«Όσοι και όσες πιστεύουν ότι η πανδημία οδηγεί σε ήττα του νεοφιλελευθερισμού και της Δεξιάς θα ήταν καλό να ξαναδιαβάσουν την ιστορία των μεγάλων Οικονομικών κρίσεων. Και να την συνδέσουν με αυτήν που εξελίσσεται μπρος στα μάτια μας και που κορυφώνεται σήμερα με επιτάχυνση λόγω του Κοροναϊού.

Για τον καπιταλισμό και τις ηγετικές οικονομικές ελίτ η αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων αποτελεί ευκαιρία. Η καταστροφή μέρους των παραγωγικών δυνάμεων (μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, τεχνολογικός εξοπλισμός, ακίνητα και εγκαταστάσεις) και επιχειρήσεων που συντελείται αυτήν τη στιγμή στο δυτικό κόσμο - μαζί με τη διαφαινόμενη καταστροφή πολύ μεγάλου μέρους της μισθωτής εργασίας - είναι η ευκαιρία των "αγορών" και των λιμναζόντων κεφαλαίων για μια νέα συσσώρευση πλούτου και μια νέα κερδοφορία. Αυτή ακριβώς η διαδικασία εξελίσσεται αυτήν τη στιγμή σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Η διαδικασία αυτή θα είναι δραματική. Όταν ο Σταϊκούρας προειδοποιεί ότι δεν θα καταβληθεί το δώρο του Πάσχα και όταν η Κυβέρνηση δεν απαγορεύει δια ροπάλου τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, να είμαστε έτοιμοι για μια έκρηξη της φτώχειας, της ανέχειας και της ανεργίας μπροστά στην οποία η κρίση των μνημονίων θα φαντάζει απλή ιστορική εκδρομή. Τα εργατικά και εργασιακά δικαιώματα θα περισταλούν δραματικά, η διάλυση του κοινωνικού κράτους θα είναι χωρίς επιστροφή.

Η μόνη απάντηση των μισθωτών και των μεσαίων παραγωγικών στρωμάτων σε όλο τον κόσμο θα μπορούσε να είναι η κοινωνικοποίηση των "αγορών" και ένα άλλο μοντέλο Οικονομίας και κράτους. Δυστυχώς, βρισκόμαστε πολύ πίσω από αυτήν την αναγκαιότητα. Χωρίς πολιτική Αριστερά και δυνατά ταξικά συνδικάτα στην Ευρώπη. Χωρίς σχέδιο βαθιάς αλλαγής στο Κράτος και τη θεσμική αρχιτεκτονική των αγορών».

Και, δυστυχώς, θα παρακολουθούμε τους ανόητους πανηγυρισμούς για την ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που καθοδηγεί αυτήν τη στιγμή τη ροή των κεφαλαίων με βάση τα νέα συμφέροντα που περιμένουν να "επενδύσουν".