Το Σύστημα Μητσοτάκη έφερε στην επιφάνεια ξανά, το πόσο κρατικοδίαιτο και διεφθαρμένο είναι το πολιτικό σύστημα της κυρίαρχης ομάδας εξουσίας της αστικής τάξης της χώρας μας. Η κυβέρνηση του «Μωυσή» προχώρησε ευθείς εξ αρχής στην απαξίωση συλλογικών αξιών της ελληνικής κοινωνίας και στην υποβάθμιση της εργασίας, διεύρυνε και διευρύνει τις ανισότητες, μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Ανάδειξε ως πρώτη προτεραιότητά της, την συγκέντρωση και την κατανομή του πλούτου μεταξύ ολιγαρχών (υπολογίζεται ότι δεν ξεπερνούν τις δέκα οικογένειες), παρά και ενάντια στις προεκλογικές δεσμεύσεις της.
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στο μοντέλο του Συστήματος Μητσοτάκη είναι η κατάθεση των εναλλακτικών του προτάσεων προς την ελληνική κοινωνία, που δεν θα έχουν διαχειριστικό χαρακτήρα, αλλά θα λύνουν άμεσα και ρεαλιστικά τα προβλήματά της. Η συγκεκριμενοποίηση των εναλλακτικών προτάσεών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θα ικανοποιούν άμεσα – και όχι μόνο μακροπρόθεσμα - τα ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας είναι αυτές που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών και θα μετατοπίσουν την ελληνική κοινωνία προς την προοδευτική παράταξη. Δεν αρκεί σ΄ αυτές τις εκλογές το αντί Δεξιό μέτωπο. Η νέα γενιά δεν έχει νωπές τις μνήμες από το παρακράτος της Δεξιάς.
Επιπλέον δεν πρέπει να διαφεύγει από την προσοχής μας η μανιώδης προβολή από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, εκτός απ αυτήν που προωθεί και υλοποιεί η κυρίαρχη νέο συντηρητική ομάδα στη χώρα μας, το καθεστώς Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με τις ολοκληρωμένες προτάσεις του πρέπει να αναδεικνύει και να προβάλει πειστικά την εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχει μια πλούσια βάση επεξεργασιών και δεδομένων, όπως η Διακήρυξη, οι Προγραμματικές θέσεις, το Σχέδιο θέσεων της ΚΕ προς το Συνέδριο και οι ομιλίες του Προέδρου σ. Αλέξη Τσίπρα.
Το δεύτερο επίδικο του Συνεδρίου είναι η ίδρυση ενός νέου ριζοσπαστικού κόμματος που θα εκφράζει και συσπειρώνει την προοδευτική παράταξη. Το κόμμα αυτό θα είναι το αντίπαλο δέος στην κυρίαρχη ομάδα εξουσίας της χώρα μας και θα απαντά πειστικά στο ερώτημα με ποιον είσαι: με την Πρόοδο ή με την Συντήρηση.
Το Συνέδριο καλείται να θέσει τις βάσεις για τη δημιουργία ενός μαζικού προοδευτικού εναλλακτικού κόμματος εξουσίας, με «οργανικές σχέσεις με την κοινωνία» που θα έχει ως αρχές του το κοινωνικό κράτος, το δημοκρατικό, το αξιοκρατικό, το συλλογικό, το ανθρώπινο κράτος, που θα στηρίζει και θα προστατεύει τον πολίτη.
Στο σχέδιο καταστατικού προτείνονται μια σειρά από αλλαγές που θέτουν τις βάσεις για τον εκσυγχρονισμό του κόμματος εξουσίας, όπως:
-για την αναβάθμιση του ρόλου του μέλος του κόμματος, ως διαμορφωτή των πολιτικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
-για την αναβάθμιση της Οργάνωσης Μελών και των Νομαρχιακών Επιτροπών, ως του Κόμματος , δηλαδή του Συριζα-ΠΣ, της τοπικής κοινωνίας,
-για τη θεσμική θέσπιση διοργάνωσης και τοπικών δημοψηφισμάτων, ως ένα νέο δημοκρατικό και ποιοτικό στοιχείο για τον ρόλο των Οργανώσεων Μελών στις επιλογές του κόμματος,
- για την θέσπιση άρθρων στο καταστατικό που προσδιορίζουν τα χρονικά όρια θητειών των στελεχών και θα αποτρέπουν στο μέλλον, ορισμένα από τα στελέχη μας, να παραμείνουν προσκολλημένοι στις καρέκλες.
Ποιο αναλυτικά, στέκομαι σε δυο τρία ζητήματα επί των κατατεθειμένων προτάσεων:
Α. Η καθιέρωση του Εθνικού Συμβουλίου, όπου κάθε χρόνο, τουλάχιστον, θα «συγκεντρώνονται όλα τα «πρόσωπα» του κόμματος», κύρια, των εκπροσώπων των θεσμικών κοινωνικών φορέων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, συλλόγων και επαγγελματικών – επιστημονικών Ενώσεων, οι οποίοι ως φορείς της ευρύτερης κοινωνίας, θα διατυπώνουν προτάσεις και κριτικές παρατηρήσεις. Η θέσπιση του Εθνικού Συμβουλίου - στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός μαζικού προοδευτικού κόμματος - αποτελεί ένα ακόμη ποιοτικό στοιχείο στην ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών και των δημοκρατικών θεσμών του κόμματος Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία. Συνήθως οι κομματικοί γραφειοκράτες, για ευνόητους λογούς, αποφεύγουν τη θέσπιση ευρυτέρων και διευρυμένων θεσμικών οργάνων που συγκροτούνται από εκπροσώπους της κοινωνίας. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι τα κλειστά και περιορισμένα θεσμικά όργανα εύκολα μετατρέπονται σε μηχανισμούς επηρεασμού.
