«Τώρα η δική μας παρέμβαση έχει τελειώσει, αλλά η φωνή της Πολιτικής Αγωγής χρειάζεται να γίνει ένα κίνημα δικαιοσύνης έξω από το δικαστήριο». Ο Θανάσης Καμπαγιάννης αφιέρωσε το βιβλίο του «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους» (εκδ. Αντίποδες) στα παιδιά του Αιγύπτιου ψαρά Αμπουζίντ Εμπάρακ, που δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής το 2012. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης μίλησε χθες στις «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» Στο Κόκκινο και στην Τζούλυ Τσίγκα για την «κοινωνία των μελισσών», έτσι όπως αναδύθηκε αυτά τα πέντε χρόνια.

«Υπήρξαν φορές που βάλαμε τα κλάματα»

Από τις αγορεύσεις όλων των συναδέλφων της πολιτικής αγωγής προκύπτουν τρία στοιχεία: - Η βαθιά τους γνώση για το αποδεικτικό υλικό - Η εξαιρετική νομική γνώση και επάρκειά τους - Η βαθιά συγκίνηση όλων μας όταν προετοιμάζαμε τις αγορεύσεις μας. Υπήρξαν φορές που βάλαμε τα κλάματα ή που δεν συμπεριλάβαμε φράσεις γιατί φοβηθήκαμε πως κατά την αγόρευσή μας στο δικαστήριο θα μας έρχονταν δάκρυα στα μάτια. Το είπε πολύ σωστά ο πρεσβύτερος της Πολιτικής Αγωγής, ο Θόδωρος Θεοδωρόπουλος που εκπροσωπεί τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Είπε, λοιπόν στην αγόρευσή του, πως «από τις διαφορετικές αφετηρίες μας συμπορευτήκαμε όλοι και φτάσαμε στον ίδιο στόχο αυτόν της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση».

Τώρα άρχισαν οι αγορεύσεις της υπεράσπισης κι εμείς – σε αντίθεση με αυτούς – θα είμαστε εκεί σε κάθε δικάσιμο για να ακούσουμε μέσα στο δικαστήριο τις αγορεύσεις τους. Λογικά σε ένα δίμηνο θα ολοκληρωθούν οι αγορεύσεις τους και τον Μάιο νομίζω πως θα έχουμε την ετυμηγορία του δικαστηρίου. Οι αγορεύσεις της Πολιτικής Αγωγής ξανάφεραν όλο τον πλούτο του αποδεικτικού υλικού που υπήρχε πριν την εισαγγελική πρόταση. Συνήθως ο εισαγγελέας είναι «καταπέλτης» προωθώντας το κατηγορητήριο. Εδώ, η εισαγγελέας υπερακόντισε ακόμα και την ίδια την υπεράσπιση κι έσπευσε να αθωώσει τους πάντες για να θεωρηθεί ένοχος μόνο ο Ρουπακιάς.

Η κοινωνία των μελισσών μέσα κι έξω από το δικαστήριο

Το δίλημμα «με τις μέλισσες ή με τους λύκους» είναι η εικόνα που αναδείχθηκε και μέσα από την πορεία της δίκης. Στις μέρες μας αντί για την λέξη «φασισμός» χρησιμοποιείται το «ακροδεξιός λαϊκισμός». Όμως τα θύματα ήταν, είναι λαϊκοί άνθρωποι. Μια λαϊκή οικογένεια που έχασε το παιδί της, τον Παύλο, εργάτες μεροκαματιάρηδες, μετανάστες. Όλοι λαϊκοί άνθρωποι. Το ίδιο και οι μάρτυρες που ήρθαν να καταθέσουν.

Είναι λαϊκοί άνθρωποι. Αυτή είναι η κοινωνία των μελισσών. Αυτή αναδύθηκε μέσα στο δικαστήριο. Είναι αυτή η κοινωνία που δεν βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας όπου παρακολουθούμε ένα ρεσιτάλ μισανθρωπίας και κακοψυχίας . Σ’ αυτά τα πέντε χρόνια καταφέραμε να σπάσουμε το μαύρο που ήθελε να ρίξει η υπεράσπιση στην δίκη. Τώρα η δική μας παρέμβαση έχει τελειώσει, αλλά η φωνή της Πολιτικής Αγωγής χρειάζεται να γίνει ένα κίνημα δικαιοσύνης έξω από το δικαστήριο. Ζητάμε συμμετοχή. Να σταλεί το μήνυμα ότι η κοινωνία έχει βγάλει την δική της ετυμηγορία.