«Δεν είμαστε αριθμοί, είμαστε άνθρωποι», είπε ο αντιπρόσωπος της Παλαιστίνης στη συνεδρίαση της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ως αφετηρία της τοποθέτησής του ο παλαιστίνιος διπλωμάτης δεν έθεσε το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, αλλά τη διεκδίκηση της ανθρώπινης υπόστασης.

 Όντως, οι Παλαιστίνιοι δεν λογίζονται ως άνθρωποι. Είναι νούμερα στις στατιστικές θανάτου των μέσων ενημέρωσης. «Τόσοι νεκροί και τόσοι τραυματίες σήμερα, που μάς κάνουν σύνολο τόσους νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες από την αρχή του πολέμου». Κάτι αντίστοιχο με τους Σύρους (των οποίων ο θάνατος μετριέται πλέον με μονάδα μέτρησης τη χιλιάδα) ή τους πρόσφυγες που χάνονται στη Μεσόγειο προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη. Δεν δικαιούται όλη η ανθρωπότητα να χαίρει του σεβασμού που απορρέει από την ανθρώπινη υπόσταση.

Από τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι δεν λογίζονται ως άνθρωποι, δεν μπορούν να έχουν και πρόσωπα. Είναι καμένα και παραμορφωμένα πτώματα, αόρατοι ή μασκοφόροι «τρομοκράτες», το κινούμενο σκηνικό των ζωντανών ανταποκρίσεων των ξένων δημοσιογράφων. Είναι το Παλαιστινιακό ζήτημα, ο νέος γύρος ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, η μεσολαβητική προσπάθεια των ΗΠΑ, οι πολύνεκρες συγκρούσεις στη Γάζα.

Επειδή ακριβώς οι Παλαιστίνιοι είναι σχεδόν πάντα απρόσωποι και αόρατοι, οι πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες του πολέμου στη Γάζα δεν είναι αυτές των μακελεμένων κορμιών από τις ισραηλινές βόμβες. Πολύ πιο δυνατές μοιάζουν οι απρόσμενες φωτογραφίες που δημοσιεύει το σάιτ http://humanizepalestine.com (εξανθρωπίζοντας την Παλαιστίνη θα μπορούσε να είναι η μετάφραση), ως φόρο τιμής στα θύματα της ισραηλινής βίας. Ερασιτεχνικές αναμνηστικές φωτογραφίες ανθρώπων εν ζωή, χωρίς καλλιτεχνικές ή ειδησεογραφικές αξιώσεις, που όμως κάνουν κάτι μοναδικό: δίνουν πρόσωπο στους Παλαιστίνιους.

Ένας προπονητής ποδοσφαίρου, ένα παιδί που έπαιζε βόλεϊ, ένας δημοσιογράφος που υποστήριζε τη Ρεάλ Μαδρίτης, κάποιος άλλος που είχε βάλει το γαμπριάτικο κουστούμι του για να βγει φωτογραφία. Πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση, που η μία και μοναδική ζωή που τους δόθηκε, εξαϋλώθηκε όταν οι ουρανοί άνοιξαν για να βρέξουν φωτιά. Κάθε φωτογραφία μια μοναδική και ανεπανάληπτη ζωή, όχι ένας ακόμα αριθμός στην καθημερινή καταμέτρηση του θανάτου. Δεν είναι το Μεσανατολικό ζήτημα, αλλά τέσσερα παιδιά που παίζουν μπάλα στην παραλία, μια κοπέλα που φέτος τα πήγε πολύ καλά στις εξετάσεις, ένας σαραντάρης που λίγο να χαλαρώσουν τα πράγματα θα πιάσει την καλή.

Πρόσωπα που εκφωνούν βουβά την πλέον αμείλικτη καταδίκη για τον κόσμο μας.