Ηδη οι Σοσιαλιστές λένε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι, οι Podemos διακηρύσσουν ότι ποτέ δεν πρόκειται να στηρίξουν μια κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος υπό τον Ραχόι και οι Πολίτες (Cidudadanos), που κατέλαβαν την τέταρτη θέση, επέμειναν ότι το κόμμα τους θα μείνει στην αντιπολίτευση και δεν θα ενταχθεί στην επόμενη κυβέρνηση.
Ποια είναι λοιπόν τα πιθανά σενάρια; Αρκετά, όπως τα παρουσιάζουν ισπανικά μέσα:
Ένα σενάριο είναι η παραμονή του Ραχόι στην εξουσία. Το Λαϊκό Κόμμα, έστω και ψαλιδισμένο, παραμένει πρώτο στο Κοινοβούλιο, γεγονός που του δίνει το πάνω χέρι στην εκλογή του επόμενου πρωθυπουργού.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, ο επικεφαλής της κυβέρνησης χρειάζεται μεν απόλυτη πλειοψηφία στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας αλλά από εκεί και πέρα μπορεί να εκλεγεί με απλή πλειοψηφία. Οι κεντρώοι Πολίτες έχουν ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι σκέπτονται να απόσχουν, πράγμα βολικό για τον Ραχόι.
Όσο για το δεύτερο κόμμα στη Βουλή, τους Σοσιαλιστές λένε ότι θα τον καταψηφίσουν. Αλλά ο Ραχόι έχει δυο μήνες καιρό για να τους μεταπείσει. Εάν απόφασίσουν και οι Σοσιαλιστές αποχή, τότε ανοίγει ο δρόμος για τον Ραχόι να συνεχίσει να κυβερνά. Με πολλές δυσκολίες βέβαια.
«Τι μπορεί να πετύχει μια κυβέρνηση μειοψηφίας του Λαϊκού Κόμματος; Πιθανότατα πολύ λίγα» σχολιάζουν οι Financial Times. «Σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική, την αγορά εργασίας ή τη φορολογία, ο Ραχόι θα συναντά συνέχεια μπροστά του συμπαγή την αντιπολίτευση από τους Σοσιαλιστές, τους Podemos και τα άλλα μικρότερα αριστερά και περιφερειακά κόμματα. Μια πιθανότητα που λέγεται ότι εξετάζεται είναι Σοσιαλιστές και Πολίτες να αποδεχθούν μια κυβέρνηση υπό τον Ραχόι με περιορισμένη πολύ την εντολή της, υπό την προυπόθεση ότι ο πρωθυπουργός θα βάλει μπρος την μεταρρύθμιση του Συντάγματος».
Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να μακροημερεύσει.
Το δεύτερο σενάριο είναι μια κεντροαριστερή κυβέρνηση με τους Σοσιαλιστές, το Podemos, τη Λαϊκή Ενότητα (2 έδρες) και το Esquerra Republicana (περιφερειακό κόμμα από την Καταλονία, υπέρ της ανεξαρτησίας, 9 έδρες). Πολιτικά είναι σχεδόν ανέφικτες συμμαχίες: στην μεν πρώτη περίπτωση διότι δύσκολα θα συμβιβαστούν οι Καταλανοί, ενώ και το Podemos δύσκολα θα δεχθεί να «βάλει πλάτη» στους Σοσιαλιστές όταν και τα δυο κόμματα διεκδικούν ψηφοφόρους από τον ίδιο χώρο.
Και στη δεύτερη περίπτωση, Podemos και Πολίτες θα έχουν παρά πολλές διαφορές να γεφυρώσουν για να μπορέσουν να συμβιώσουν.
Μετά υπάρχει και το σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού» (Λαϊκό Κόμμα και Σοσιαλιστές). Αφού το έκανε η Γερμανία, γιατί να μην μπορεί να το πετύχει και η Ισπανία; Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη και στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο.
Στην Ισπανία όμως είναι διαφορετική η κατάσταση. Κατ'αρχήν, όπως σημείωνε και η Guardian, αυτό θα είναι πολιτική αυτοκτονία για τους Σοσιαλιστές που κατέγραψαν σε αυτές τις εκλογές τα χειρότερα ποσοστά τους. Εξάλλου, όπως εκτιμούν και οι FT, το κόμμα και ο νέος ηγέτης τους, Ενρίκο Σάντσεθ, «γνωρίζουν ότι εάν αποφασίσουν να συγκυβερνήσουν με το Λαϊκό Κόμμα ως ο μικρότερος εταίρος θα αφήσουν ελεύθερο το πεδίο στους Podemos να διεκδικήσουν την ηγεσία (και τους ψηφοφόρους) της ισπανικής Αριστεράς.
Η τελευταία εκδοχή είναι πάλι εκλογές. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο χρόνος για μια νέα εκλογική αναμέτρηση αρχίζει να μετρά αντίστροφα από την στιγμή που γίνει στη Βουλή η πρώτη ψηφοφορία για ανάδειξη πρωθυπουργού. Εάν μέσα σε δυο μήνες δεν βρεθεί υποψήφιος να κερδίσει έστω με απλή πλειοψηφία, τότε ο βασιλιάς διαλύει τη Βουλή και προκηρύσσει εκλογές.
Εάν δεν πειστεί κάποιο από τα μεγάλα κόμματα είτε να απόσχει είτε να υπερψηφίσει, τότε οι κάλπες θα ανοίξουν πάλι. Ο φόβος μιας νέας αναμέτρησης μπορεί και να μεταπείσει ορισμένους - γράφουν οι FT. Όπως για παράδειγμα οι Σοσιαλιστές, που νιώθουν καυτή την ανάσα των Podemos, ή οι Πολίτες που δεν κατέγραψαν τα αποτελέσματα που περίμεναν την Κυριακή και επομένως θα είναι μάλλον απρόθυμοι να δοκιμάσουν τόσο γρήγορα πάλι την τύχη τους στις κάλπες.
Με πληροφορίες από efsyn
