Η κίνηση πεζών και κυρίως οχημάτων σε αυτές τις δυο μέρες εφαρμογής του, δεν παραπέμπει σε «σοβαρό» lockdown. Η κίνηση των οχημάτων στις συνοικίες ήταν πολύ κοντά σε συνηθισμένη μέρα. Αλλά και σε κεντρικές οδικές αρτηρίες η κίνηση ναι μεν δεν ήταν η συνήθης, αλλά κατά χρονικές περιόδους αρκετά πυκνή. Νωρίς το πρωί, αργά το μεσημέρι και βεβαίως το απόγευμα. Για παράδειγμα, στην Καλλιρόης και στην Κηφισίας μετά τις πέντε το απόγευμα η κίνηση σε αρκετά σημεία ήταν σχεδόν μποτιλιάρισμα. Ακόμα και το βράδυ, γύρω στο 10μμ, στη λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου και την Καλλιρόης υπήρχε κατά διαστήματα μποτιλιάρισμα.
Τι σημαίνουν αυτά; Το πολύ απλό: ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας εργάζεται κανονικότατα. Ποιοι είναι αυτοί; Το τμήμα των εργαζομένων που δεν είναι οι «τυχεροί» της τηλεργασίας. Δηλαδή χειρώνακτες εργάτες, εργάτες σε εργοστάσια, εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε γραφεία που δεν γίνεται να μην έχουν φυσική παρουσία στο χώρο εργασίας. Δηλαδή ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων. Πολλοί από αυτούς στοιβάζονται σε μέσα μαζικής μεταφοράς σαν τις σαρδέλες. Προφανώς έχουν αυξημένο κίνδυνο να κολλήσουν τον ιό από τη στιγμή που συγχρωτίζονται με δεκάδες έως εκατοντάδες άλλους συναδέλφους τους. Και εντάξει, ο ιός δεν είναι τόσο επιθετικός ή θανατηφόρος για την πλειοψηφία. Αλλά υπάρχουν και οι ευάλωτες ομάδες -άνθρωποι με χρόνια προβλήματα υγείας και οι υπερήλικες. Είναι προφανές ότι όσοι συζούν με ανθρώπους αυτής της κατηγορίας μεταφέρουν τον ιό, δεν προστατεύουν, χωρίς να το θέλουν, τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Το lockdown δεν αφορά αυτούς και τα αγαπημένα πρόσωπά τους. Αυτοί έχουν το ελευθέρας να στοιβάζονται ο ένας με τον άλλο και δεν αφορά κανένα αν κολλάνε τον ίο, αν αρρωσταίνουν οι ίδιοι, οι γονείς τους, οι συγγενείς τους.
Ένα είναι σαφές: αυτό το lockdown έχει σαφές ταξικό πρόσημο στην εφαρμογή του. Αφορά τα διευθυντικά στελέχη που μπορούν να διευθύνουν τους υπαλλήλους τους από μακριά, μέσω του διαδικτύου. Αφορά τους προνομιούχους που έχουν τη δυνατότητα τηλεργασίας και αμείβονται ικανοποιητικά. Αυτοί πράγματι βρίσκονται σε καθεστώς lockdown. Είναι ασφαλείς.
Αυτό δεν αφορά όμως όλους τους τηλεργαζόμενους. Για ένα μεγάλο τους τμήμα, η τηλεργασία σημαίνει εντατικοποίηση, καταστρατήγηση του ωραρίου εργασίας, αυτοέλεγχος και αυτοπειθαρχία στις ανάγκες των αφεντικών. Χειρότερα, σημαίνει απόλυση «πλεονάζοντος» προσωπικού. Για ένα σημαντικό τμήμα αυτοαπασχολούμενων σημαίνει χάσιμο πελατείας, μειωμένα έσοδα στο όριο της επιβίωσης.
Αυτό το lockdown ήταν το αποτέλεσμα της κυβερνητικής αποτυχίας να αντιμετωπιστεί η υγειονομική κρίση. Αντί για προσλήψεις γιατρών και ενίσχυση των ΜΕΘ έχουμε καθαρά επικοινωνιακή διαχείριση. Αντί για προστασία των ευάλωτων ομάδων, έχουμε οργουελικό βιοπολιτικό έλεγχο του συνόλου του πληθυσμού.
Η κυβέρνηση έχει προφανώς πλήρη επίγνωση όλων αυτών και των συνεπειών τους στους πολίτες αυτής της χώρας. Και για αυτό φροντίζει να φυλάει τα ρούχα της. Σε όλη μου τη διαδρομή ως φωτορεπόρτερ, από την Καλλιθέα έως το Μαρούσι, το απόγευμα της Τρίτης και στις οδούς, λεωφόρος Συγγρού, στην Καλλιρόης, στη λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου, στην Κηφισίας και τούμπλαλιν, δεν συνάντησα ούτε ένα περιπολικό για δείγμα που να ελέγχει τα οχήματα.
Δείγμα ότι η κυβέρνηση γνωρίζει ότι το νέο lockdown έχει φτάσει τον πληθυσμό στο όριά του. Οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Γι' αυτό φροντίζει να μην το ερεθίζει ακόμα περισσότερο με πρόστιμα. Κλείνει κουτοπόνηρα το ματάκι. Η επιτομή της πολιτικής ανεντιμότητας.
