Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά τα ενεχυροδανειστήρια επέστρεψαν. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά γέμισαν οι στάσεις των λεωφορείων στο κέντρο της Αθήνας με διαφημίσεις του Ριχάρδου. Ναι, του γνωστού Ριχάρδου, που βγαίνει και πάλι στην πιάτσα να σας δανείσει να πληρώσετε το ρεύμα αφήνοντάς του αμανάτι κοσμήματα και χρυσά δόντια στην ανάγκη. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά αυτή την εικόνα είχαμε να τη δούμε από τα μαύρα χρόνια των Μνημονίων, όταν τα “κοράκια” άνοιγαν μαγαζιά σε κάθε γειτονιά σαρώνοντας ό,τι πολύτιμο υπήρχε στα σπιτικά που στέναζαν από την ανέχεια.

Το να ξαναβγαίνουν αυτά τα πρόσωπα, που ταυτίστηκαν με τη φτώχεια της κοινωνίας, ξανά στο προσκήνιο για να δανείσουν και να εκμεταλλευτούν τις ανάγκες μόνο δείγμα ευημερίας και ανάπτυξης δεν είναι. Το αντίθετο, μάλιστα. Το να γεμίζει η Αθήνα με διαφημίσεις του Ριχάρδου, δείγμα κατάρρευσης των οικογενειακών προϋπολογισμών είναι και κάτι σημαίνει. Μήνες τώρα το λέμε πως τη ζημιά η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια και από τη φτώχεια θα την πάθει και όχι από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας.

Το λέγαμε πριν καν το πουν οι δημοσκοπήσεις και οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Γιατί η ακρίβεια και η φτώχεια είναι που ρίχνουν κυβερνήσεις. Και όταν βλέπεις τα κοράκια και τα όρνεα να πετούν πάνω από τα σπίτια, μαύρα είναι τα μαντάτα για τους κυβερνώντες.  Όταν βλέπεις τους Ριχάρδους να βγαίνουν παγανιά, σημαίνει πως η κοινωνία τραβάει μεγάλο ζόρι, ο Μητσοτάκης έχει πάρει την κάτω βόλτα και με ψίχουλα το παιχνίδι δεν γυρίζει.

Όταν βλέπεις τα ενεχυροδανειστήρια να παίρνουν την πάνω βόλτα, όλοι ξέρουμε πολύ καλά αυτό τι σημαίνει και τι έρχεται. Αυτά και καλή Ανάσταση.