Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα το GPS μου είναι αναντικατάστατο. Τι λέω; Μου είναι αδύνατον να ζήσω χωρίς αυτό! Δεν τολμώ ούτε καν να φανταστώ πώς ήταν η ζωή μου παλιότερα που δεν υπήρχε. Για οποιοδήποτε λόγο, επαγγελματικό ή προσωπικό, όταν πρέπει να πάω σε άγνωστη διεύθυνση, δεν χρειάζεται να αγχώνομαι. Το σίγουρο είναι ότι το πολυαγαπημένο μου GPS θα με οδηγήσει εκεί που επιβάλλεται να είμαι.

Οδηγώντας με τη μηχανή μου, με πηγαίνει σε μέρη παντελώς άγνωστα σε μένα, terra incognita. Κάποιες στιγμές ευρισκόμενος στο μέσο του πουθενά (και ας είμαι στην Αθήνα) σκέφτομαι:

- Αν, για κάποιο λόγο, σταματήσει να λειτουργεί το GPS, θα χαθώ και δεν θα με ξαναδεί άνθρωπος! Και τα κόκκαλά μου να βρεθούν, δεν θα μάθει κανείς ποτέ ποιος ήμουν!

Πριν λίγες μέρες, έπρεπε να πάω στο λιμάνι του Λαυρίου. Το GPS για να αποφύγει τα διόδια με πήγε από κάτι χωράφια, κάτι ερημιές (ναι, υπάρχουν ακόμα στην Αττική!) που με έπιασε κρύος ιδρώτας:

- Αν χαλάσει ο δορυφόρος θα με φάνε οι λύκοι παρέα με τις αρκούδες!

Το μόνο πρόβλημα που έχω με το GPS είναι ότι επειδή είμαι σε μηχανή δεν βλέπω οπτικά τη διαδρομή στην οθόνη του κινητού μου. Ακούω μόνο τις οδηγίες από τα ακουστικά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, μερικές φορές, όταν η γυναικεία φωνή του GPS μου λέει για παράδειγμα:

- Σε πεντακόσια μέτρα στρίψτε δεξιά.

Να μην υπολογίζω σωστά, με αποτέλεσμα να προσπερνώ τη στροφή. Τότε η γλυκιά γυναικεία φωνή του GPS μου λέει ψυχρά:

- Σε πενήντα μέτρα κάντε αναστροφή.

Αυτό μπορεί να γίνει μια-δυο φορές σε κάποιες διαδρομές. Η ιώβεια, ψυχρή γυναικεία φωνή δεν συγχίζεται ποτέ. Αυτό είναι ανακουφιστικό μεν, αλλά δεν βοηθάει στην εκμάθηση του χρήστη. Μπορείς πάντοτε να δείχνεις μια κάποια αδιαφορία για τις εντολές, αφού πάντοτε δεν θα υπάρχουν συνέπειες. Το πολύ-πολύ, «κάντε αναστροφή». Θαρρώ, ότι σε αυτό το σημείο το πρόγραμμα του GPS θα πρέπει να βελτιωθεί με τη βοήθεια της τεχνικής νοημοσύνης που έχει κάνει θεματικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσε για παράδειγμα, να μάθει το πρόγραμμα το όνομά σου, ακόμα και την ψυχολογία σου και σε τυχόν λάθος από τη μεριά σου να σου λέει με κάπως σπασμένη φωνή:

- Αχ, Αγγελάκη μου, λάθος! Λάθος χαρά μου! Τώρα, σαν καλό παιδί, σε πενήντα μέτρα κάνε αναστροφή. Να ξαναμπούμε στο σωστό δρόμο!

Αν το λάθος επαναληφθεί μετά από λίγο, η γυναικεία φωνή να λέει, λίγο πιο δραματικά:

- Καλέ Αγγελάκο, πάλι λάθος! Γιατί με πληγώνεις; Γιατί δεν με ακούς; Τι σου έχω κάνει και κάνεις του κεφαλιού σου; Τι αμαρτίες πληρώνω; Έλα χρυσό μου, σε πενήντα μέτρα κάνε αναστροφή. Κούτσα-κούτσα να ξαναμπούμε στο σωστό δρόμο.

Αν το λάθος επαναληφθεί για τρίτη φορά τότε πρέπει, για λόγους παιδαγωγικούς, το GPS να γίνει αυστηρό:

- Ρε χοντροκέφαλε, ρε καθυστερημένε, πάλι λάθος; Που έχεις το μυαλό σου ρε; Ναρκωτικά έχεις πάρει ή ψυχοφάρμακα; Κάνε αναστροφή ρε σε πενήντα μέτρα να δούμε αν είσαι ικανός έστω και για αυτό!

Αν το λάθος επαναληφθεί, τότε επιβάλλεται το GPS να βγει εκτός εαυτού:

- Ρε μ@#!!&%@, τι σου είπα ρε μ@#!!&%@; Τέρμα, με καθυστερημένους δεν έχω σχέση! Διακόπτω τη σύνδεση για 10 λεπτά μπας και συνέλθεις! Αν εν τω μεταξύ σε φάνε οι λύκοι και οι αρκούδες, καλά να πάθεις μ@#!!&%@!

Θεωρώ, ότι με τέτοια εξέλιξη του προγράμματος, ο οδηγός θα εκπαιδεύεται σε σωστή οδική συμπεριφορά, ενώ ταυτόχρονα, χρήστης και πρόγραμμα θα έρθουν σε πιο στενή συναισθηματική επαφή. Άλλωστε, και με τα ζευγάρια έτσι δεν γίνεται;