Αφήνοντας κατά μέρος τα ηρωικά "ελευθερία ή θάνατος" του Προέδρου της Ουκρανίας Ζελένσκι, ακόμα και την προκλητική παρουσία μέλους του διαβόητου Τάγματος Αζοφ στην ελληνική Βουλή, την οποία αποδοκίμασε ακόμα και ο Αντ. Σαμαράς, ας επικεντρωθούμε στον "πόλεμο" που έχει κηρύξει η κυβέρνηση στην πλειοψηφία της κοινωνίας.
Την ημέρα που χιλιάδες πολίτες κατέκλυζαν τις πλατείες της χώρας απαιτώντας αυξήσεις στους μισθούς τους και "ζωή με αξιοπρέπεια", ο πρωθυπουργός ομολογούσε τις τεράστιες ευθύνες του για το δράμα που ζουν χιλιάδες οικογένειες αδυνατώντας να πληρώσουν τους λογαριασμούς ενέργειας.
Η προχθεσινή ομολογία του Κ.Μητσοτάκη για αύξηση παραγωγής αλλά και παράταση λειτουργίας των λιγνιτικών εργοστασίων, όταν ο ίδιος πριν δυόμισι χρόνια αποφάσισε τη βίαιη επίσπευση της απολιγνιτοποίησης αυξάνοντας την εξάρτηση της χώρας από το φυσικό αέριο, δεν ήταν απλώς μια ομολογία παταγώδους αποτυχίας, ένα ακόμα φιάσκο περιωπής. Ήταν ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο σχέδιο που "έσκασε" πρώτα στα σπίτια μας και μετά κυριολεκτικά στα χέρια του.
Το πρωί της γενικής απεργίας, προκλητικά ο "σούπερμαν" υπουργός Εργασίας (και πρώην Ενέργειας, καθόλου τυχαίο) καταδείκνυε ως "καταχραστές" και "απατεώνες" τους εγγεγραμμένους άνεργους του ΟΑΕΔ, οι οποίοι, κατά τον ίδιο, λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα!
Με το βλέμμα στο κυβέρνητικό αφήγημα μείωσης της ανεργίας, αδυνατώντας να δικαιολογήσει τους σχεδόν 600.000 περισσότερους ανέργους που καταγράφει σε σταθερή βάση ο ΟΑΕΔ σε σχέση με την ΕΛΣΤΑΤ, ο υπουργός Εργασίας επιχειρεί μια βίαιη εκκαθάριση του μητρώου ανέργων.
Με τον ευφάνταστο τίτλο του νομοσχεδίου "Δουλειές ξανά", αποτυπώνει τη λογική του σχεδίου Πισσαρίδη, σύμφωνα με την οποία οι άνεργοι «πιθανότερο είναι να μην διαθέτουν τις δεξιότητες που απαιτούνται στην αγορά εργασίας». Κλείνει έτσι τα μάτια στην πραγματικότητα και σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Στο γεγονός δηλαδή, που αποδεικνύεται από μια σειρά έρευνες, ότι η οικονομική κρίση, από το 2009 και μετά, έχει επιβάλει οι περιορισμένες θέσεις εργασίας στην αγορά εργασίας να εναλλάσσονται συνεχώς μεταξύ εργαζομένων, εν δυνάμει ανέργων και το αντίστροφο.
Και αυτό το σχέδιο θα "σκάσει" στα χέρια της ελληνικής κοινωνίας. Όπως έσκασε, σαν βόμβα διασποράς, σε κάθε νοικοκυριό η επιλογή της βίαιης απολιγνιτοποίησης.
