Εδώ ολόκληρο το φωτογραφικό άλμπουμ
«Θα βγεις στην λεωφόρο ΝΑΤΟ από Άνω Λιόσια και όταν απέναντι αριστερά δεις την ταμπέλα "Αφοί Τριγώνη" θα στρίψεις δεξιά. Στα 600 μέτρα είναι το σχολείο. GPS; Μα δεν υπάρχει διεύθυνση»... Βρήκαμε, λοιπόν, ρωτώντας το σχολείο. Βρίσκεται στο κέντρο του καταυλισμού που έχει γίνει γνωστός για τη γειτνίασή του με τη χωματερή των Άνω Λιοσίων. Άνθρωποι και σκουπίδια δίπλα-δίπλα και στη μέση, «σημείο αναφοράς» όπως μας είπε ο καθηγητής μουσικής, το 7ο δημοτικό Ασπροπύργου.
Εκεί, βραβείο παίρνει η μαθήτρια με τις λιγότερες απουσίες και βασικό μέλημα των δασκάλων είναι να έχουν όλα τα παιδιά παπούτσια. «Τις δύσκολες ημέρες μπορεί να εμφανιστούν μόνο τα 8 παιδιά από τα 20 της τάξης γιατί αν βρέχει είναι σχεδόν αδύνατον να έρθουν». Πάγιο αίτημα του σχολείου είναι ένα σχολικό που θα εξασφαλίσει σε όλα τα παιδιά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία Ρομά, την πρόσβαση στα μαθήματα και, ποιος ξέρει, σε ένα μέλλον καλύτερο από αυτό που «η μοίρα τους έχει ορίσει».
Φυσικά, η παρουσία στα μαθήματα δεν αρκεί: «Προσπαθούμε να τους δείξουμε ότι όλα τους πρέπει να ζήσουν την παιδική ηλικία, τα κορίτσια να μην παντρευτούν από τα 15 αλλά πολλές φορές μας ειρωνεύονται, βλέπουν σαν παιχνίδι τις παραινέσεις μας για εξωσχολικά ζητήματα». Η σχολική διαρροή, αιτία για την οποία αποτελεί πολλές φορές ο γάμος (των νεαρών κοριτσιών Ρομά) αποτελεί το κυριότερο πρόβλημα. Λίγα παιδιά (και κυρίως αγόρια) συνεχίζουν στο γυμνάσιο ενώ πολλά «δουλεύουν» βοηθώντας τους γονείς τους στη χωματερή, μαζεύοντας σίδερα και άλλα υλικά προς πώληση. Το οικογενειακό περιβάλλον πολλές φορές αποτελεί εμπόδιο για τα παιδιά που ακόμα και μετά από μία ημέρα απουσίας μπορεί να μοιάζουν εντελώς εκτός (σχολικού) πλαισίου. «Νιώθουμε σαν το γεφύρι της Άρτας, το πρωί χτίζουμε και το βράδυ ξαναγκρεμίζεται» μας λέει ο Νίκος Καραδοσίδης:
Ο ίδιος συνόδευσε τα παιδιά στα τραγούδια για το κλείσιμο της χρονιάς, τραγούδια που ακούστηκαν με φωνή τόσο δυνατή για να μπορέσει κάποιος να πει ότι δεν την άκουσε:
Σχολική Διαρροή
Η σχολική ένταξη των παιδιών Ρομά και οι ευεργετικές της συνέπειες (τις οποίες καταλαβαίνει κάποιος αμέσως αν μιλήσει με τους εκπαιδευτικούς), σπάνια απασχολεί τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Η ευάλωτη αυτή κοινωνική ομάδα γίνεται πρώτο θέμα μόνο όταν κάποιο «έγκλημα» (απομονωμένο από το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο συμβαίνει) ή κάποια έρευνα για την «παραβατικότητα» (ως φαινόμενο που «απαιτεί» αύξηση της καταστολής) έρχεται στις πρώτες σελίδες της επικαιρότητας. Αντίθετα, η προσπάθεια για τη μείωση της σχολικής διαρροής των Ρομά, βασικό εργαλείο για την από-γκετοποίηση σε πολλές περιοχές της Δυτικής Αττικής, δεν «πουλάει».
Τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα της ευρύτερης περιοχής τυγχάνουν κάλυψης μόνο ως «αστυνομικές ειδήσεις» με τη κατάλληλη μουσική υπόκρουση που θυμίζει κακοσκηνοθετημένη ταινία δράσης. Τα τραγούδια του Χατζηδάκη και τα χαμόγελα των παιδιών που έχουν την τύχη να τελειώσουν το δημοτικό και να συνεχίσουν στο γυμνάσιο, μοιάζουν με εικόνα φολκλόρ για όσους έχουν βγάλει ήδη το συμπέρασμα ότι η προσπάθεια μοιάζει χωρίς νόημα.
Ενδεικτικό είναι ότι εκτός από τη διευθύντρια και τον υποδιευθυντή, όλοι οι υπόλοιποι δάσκαλοι είναι αναπληρωτές: Όλοι όσοι διορίζονται στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου βρίσκουν τρόπο να «γλιτώσουν» και μένουν οι (κενές) θέσεις για του αναπληρωτές οι οποίοι δεν έχουν το χρόνο να εγκλιματιστούν στις ιδιαιτερότητες του σχολείου και να κερδίσουν την προσοχή και την εμπιστοσύνη των μαθητών. Πόσο πιο ουσιαστική θα ήταν η συμβολή και η συμμετοχή μόνιμων δασκάλων στη λειτουργία του σχολείου;
Το αποτέλεσμα, ως προς τη διαρροή μαθητών φέτος, μοιάζει καλό: από τους 305, «χάθηκαν» (δεν παρακολούθησαν καθόλου μαθήματα) μόνο οι 22 μαθητές. Για να γίνει αυτό, η διευθύντρια έκανε, όπως κάθε χρονιά, προσωπικές επισκέψεις στα σπίτια οικογενειών για τις πείσει να στείλουν τα παιδιά στους στο σχολείο. Παλιά υπήρχε η ντουντούκα και γίνονταν πορείες από μαθητές και δασκάλους για να προσελκύσουν τα υπόλοιπα παιδιά (!), όπως μας αφηγήθηκε ο Νίκος Καραδοσίδης.
Ακόμα χειρότερα, όσοι επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα με κοινωνική ευαισθησία (σε μια περιοχή που έχει, πράγματι, χαρακτηριστικά γκέτο και υψηλό βαθμό επικινδυνότητας για όποιον δεν γνωρίζει του κώδικές της) , στοχοποιούνται ως «γραφικοί» και «προστάτες των τσιγγάνων» από τα τοπικά ΜΜΕ, τις -τοπικές και όχι μόνο- πολιτικές ελίτ και την ακροδεξιά που διατηρεί ως προπύργιό της τους υποβαθμισμένους δήμους του Λεκανοπεδίου, όπως ο Ασπρόπυργος. Η Ματίνα Βαβούλη, διευθύντρια του σχολείου, είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να εξηγήσει τις δυσκολίες:
Στην εκδήλωση λήξης της σχολικής χρονιάς βρέθηκε, μετά από πρόσκληση του Αντιπεριφερειάρχη Δυτ. Αττικής, Γ. Βασιλείου, ο υφυπουργός Παιδείας, Θ. Πελεγρίνης ο οποίος δεσμεύθηκε να συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών:
Η Περιφέρεια Αττικής, σύμφωνα με τους αρμόδιους με τους οποίους επικοινώνησε το left.gr, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάγκη έγκαιρης κάλυψης των θέσεων εκπαιδευτικών τη νέα σχολική χρονιά, την ένταξη συγκεκριμένων σχολικών μονάδων στο πεδίο δράσης του προγράμματος ένταξη και εκπαίδευση Ρομά, την προώθηση της πολιτικής διασποράς των τσιγγανοπαίδων μαθητών στο πλαίσιο ευρύτερης παρέμβασης κοινωνικής ένταξης και από-γκετοποίησης, την ενίσχυση των θεσμών δια βίου μάθησης και την απόλυτη ανάγκη λειτουργίας Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας στη Δυτική Αττική.
Ιδιαίτερα, συγκεκριμένα σχολεία του Ζεφυρίου, των Άνω Λιοσίων και των Μεγάρων, τα οποία, όπως και το δημοτικό της Νέας Ζωής χρειάζονται την πολύπλευρη στήριξη της Πολιτείας εντάχθηκαν, με απόφαση του υπουργείου Παιδείας, στο νέο πρόγραμμα ένταξης και εκπαίδευσης Ρομά.
