Δεν είναι όλα ρόδινα

Ξεκινώντας από τον ΕΟΔΥ, θα πούμε ότι η διαχείριση της καθημερινότητας έχει ανατεθεί και σε μη ειδικό προσωπικό, χωρίς κλινικό κριτήριο και χωρίς ουσιαστική εμπειρία διαχείρισης ανάλογων καταστάσεων, με συνέπεια να παρατηρούνται ως και τραγελαφικές καταστάσεις στις συνεννοήσεις με τα δημόσια νοσοκομεία, ενώ παράλληλα α) δεν υπήρξε ξεχωριστή γραμμή συνεννόησης για τα δημόσια νοσοκομεία, β) το κριτήριο των χωρών που έχουν αναφέρει κρούσματα δεν (θα) μπορούσε εξ αρχής να αποτελεί το κυρίαρχο κριτήριο που να καθορίζει αν ένα νοσοκομείο θα στείλει δείγμα ασθενή, για έλεγχο στο ινστιτούτο Παστέρ, γ) δεν δόθηκε η δυνατότητα στα νοσοκομεία αναφοράς να λειτουργήσουν εργαστήρια που να διενεργούν εκεί τον απαραίτητο έλεγχο, αντί να συσσωρεύονται τα δείγματα στο Παστέρ, δ) δεν επικράτησε από την αρχή η άποψη πως προείχε να αποκλείσουμε άμεσα, αν ένας ασθενής με ύποπτα συμπτώματα (κοινά και σε άλλες ιογενείς λοιμώξεις) έχει μολυνθεί από τον κορωνοϊό.
Από την άλλη, η νέα επιδημία και οι κίνδυνοι που αυτή κρύβει, αντιμετωπίσθηκαν από τους ιεράρχες με υπερφύαλα θεολογίζουσα άποψη, με την Ιεραρχία της Εκκλησίας και τους θεολογίζοντες γιατρούς και πολιτικούς, να θολώνουν την αναγκαιότητα για έγκαιρη λήψη μέτρων αποφυγής του συγχρωτισμού που εκ των πραγμάτων παρατηρείται στις εκκλησίες.

Προβληματική η στάση της Εκκλησίας

Θα περίμενε κάποιος, τουλάχιστο από τον Αρχιεπίσκοπο που δείχνει να τον διακρίνει σωφροσύνη, να έχει επιβληθεί έγκαιρα στους μητροπολίτες, προτού ανοίξει η συζήτηση για την μετάδοση ή όχι του ιού από την μετάληψη, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Αντίθετα, όταν ζόρισαν τα πράγματα και μετά τις φωνές του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός, πήρε θέση και ζήτησε κι αυτός να απέχουν οι ευπαθείς ομάδες από τον εκκλησιασμό.
Αυτό εμένα ως γιατρό με κάνει να πιστεύω πως η Εκκλησία, μπροστά στις δοξασίες της, δεν διστάζει να θυσιάσει και την δημόσια υγεία, την υγεία των πιστών που εκκλησιάζονται!
Κι ακόμη ως γιατρός κλονίσθηκα αφού, είμαι υποχρεωμένος να συμβουλεύω τους ανθρώπους να αποφεύγουν τις στενές επαφές και να προσέχουν τις συναναστροφές τους με άλλα άτομα αυτή την περίοδο, αλλά ερχόμουνα αντιμέτωπος με ‘’νοοτροπία τοίχου’’ όταν έθιγα σε άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, την αναγκαιότητα αποφυγής ακόμα και του εκκλησιασμού ή/και της μετάληψης. Διότι, κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει τεκμηρίωση, πέρα από αυθαίρετες θεολογίζουσες απόψεις, αν μπορεί να μεταδοθεί μια ίωση και εν προκειμένω αυτή με τον κορωνοϊό, μέσω της μετάληψης, αφού πρόκειται για πρωτόγνωρη νόσο με ισχυρή επιθετικότητα.
Επίσης, πρέπει να επισημανθεί η σημαντική καθυστέρηση που αποφασίστηκε η αναστολή κάθε αθλητικής δραστηριότητας όπως και η αναστολή κάθε άλλης δραστηριότητας που συνεπάγεται συγχρωτισμό όπως σχολεία, φροντιστήρια κλπ. Απαγορεύθηκαν έγκαιρα οι καρναβαλικές εκδηλώσεις, ωστόσο, δεν είχαν απαγορευθεί ταυτόχρονα οι συναθροίσεις στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης…

Υπάρχει επιστημονική γνώση

Είναι γνωστό πως ο άνθρωπος καθημερινά συμβιώνει με τα μικρόβια και τους ιούς, διατηρώντας μια οικολογική ισορροπία και εσωτερική, αλλά και με το περιβάλλον. Όπως επίσης είναι γνωστό πως η ισορροπία του ανθρώπου με το περιβάλλον έχει διαταραχθεί βάναυσα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, με συνέπεια ο άνθρωπος σήμερα, να βρίσκεται σε διαρκή ‘’πόλεμο νεύρων’’ και με τους ιούς και με τα μικρόβια και να παρατηρούνται σοβαρά νοσήματα, όπως η προσβολή από τον κορωνοϊό που επηρεάζει κυρίως το αναπνευστικό σύστημα.
Κι όσο δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η έξαρση των ιογενών λοιμώξεων σχετίζεται (και) με την αλλαγή του κλίματος, αλλά και με την ποικιλότητα της νοσολογίας του ανθρώπου, θα είμαστε θύματα και των ιών και των μικροβίων, χωρίς τα μέτρα που λαμβάνουμε να αποκρούουν τη διεισδυτικότητα αυτών των μικροοργανισμών, στο ανθρώπινο σώμα προκαλώντας και θανατηφόρα νόσηση.
Δυστυχώς, ενώ έχουμε την επιστημονική γνώση, δεν φροντίζουμε έγκαιρα να θωρακίζουμε και την κοινωνία και τους πολίτες και τα υγειονομικά συστήματα με τα απαραίτητα «εργαλεία» που θα εντοπίζουν τον εισβολέα και θα αποκρούουν αποτελεσματικά την διάδοσή του σε μια κοινότητα, σε μια χώρα.

