to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Τέλος εποχής

Το ιστορικών διαστάσεων εκλογικό αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών δεν μπορεί να χωρέσει στον μανδύα της «ελληνικής ματιάς»


Η πλειονότητα των αναλυτών χαρακτηρίζει έτσι το αποτέλεσμα των πρόσφατων γερμανικών εκλογών. Και έχουν δίκιο. Τελείωσε η κυριαρχία του CDU / CSU, τελείωσε μαζί της και η κυριαρχία των δύο μεγάλων (λαϊκών) κομμάτων. Το ιστορικά χαμηλότερο εκλογικό ποσοστό της Χριστιανοδημοκρατίας επιβεβαίωσε αυτή την τάση που είχε ξεκινήσει με την κατάρρευση της Σοσιαλδημοκρατίας και του SPD.

Έχουμε την τάση στη χώρα μας να ερμηνεύουμε τις πολιτικές εξελίξεις άλλων χωρών με «ελληνική ματιά». Να προσαρμόζουμε γεγονότα αλλά και εκλογικά αποτελέσματα στο δικό μας εσωτερικό αφήγημα με την προσδοκία αυτό να ενισχύσει τα δικά μας πολιτικά σχέδια. Το ιστορικών διαστάσεων εκλογικό αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών δεν μπορεί να χωρέσει σ’ αυτόν τον μανδύα.

Η υπεροψία των Χριστιανοδημοκρατών

Οι εκλογές δεν κρίθηκαν από την επίδοση του πρώτου κόμματος, του SPD, αλλά από τις επιδόσεις των δύο χαμένων, των CDU / CSU και των Πρασίνων. Αρκεί να πάμε κάμποσες εβδομάδες πίσω για να το κατανοήσουμε. Τότε που μεσουρανούσε το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, οι Πράσινοι εκτοξεύονταν σε δημοσκοπικά ποσοστά που τους έδιναν το δικαίωμα να ονειρεύονται Καγκελαρία, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες με τον  Όλαφ Σολτς επικεφαλής ήταν προσαραγμένοι στο 15%. Το τελευταίο ενίσχυσε την υπεροψία των Χριστιανοδημοκρατών ώστε τελικά να υποτιμήσουν το ζήτημα του υποψήφιου καγκελαρίου. Θεωρώντας ότι έχουν τόσο τη νίκη όσο και την κυβερνητική συνεργασία με τους Πράσινους δεδομένη, επέλεξαν τον  Άρμιν Λάσετ με κριτήρια εσωκομματικής κουζίνας και όχι τη «στόφα του καγκελάριου». Ταυτόχρονα, επέλεξαν μια light προεκλογική καμπάνια, επιχειρώντας να μην εστιάσουν σε προγραμματικά ζητήματα. Τα πολλά μικρά και μεγαλύτερα επικοινωνιακά ατοπήματα του επικεφαλής τους, με αποκορύφωμα την εικόνα του να χασκογελάει σε ζωντανή μετάδοση ενόσω ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απευθυνόταν στους πληγέντες από την καταστροφική πλημμύρα, σηματοδότησαν την αντίστροφη μέτρηση για τον ίδιο και το κόμμα του.

Και ενώ θα ανέμενε κανείς αυτή τη φθορά τους να την καρπωθεί η υποψήφια των Πρασίνων Αναλένα Μπέρμποκ και για τον λόγο ότι οι καταστροφικές πλημμύρες κούμπωναν άψογα στο προγραμματικό τους πρόταγμα, την κλιματική κρίση, η ίδια φροντίζει με την ωραιοποίηση του βιογραφικού της, τη λογοκλοπή στο πρόσφατο βιβλίο της αλλά και την απόκρυψη κομματικών αμοιβών να ξοδέψει την προκαταβολή εμπιστοσύνης καταφέρνοντας τελικά να συγκρατήσει τη φθορά της στο 15% περίπου, που φυσικά είναι μεγαλύτερο από την επίδοση των εκλογών του 2017, αλλά πολύ μακριά από τη δημοσκοπική άνοδο του καλοκαιριού.

Τούτων δοθέντων, ο μετριοπαθής και γεμάτος αυτοπεποίθηση -λόγω της αξιοπρόσεκτης έλλειψης αμφισβήτησης από το κόμμα του-  Όλαφ Σολτς μοιάζει να είναι ο μόνος εναπομείναν μερκελιστής και οπαδός ενός ήπιου «μια από τα ίδια».

Μετακινήσεις και ανατροπές

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα. 1,4 εκατ. ψηφοφόροι μετακινήθηκαν από το CDU / CSU στο SPD! Κυρίως άνω των 60. Εκεί σημειώνει το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα τη μεγαλύτερη επίδοση. 60-69 ετών 31% και 70 και άνω 33%, δηλαδή +8%. Η παραπάνω μετακίνηση ψηφοφόρων ερμηνεύει και ακόμα ένα εύρημα. Στο ερώτημα ποιον θα ψηφίζατε ως καγκελάριο προηγείται ο Σολτς με 25% -όσο πήρε και το κόμμα του- και ακολουθείται από τον Λίντνερ του FDP με 11%, ενώ ο Λάσετ Lachet είναι τέταρτος με 9%, πίσω και από την Αναλένα Μπέρμποκ που πήρε 10%. Παρ’ όλη την άνοδό του, το SPD δεν καταφέρνει να απομακρυνθεί από τη διακεκαυμένη περιοχή του υπαρξιακού 20%+ (2009 23%, 2013 25,7%, 2017 20,5%).

Η άλλη ιστορική ανατροπή είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά η απόφαση για το ποιος/α θα είναι καγκελάριος της χώρας δεν το αποφασίζει το πρώτο κόμμα, αλλά το δεύτερο με το τρίτο. Ενδεικτικό γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι από το βράδυ των εκλογών ουσιαστικά ξεκίνησαν οι συναντήσεις - διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης ανάμεσα στους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους. Ο δικός τους κοινός τόπος θα καθορίσει το αν θα ηγηθεί της τρικομματικής κυβέρνησης ο Σολτς από το SPD ή ο Λάσετ των CDU / CSU. Το μικρό προβάδισμα του Σολτς θα κριθεί όχι τόσο από τη δική του ισχύ όσο πολύ περισσότερο από την αδυναμία του Λάσετ.

Επέλεξα σ’ αυτό το μικρό σημείωμα να μην εστιάσω στα περιεχόμενα των προγραμμάτων των διεκδικητών μιας θέσης στη νέα γερμανική κυβέρνηση, αλλά να επικεντρωθώ στα βασικά σημεία πολιτικής συζήτησης όπως αυτή διεξάγεται στην ίδια στη Γερμανία.

Φυσικά, ως αριστερός και μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο η απάντηση στο ερώτημα εάν το μήνυμα που έστειλαν οι ψηφοφόροι είναι προς προοδευτική κατεύθυνση ή όχι. Η απάντηση είναι σύνθετη και θα την επιχειρήσω σε επόμενο σημείωμα. Η αναπόφευκτη συμμετοχή όμως του FDP στην επόμενη γερμανική κυβέρνηση απαντάει από μόνη της με όχι.

* Ο Γιώργος Χονδρός είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)