Ομολογώ (αμαρτία εξομολογούμενη δεν είναι αμαρτία!) ότι όπου βλέπω ανθρώπους να ταΐζουν περιστέρια ενοχλούμε. Ιδιαίτερα όταν αυτό γίνεται σε παιδικές χαρές όπου έχει σαν αποτέλεσμα να μαζεύονται ορδές από περιστέρια. Για να μην παρεξηγηθώ. Λατρεύω τα ζώα. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει πρόβλημα.

Τα περιστέρια στην Αγγλία ονομάζονται “ Flying Rats” δηλαδή «αρουραίοι με φτερά» λόγω του ότι προκαλούν σημαντικές καταστροφές στα κτήρια και θεωρούνται αστικά παράσιτα εφάμιλλα των αρουραίων. Δημιουργούν προβλήματα όταν βρεθούν σε μεγάλους αριθμούς με τα περιττώματα και τα ούρα τους. Τα περιστέρια πέρα από τις ακαθαρσίες που δημιουργούν προσβάλλονται από έντομα εκτοπαράσιτα που μπορεί να τσιμπήσουν και τον άνθρωπο. Τέτοια παράσιτα είναι τα τσιμπούρια, οι ψείρες των πτηνών (ορνιθόψειρες) και διάφορα άλλα είδη ακάρεων. Επίσης στα περιττώματα των περιστεριών έχουν βρεθεί παθογόνοι μικροοργανισμοί που μπορούν να μεταδώσουν στον άνθρωπο μία σειρά από ασθένειες. Τέτοιες ασθένειες είναι η σαλμονέλα, η τριχομονάδα, ο τύφος, η χλαμυδίωση, εγκεφαλίτιδες, πνευμονίτιδες κλπ.

Πολλές μεγάλες πόλεις έχουν επιχειρήσει να λάβουν μέτρα για να μειώσουν τον πληθυσμό τους. Όλα έχουν αποτύχει. Έχουν μία ασύλληπτη αναπαραγωγική ικανότητα και επιστρέφουν από εκεί που τα διώχνεις, ό,τι κι αν τους κάνεις. Αν ταΐζεται σωστά, σε έναν χρόνο ένα ζευγάρι μπορεί να αφήσει μέχρι και 12 απογόνους.

Ο καλύτερος τρόπος για να μειώσουμε τον πληθυσμό τους είναι να μην τα ταΐζουμε. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να συνετίσει τους σκληροπυρηνικούς «περιστερολάτρεις» για να μην τα ταΐζουν. Υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο, δυστυχώς, όσο και να το θέτει κανείς δεν διορθώνει τη συμπεριφορά όσων τα ταΐζουν:

- Αλήθεια, θα άφηνες να φωλιάσει στο μπαλκόνι σου ή θα τάιζες ποτέ έναν αρουραίο;