Είδαμε αυτούς τους κατοίκους σε βίντεο να ουρλιάζουν πως "οι γειτονιές ανήκουν στους εθνικιστές" και να μιλούν για μια "απειλή"...πρίν μέρες όλοι μας είδαμε ξανά το πρόσωπο του "τέρατος" του φασισμού στο δρόμο...

Για να σκεφτούμε όμως ποια είναι η απειλή στην πλατεία.

Τα μικρά παιδιά και τα μωρά;

Οι γονείς που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους;

Οι νέοι που θέλουν να σωθούν από τους πολέμους;

Οι ανάπηροι και οι ηλικιωμένοι που θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι;

Η μήπως η οικογένειες που πέταξε στο δρόμο από τα σπίτια που δικαιούνταν η ΝΔ;

Όχι 

Απειλή είναι να βλέπεις το Δήμο Αθηναίων να βγάζει τα παγκάκια από την πλατεία Βικτωρίας την ώρα που κάνει πάρτυ ξοδεύοντας εκατομμύρια για μερικές γλάστρες από Τσίγκο,
απειλή είναι να βλέπεις μωρά να κοιμούνται σε χαρτόνια στο δρόμο με 45 βαθμούς, απειλή είναι να βλέπεις ανθρώπους που δικαιούνται η έχουν πάρει άσυλο (Όχι πως αυτό έχει σημασία μπροστά στην ανθρώπινη ύπαρξη) να τους παρατάνε στο δρόμο μέχρι να τους πάρουν με το ζόρι και να τους βάλουν σε κάποια δομή "φιλοξενίας" για να ζήσουν ο ένας πάνω στον άλλο λες και κιβώτια και όχι άνθρωποι με δικαιώματα.

Απειλή είναι να βλέπεις αυτά τα μάτια βουρκωμένα την ώρα που παίρνουν από τα χέρια των αλληλέγγυων ένα πιάτο φαγητό, απειλή είναι να βλέπεις μανάδες και πατεράδες να κλαίνε, απειλή είναι να βλέπεις τα ανθρώπινα δικαιώματα να καταπατώνται από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που όπως φαίνεται σε λίγο θα συναγωνίζεται τα πιο αυταρχικά και επικίνδυνα ακροδεξιά καθεστώτα που έχουν περάσει από τον πλανήτη.

Εμείς όμως τι κάνουμε μπροστά σε όλο αυτό...

Απλά εμείς στεκόμαστε στο πλευρό όλων όσων έχουν ανάγκη, στεκόμαστε δίπλα σε όλους όσους η κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο "απειλή"...είτε είναι μετανάστες και πρόσφυγες, είτε είναι συμπατριώτες μας που διαδηλώνουν για τα δικαιώματα τους, είτε είναι εργαζόμενοι που έμειναν άνεργοι, είτε άνεργοι που θέλουν ένα καλύτερο αύριο, είτε συνταξιούχοι που κοροϊδεύει ψιλό γαζί η κυβέρνηση, είτε άνθρωποι που ένιωσαν ξανά την βίαιη καταστολή της δεξιάς γιατί απλά τόλμησαν και διεκδίκησαν αυτό που τους στέρησε η ίδια κυβέρνηση.

Εμείς λοιπόν εκεί θα είμαστε, δίπλα στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και σε όσους διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο για εκείνους και για τους διπλανούς τους...εκεί δίπλα σε όλους μέχρι το τέλος χωρίς φόβο και χωρίς καμιά διάκριση και καμία εξαίρεση,  εκεί μέχρι να επιστρέψει ξανά το χαμόγελο, τα δικαιώματα και η ελευθερία μας, εκεί λοιπόν στους δρόμους του αγώνα και των διεκδικήσεων  μέχρι να νικήσει ξανά η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά και στην τελική μέχρι να νικήσει η Δημοκρατία…και όχι η «δημοκρατία» των λίγων και των ισχυρών που εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία επικαλούμενοι το όνομα της για να παίξουν τα παιχνίδια τους στις πλάτες του λαού.

Υ.Γ.
Αφορμή για το κείμενο στάθηκαν οι για ακόμα μια φορά
συγκλονιστικές  φωτογραφίες του Μάριου Λώλου από την Πλατεία Βικτωρίας.