Ένα από τα βασικά στοιχεία που προσπαθεί να πείσει ότι δήθεν διαθέτει ο κ. Μητσοτάκης είναι τα κριτήρια της σταθερότητας και της συνέπειας στις πολιτικές του αποφάσεις. Για πολλούς, αυτά τα στοιχεία μοιάζουν με το τελευταίο χαρτί. Ο δήθεν σεβασμός του στους δημοκρατικούς θεσμούς βυθίστηκε στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Η δήθεν ικανότητα του στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών βούλιαξε στον ωκεανό των δισεκατομμυρίων ευρώ σε απευθείας αναθέσεις. Η δήθεν έγνοια του για τα νοικοκυριά συνετρίβη μαζί με την σπασμένη πόρτα της πρώτης κατοικίας.
Τι θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι έμεινε στον κ. Μητσοτάκη; Η σταθερότητα και η συνέπεια ως προς την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών στο τέλος της τετραετίας. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες φούντωσε και πάλι η εκλογολογία, με τα σενάρια για επίσπευση των εκλογών στις αρχές του 2023 να καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της δημοσιογραφικής ύλης και της δημόσιας συζήτησης. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Πριν λίγες ημέρες ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «το κλίμα μυρίζει εκλογές» τροφοδοτώντας ο ίδιος με αυτόν τον τρόπο τα σενάρια επίσπευσης της κάλπης. Μόλις το καλοκαίρι που μας πέρασε, πάλι ο ίδιος είχε ανοίξει αυτό το παράθυρο επικαλούμενος τότε, άκουσον – άκουσον, το «κλίμα τοξικότητας» που δήθεν καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Για να κλείσει στη συνέχεια το παράθυρο που ο ίδιος είχε ανοίξει, λέγοντας ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι παράγοντας σταθερότητας αλλά παράγοντας αστάθειας, δεν είναι συνεπής αλλά αναξιόπιστος. Ένας πρωθυπουργός δεν «μυρίζει» εκλογές, προκηρύσσει εκλογές. Εκτός κι αν αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως σχολιαστή της πολιτικής επικαιρότητας. Ή αν θεωρεί ότι ανοίγοντας τον χορό της εκλογολογίας, θα μπορέσει να αλλάξει την βαριά εις βάρος του ατζέντα των υποκλοπών, της ακρίβειας και των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Σε κάθε περίπτωση, η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Χρειάζεται κυβέρνηση και όχι προεκλογικό θίασο, χρειάζεται πρωθυπουργό και όχι την «Πυθία».
Η μόνη σταθερότητα που επιφυλάσσει για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία η παραμονή του κ. Μητσοτάκη στη διακυβέρνηση της χώρας είναι η σταθερότητα των υψηλών τιμών, των χαμηλών μισθών, της αισχροκέρδειας, της καταπάτησης των δημοκρατικών θεσμών. Η μόνη συνέπεια του κ. Μητσοτάκη είναι αυτή απέναντι στα συμφέροντα του καρτέλ της ενέργειας, των «Πάτσηδων» που κερδοσκοπούν από τα βάρη των πολιτών και των «γαλάζιων ακρίδων» που εφορμούν δίχως αύριο στο δημόσιο χρήμα.
Συνεπώς, η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία όσο το δυνατόν πιο γρήγορα είναι η μόνη λύση και η μόνη ελπίδα του Ελληνικού λαού για λύτρωση μετά την καταστροφική περίοδο Μητσοτάκη. Και το δίλημμα των εκλογών θα είναι ένα: δικαιοσύνη ή αδικία. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα ψηφίσει «δικαιοσύνη» και θα δώσει από την πρώτη Κυριακή την νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και ισχυρή εντολή σχηματισμού προοδευτικής κυβέρνησης. Αν ο κ. Μητσοτάκης «μυρίζει» εκλογές, ο Ελληνικός λαός μυρίζει ελπίδα για αλλαγή.
(Ο Στέργιος Καλπάκης είναι Αναπληρωτής Εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία)
