Όπως εξηγεί πράγματι σύμφωνα με την ΚΥΑ, προβλέπονται έως 15 άτομα στην δικαστική αίθουσα και μόνο κατ’ εξαίρεση μπορούν να παρευρεθούν παραπάνω άτομα. Ωστόσο, η ρύθμιση αυτή δεν μπορεί να ακυρώνει την επιταγή της δημοσιότητας της δίκης, όπως εξηγεί και στην προκειμένη περίπτωση με την απαγόρευση παρουσίας του δημοσιογράφου το δικαστήριο ουσιαστικά παραβίασε την λαϊκή δημοσιότητα.
Διαβάστε αναλυτικά την ανάρτηση του δικηγόρου
Το Α΄ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, επικαλούμενο τις περιοριστικές ρυθμίσεις για τον Covid-19, απαγόρευσε την παρουσία στο ακροατήριο του δημοσιογράφου του δικαστικού ρεπορτάζ του Documento Βαγγέλη Τριάντη σε δίκη με έντονο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον.
Όντως, δεν προβλέπεται διαφοροποίηση στην ΚΥΑ για την παρουσία δημοσιογράφων. Λέει η διάταξη: «Μέχρι δεκαπέντε (15) άτομα στην αίθουσα. Κατ’ εξαίρεση ο αριθμός των ατόμων στην αίθουσα μπορεί να υπερβεί τα δεκαπέντε (15), εάν, κατά την κρίση του προεδρεύοντος του δικαστηρίου, η παρουσία των ατόμων αυτών είναι απολύτως αναγκαία».
Όμως, η ρύθμιση αυτή δεν μπορεί να ακυρώνει την επιταγή της δημοσιότητας της δίκης, που αποτελεί αρχή καθιερωμένη στο α. 93 του Συντάγματος με ρητές και περιοριστικά αναφερόμενες εξαιρέσεις, καθώς και στο άρθρο 329 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Η δημοσιότητα στην ποινική δίκη δεν είναι μόνο δημοσιότητα των διαδίκων, αλλά και λαϊκή δημοσιότητα. Και η λαϊκή δημοσιότητα είναι άμεση (με τη συμμετοχή κοινού στο ακροατήριο) και έμμεση (ή αυτό που η θεωρία αποκαλεί πολιτική δημοσιότητα), η οποία πληρούται μέσω της παρουσίας εκπροσώπων του τύπου. Στη σημερινή δίκη, με την απαγόρευση παρουσίας του δημοσιογράφου αν και αυτός κοινοποίησε την ιδιότητα και τον λόγο της παρουσίας του, το δικαστήριο ουσιαστικά παραβίασε την λαϊκή δημοσιότητα, αφού δεν υπήρχαν θέσεις δημοσιογράφων, έστω ενός (θα ήταν δε χρήσιμο να μαθαίναμε αν υπήρχαν θέσεις κοινού, έστω περιορισμένες, ή αν τα 15 άτομα που επετράπησαν ήταν τελικά μόνον οι διάδικοι και οι συνήγοροί τους).
Εν προκειμένω, δε, η παρουσία ενός δημοσιογράφου, σε δίκη που αποτελεί δίκη ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος με αδιάλειπτη ειδησεογραφική κάλυψη από το ξεκίνημά της, μπορεί να καταστεί όρος εγκυρότητας της διαδικασίας. Επισημαίνω εδώ ένα «πρακτικό» θέμα που βάζει ο Ανδρουλάκης στις Θεμελιώδεις Έννοιες, όπου υπαινίσσεται την ακυρότητα της διαδικασίας εξαιτίας αποκλεισμού ενός δημοσιογράφου που κάλυπτε συστηματικά μια δίκη από το ακροατήριο που επετράπη να την παρακολουθήσει.
Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι πρέπει σε αυτά τα ζητήματα να είναι Κέρβεροι: συγκεκριμένα πρέπει να παρέμβουν και να μην επιτρέψουν μια γραμμή «ευκολίας» όπου όλες οι κατακτήσεις της ποινικής δίκης θυσιάζονται στο όνομα των μέτρων για τον Covid-19. Η δημοσιότητα είναι η κορωνίδα στη νομιμοποίηση της δικαστικής εξουσίας. Δεν μπορεί να περιορίζεται, πολλώ δε μάλλον να καταργείται, αβασάνιστα.
