Μιλώντας στην αφιερωμένη στο 1965 και την αποστασία εκπομπή του Δημήτρη Μανιάτη, ο κ. Βερναρδάκης τόνισε ότι “με βάση το πολιτικό κλίμα τότε η Ένωση Κέντρου θα είχε μια συντριπτική νίκη στις εκλογές χωρίς αυτούς που είχαν αποστατήσει, με ενεργό τον λαϊκό παράγοντα και σύμμαχο την αριστερά, παρ' ότι ήταν απολύτως επιφυλακτική στα Ιουλιανά”. “Θα είχαμε δηλαδή” κατέληξε ο κ. Βερναρδάκης.

“Πολιτικό υποκείμενο των Ιουλιανών δεν υπάρχει” παρατήρησε ο Χριστόφορος Βερναρδάκης. “Υπήρχε ένα κομμάτι της ριζοσπαστικοποιημένης κεντροαριστεράς και ένα κομμάτι των Λαμπράκηδων όπου πέρα από την ομάδα Πέτρουλα που ήθελε δυναμικές αντιδράσεις κατά του παρακράτους, ήταν μια μαζική νεολαιίστικη οργάνωση με 100.000 μέλη. Η αριστερά προσπαθούσε να διαχειριστεί την οργή του κόσμου αλλά οι λαϊκές αντιδράσεις την ξεπερνούσαν”.

Το σχέδιο της αποστασίας είπε ο κ. Βερναρδάκης “ήταν μια Ένωση Κέντρου απόλυτα ελεγχόμενη με εξουδετερωμένο τον Ανδρέα και την κεντροαριστερή τάση, ένα συστημικό υποστήλωμα που ήταν και ο λόγος για τον οποίο είχε δημιουργηθεί. Το λάθος που έκανε ο Μητσοτάκης και το πλήρωσε ήταν η εκτίμηση ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου θα υποχωρούσε. Μάλλον όμως για λόγους ναρκισσισμού, η ασέβεια ενός “παιδιού' όπως ο τότε βασιλέας σε ένα παλιό πολιτικό όπως ο ίδιος, ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν υποχώρησε. Και η Ένωση Κέντρου ξεφεύγει από αυτό που ήταν αρχικά και γίνεται εκφραστής ενός μεγάλου αναδυόμενου κοινωνικού ρεύματος”.

Οι αποστάτες, συμπλήρωσε ο υπ. Επικρατείας, “λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο, την μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση που ουσιαστικά καταδίκασε την όλη κίνηση ως αποστασία”. “Προφανώς” κατέληξε ο κ. Βερναρδάκης “επρόκειτο για εξωθεσμική εκτροπή που δημιουργούσε μεγάλη πολιτική κρίση και στο τέλος ο μονάρχης έχασε τον έλεγχο”.