυτό εμένα οι ιδεοληψίες του Φίλη (και του Μπαλτά) δεν με ενοχλούν καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Γιατί ιδεοληπτικός και υποκριτικός είναι ο πόλεμος που εξαπέλυσε εναντίον του ο θίασος της πενταροδεκάρας.

Και μια και μιλάμε για ιδεοληψίες, να σας πω κι εγώ τη δικιά μου: Η μηδενική φορολόγηση της ιδιωτικής Παιδείας είναι η υπεράσπιση ταξικών συμφερόντων. Είναι η απαξίωση του δημόσιου σχολείου υπέρ του ιδιωτικού. Και το είχαν σχεδόν καταφέρει. Η κρίση και η χρεοκοπία της χώρας ήταν η μεγάλη ευκαιρία να περάσει το σχολείο στα χέρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και να μεταβληθεί η Παιδεία, εκτός από ιδεολογικός βραχίονας του νεοφιλελευθερισμού, και σε επικερδή μπίζνα. Γι' αυτό όποιος προσπαθεί να κρατήσει όρθια τη δημόσια Παιδεία είναι ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος της επιχείρησης "εμπορευματοποίηση της γνώσης".

Γι' αυτό πρέπει να απαξιωθεί, να λοιδορηθεί, να διασυρθεί, να εξοντωθεί. Η προπαγανδιστική μηχανή χειραγώγησης της κοινής γνώμης έχει μπει σε πλήρη λειτουργία. Τα μιντιακά παπαγαλάκια εργάζονται πυρετωδώς: το δημόσιο σχολείο αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προδιαγραφές της αγοράς, στις ανάγκες της νέας εποχής. Και δεν υπάρχει γονιός που δεν θα έκανε οποιαδήποτε θυσία προκειμένου να αγοράσει ένα μέλλον για τα παιδιά του. Αυτός είναι ο στόχος του θιάσου της πενταροδεκάρας. Αυτός είναι ο ρόλος τους: ντίλερ των εμπόρων της γνώσης.

Η αγορά είναι έτοιμη να δεχθεί το εμπόρευμα εκπαίδευση και να κάνει χρυσές δουλειές. Όποιος προσπαθήσει να το εμποδίσει πρέπει να εξοντωθεί. Μαζί με τη δημόσια Παιδεία.