«Δεν ξέρω τι συμβαίνει στο μυαλό ενός καβουριού… αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η όλη συμπεριφορά ξεπερνάει μια απλή ανακλαστική αντίδραση και ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά του πόνου», δήλωσε στο BBC ο Μπομπ Έλγουντ, επικεφαλής της ομάδας του πανεπιστημίου Κουίνς του Μπέλφαστ, που πραγματοποίησε την έρευνα.

Ο καθηγητής Έλγουντ σχεδίασε ένα πείραμα για να αξιολογήσει πώς τα καβούρια ανταποκρίνονται σε δυνητικά επώδυνα ερεθίσματα. Τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Journal of Experimental Biology.

Ενενήντα καβούρια του είδους Carcinus maenas τοποθετήθηκαν σε μία φωτεινή δεξαμενή και είχαν την επιλογή να κρυφτούν σε δύο σκοτεινά, προστατευμένα σημεία, κάτι που είναι στη φύση τους, ώστε να ξεφύγουν από τους γλάρους που τα αναζητούν.

Όταν τα καβούρια κρύφτηκαν από το φως, τα μισά υποβλήθηκαν σε ηλεκτροσόκ.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές τα απομάκρυναν από το σκοτεινό σημείο, αλλά τα περισσότερα επέστρεψαν εκεί, όπου είχαν υποστεί το ηλεκτροσόκ. Οι επιστήμονες τότε τα υπέβαλαν σε δεύτερο ηλεκτροσόκ. Μετά και από τη δεύτερη αυτή εμπειρία, η συμπεριφορά τους άλλαξε.

Τα καβούρια τοποθετήθηκαν στη δεξαμενή άλλες οκτώ φορές και, παρόλο που δεν υποβλήθηκαν σε άλλα ηλεκτροσόκ, απέφυγαν να ξανακρυφτούν στο σημείο, όπου το είχαν υποστεί.

«Άφησαν το σημείο που είναι επιθυμητό γι’ αυτά – το σκοτεινό καταφύγιο – για να παραμείνουν στο επικίνδυνο, φωτεινό περιβάλλον – εγκαταλείποντας κάτι που τους είναι πολύτιμο», δήλωσε ο καθηγητής Έλγουντ, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα καβούρια αντέδρασαν έτσι στον πόνο και η εμπειρία τους αυτή άλλαξε τη συμπεριφορά τους.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα ευρήματά τους θα πρέπει να οδηγήσουν τη βιομηχανία τροφίμων και ιχθυοκαλλιεργειών να αναθεωρήσουν τον τρόπο, με τον οποίο συμπεριφέρονται σε αυτά τα ζώα.

Προηγούμενα πειράματα της ίδιας ομάδας είχαν καταδείξει ότι οι γαρίδες και ένα άλλο είδος καβουριού επίσης παρουσιάζουν συμπεριφορά που συνάδει με την ανθρώπινη αντίληψη του πόνου.