Υπήρχε ετοιμότητα;

Αλήθεια πόσο έτοιμο ήταν το υγειονομικό μας σύστημα συνολικά, προκειμένου να λειτουργήσουν τα αναγκαία διαγνωστικά εργαστήρια σε κάθε νοσοκομείο αναφοράς;
Ονομάτισαν κάποια νοσοκομεία, ως νοσοκομεία αναφοράς και ο έλεγχος γινόταν μόνο στο εργαστήριο Παστέρ, στην Αθήνα κι ενώ υπήρχε εξ αρχής η εκτίμηση πως θα υπάρξει έξαρση μολύνσεων και νόσησης από τον συγκεκριμένο ιό.
Μάλλον δεν διδαχθήκαμε σχεδόν τίποτα από την έξαρση επιδημιών από άλλα στελέχη ιών (Η1Ν1 κλπ), ούτε μάθαμε έγκαιρα με ποιόν τρόπο είχαν διαχειριστεί ανάλογες εξάρσεις επιδημιών από τον ίδιο ιό, μόλις λίγα χρόνια πριν, άλλες χώρες.
Κι ενώ γνωρίζουμε πόσο «δύστροποι» είναι οι ιοί στην αντιμετώπισή τους, τα τοπικά σχέδια αντιμετώπισης, ακολουθούν τις γενικές οδηγίες, αντί να υπάρχουν διαμορφωμένες συμπεριφορές μέσα στο υγειονομικό σύστημα αλλά και στην κοινωνία. Χαρακτηριστικό είναι το ότι, η κοινωνία και οι πολίτες, δεν συμμορφώνονται άμεσα με τους απλούς κανόνες υγιεινής που συστήνονται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Όπως είναι χαρακτηριστικό και το ότι, στην περίπτωση της Πάτρας με τον ασθενή από την Αμαλιάδα, έγιναν ‘’θεσμικές’’ αστοχίες και υποδείξεις που εγκλώβισαν τόσο την ιατρική σκέψη όσο και την υγειονομική επιτήρηση.

Το δημόσιο σύστημα απέδειξε τις ικανότητές του

Παρά ταύτα, το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, έδειξε τις ικανότητές του και είναι νομίζουμε, αυτονόητη σήμερα η αναγκαιότητα για πλήρη στήριξη των δημοσίων δομών υγείας με το αναγκαίο προσωπικό και τα αναγκαία υγειονομικά υλικά, ώστε οι ασθενείς να νοσηλεύονται με ασφάλεια για τη ζωή τους.
Αυτό το δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας μας δοκιμάστηκε επιτυχώς και στα χρόνια της κρίσης που προκάλεσαν τα μνημόνια και στάθηκε όρθιο χάρη στις προσπάθειες των λειτουργών του-εργαζομένων.
Αυτό το δημόσιο σύστημα που άρχισε να ανακάμπτει μετά τον Αύγουστο του 2018, κρατήθηκε όρθιο στα χρόνια της κρίσης με χρηματοδότηση τόσο του κρατικού προϋπολογισμού αλλά και του ΕΟΠΥΥ, άρχισε να διενεργεί προσλήψεις προσωπικού που είχαν παγώσει από το 2010 και σήμερα χρειάζεται περισσότερη στήριξη για να ξαναβρεί, τόσο τους ρυθμούς λειτουργίας του που έχασε με την πολιτική των μνημονίων, όσο και τους (διαθέσιμους) πόρους του που έχασε με το PSI-ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών και τους άλλους δημοσιονομικούς περιορισμούς που είχαν επιβληθεί.
Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, ομολογουμένως, έδειξε και τις (εσωτερικές) αντοχές του αλλά και τη δυναμική του στις κρίσιμες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και θα ήταν τραγικά ανόητο να εμπλακεί σε ΣΔΙΤ, όπως σχεδιάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, διότι τέτοια ενέργεια, θα αποτελέσει την ταφόπλακα και για το ίδιο το Σύστημα Υγείας αλλά και για τους ασθενείς πολίτες.
Θαρρώ πως αποτελεί πλέον κοινή πεποίθηση ότι μπροστά σε αυτή την παγκόσμια κατάσταση «ανοχύρωτης πόλης» που βιώνουμε παγκοσμίως, τα Δημόσια Υγειονομικά Συστήματα αποτελούν εγγύηση διασφάλισης της υγείας των πολιτών κάθε χώρας όταν φυσικά λειτουργούν με ψυχραιμία, με γνώση και με σοβαρότητα.
Κακά τα ψέματα, ο κορωνοϊός υποχρέωσε την παγκόσμια κοινότητα σε κρας τεστ και θα συνεχίσει να αποτελεί απειλή για τις κοινωνίες, όσο τα υγειονομικά συστήματα των κρατών «χτίζονται» με κριτήριο τη σχέση «κόστος-όφελος» και δεν προτάσσουν τις διαπιστωμένες υγειονομικές ανάγκες των ανθρώπων που θα διαμορφώνουν και το αναγκαίο κόστος.

Τάκης Γεωργακόπουλος,
γιατρός πνευμονολόγος, διευθυντής ΕΣΥ, πρώην αντιπρόεδρος ΕΟΠΥΥ