Κι επειδή, λοιπόν, η αόρατη χείρα της αγοράς μας έφερε τον Σεντ Βαλεντάιν και το μόνο κόκκινο που επιτρέπεται να εορτάζεται, βαρύγδουπα και δημοσίως, τις (αν)ήσυχες μέρες του εμπράγματου καπιταλισμού, είναι το κόκκινο του έρωτος, κάθε πολυεθνική που σέβεται τον εαυτό της επενδύει στην ημέρα και, συχνάκις, μοσχοπουλά.
Κι επειδή, επίσης, ακόμα και σε καιρούς μαύρης φτώχειας, για ένα τριανταφυλλάκι και μια σοκολατίτσα περισσεύουν, πασίγνωστη εταιρεία επιχειρεί, καιρό τώρα, να ταυτιστεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως «συνοδός» του ερωτικού αισθήματος, με ειδικές ταινίες «αγάπης», σποτ κ.ο.κ.
Φέτος η σχετική καμπάνια θέλησε να πρωτοτυπήσει, διαρρηγνύοντας τα στερεότυπα και εντάσσοντας στα «πολίτικαλ κορέκτ» ζευγάρια και άλλα, πέρα, υποτίθεται, από τη συντηρητική καμαρίλα των πατροπαράδοτων. Έχρισε έτσι πρωταγωνιστές ανθρώπους τους οποίους η κοινωνία της κανονικότητας περιθωριοποιεί -παρεκτός αν οι «ελαττωματικοί» τυγχάνουν ειδικών διανοητικών προσόντων ή υπηρετούν, ως οι εξαιρέσεις, τους κανόνες του συρμού.
Ο έρως, λοιπόν, λέει το μήνυμα, χρώμα, φύλο, ρώμη, δεν κοιτά. Ίσοι απέναντί του απαξάπαντες, δικαιωματικά. Άτομα με αναπηρίες, έγχρωμοι, ομοφυλόφιλοι, όλοι, μπορούν να γευτούν την ηδονή του φτερωτού θεού και, στο καπάκι, ολίγη σοκολάτα.
Το διαφημιστικό συμπεριλήφτηκε σ’ εκείνα που περνούν κοινωνικό μήνυμα –σεβασμός στον διαφορετικό Άλλον, ανοχή κ.ο.κ. Ως τέτοιο, ενόχλησε υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά και σήκωσε τις σχετικές αντιδράσεις. Αλλά, βεβαίως, μοναχά, σε ό,τι αφορά τον ομοφυλόφιλο έρωτα.
Το πρόβλημα ήταν οι αγκαλιές των ομόφυλων εραστών –οι αγκαλιές και όχι τα φιλιά, καθώς αυτά η διαφημιστική τα φύλαξε μονάχα για τους στρέιτ. Διότι όλοι οι καλοί χωράνε όταν πρόκειται να γίνουν πελατάκια, αλλά, ας μην ξεχνιόμαστε, κάποιοι εκ του αγοραστικού κοινού είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Οι στυλοβάτες δηλαδή του «πατρίς - θρησκεία – οικογένεια» δικαιούνται να φιλιούνται δημοσίως, αλλά μονάχα τούτοι. Οι άλλοι θα μολύνουν, με το υπόδειγμά τους, την κανονικότητα.
Έτσι, στον όμορφο, καπιταλιστικά πλασμένο, κόσμο μας, η τάξις και ηθική παραμένουν διαφυλαγμένες. Κι επειδή τα πελατάκια του νομοκανόνα της συντήρησης είναι τα περισσότερα, επήλθε και το κερασάκι:
Από το τηλεοπτικό σποτ της Lacta τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια απουσιάζουν πλήρως. Ακόμα και οι αγκαλιές τους κρίθηκε φαίνεται απ’ τους ιθύνοντες πως βλάπτουν σοβαρά την υγεία της κοινωνίας. Απομακρύνουν καταναλωτές και, κατ’ επέκταση, κόβουν τα εταιρικά κέρδη. Τι κι αν το νομικό πλαίσιο άλλαξε –σύμφωνο συμβίωσης, νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου; Κομμένα τούτα τα ζευγάρια από την τηλοψία, διότι καλή η ισότητα, άγιος ο δικαιωματισμός, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας. Προ πάντων, τα χρηστά μας ήθη και η υπεραξία τους, το διάφορο της αγοράς.