Β. Η ατολμία, της Επιτροπής Καταστατικού, να εισηγηθεί και επιπρόσθετα άρθρα (μέτρα) στο καταστατικό που να ενισχύουν την άμεση δημοκρατία και ν΄ αναθέτουν στο μέλος του κόμματος την τελική ευθύνη για την ανάδειξη της ηγεσίας του, οδήγησαν - έτσι θέλω να πιστεύω – τον Πρόεδρο του Κόμματος, σ. Αλέξη Τσίπρα στην κατάθεση των πιο ριζοσπαστικών προτάσεων για την εκλογή του Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής από το σύνολο των μελών του κόμματος με καθολική ψηφοφορία και ενιαία λίστα.
Η υιοθέτηση από τους Συνέδρους των προτάσεων του Προέδρου θα δώσει νέα ώθηση στον ρόλο του σύγχρονου κόμματος. Η άποψη που προβάλλεται από ορισμένα στελέχη του κόμματος, ενώ βρισκόμαστε στην ψηφιακή εποχή, να συνεχίσει δηλαδή να εκλέγεται η Κεντρική Επιτροπή, δια αντιπροσώπων, παραπέμπει στο παρελθόν, στο σύστημα των οργανωμένων εκλογικών μηχανισμών, που συγκροτούνταν χωρίς θέσεις και αρχές. Θεωρώ ότι η υιοθέτηση αυτής της πρότασης, τουλάχιστον σ αυτή της φάση της ανασυγκρότησης του κόμματος, βοηθάει να αφήσουμε πίσω το αρνητικό παρελθόν μας.
Οι απόψεις που διατυπώνονται και σε συλλογικό κείμενο συντρόφων, ότι δήθεν η πρόταση του Προέδρου είναι «διχαστική», χρησιμοποιώντας μάλιστα ως επιχείρημα για να την αποδυναμώσουν και ενοχοποιήσουν, ότι δεν έπεσε σε κατάλληλη στιγμή, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η φθίνουσα κυβερνητική «διαχείριση της πανδημίας και το κύμα της ακρίβειας». Δηλαδή με απλά ελληνικά οι σύντροφοί μας λένε ότι η πρόταση αυτή αντικειμενικά βοηθά την Κυβέρνηση.
Ο άστοχος και απρεπής παραλληλισμός, δεν βοηθά τον εσωκομματικό διάλογο και την αναβάθμισή του. Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Από πότε οι προτάσεις, που κατατίθενται εν όψει του 3ου Συνεδρίου είναι «διχαστικές», από πότε οφείλουν ή πρέπει τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος να λαμβάνουν την άδεια από κάποια οργανωμένη τάση ή μηχανισμό;
Είχα την πεποίθηση ότι απ αυτές τις επικίνδυνες αντιπαραθετικές λογικές είχαμε ξεφύγει ή τουλάχιστον προσπαθούμε να ξεφύγουμε, αλλά απ ότι φαίνεται θα δυσκολευτούμε πολύ. Πως λοιπόν ένα απλό και άπειρο μέλος θα τολμήσει να καταθέσει προωθημένες σκέψεις και προτάσεις; Που αν το τολμήσει, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως …….
Αν στον προσυνεδριακό διάλογο και στο ίδιο το Συνέδριο δεν ανταλλάξουμε τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τις προτάσεις μας, για ένα κόμμα των μαζών και όχι των στελεχών, ανοιχτό στο διάλογο, δημοκρατικό, συμμετοχικό με στέρεες βάσεις και σύνδεση με την κοινωνία, πότε θα το κάνουμε;
Όπως ήδη γνωρίζουμε ότι η πρόταση αυτή του Προέδρου έγινε αποδεκτή με θέρμη από τα χιλιάδες μέλη και φίλους του Κόμματος, που επιτέλους θα εκφράσουν, άμεσα, με την ψήφο τους την εμπιστοσύνη τους στον Πρόεδρο σ. Αλέξη Τσίπρα και όχι δι αντιπροσώπων, που – για να μη ξεχνιόμαστε - πολλές φορές, κάποιοι από τους αντιπροσώπους, υποκύπτουν στη λογική της τάσης ή της συγκροτημένης ομάδας και ψηφίζουν διαφορετικά απ΄ ότι οι εκλογείς τους, έδωσαν εντολή.
Ο ισχυρισμός απ ορισμένους συντρόφους, ότι η πρόταση του Προέδρου αφού είχε την «αποδοχή» και έγινε «δεκτή με θέρμη» από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, θα πρέπει να δαιμονοποιηθεί και να ενοχοποιηθεί, με στόχο να χάσει την αξία και τη δυναμική της. Σύμφωνα με την παραπάνω λογική θα πρέπει να ετεροκαθορίζουμε τη στάση και τις αποφάσεις μας σε σχέση με τις επιθυμίες των συστημικών ΜΜΕ. Η χρησιμοποίηση τέτοιων επιχειρημάτων και εκτιμήσεων, δεν επιτρέπεται να τις χαρακτηρίσω.
Γ. Επίσης για τον τρόπο εκλογής της νέας Κεντρικής Επιτροπής από ορισμένα μέλη του Κόμματος διατυπώνονται πικρόχολα σχόλια σε βάρος των «διάσημων», τις τηλεπερσόνες, των «αστέρων» της μουσικής βιομηχανίας και του θεάματος, η τους «ακόλουθους» στο διαδίκτυο. Αυτού του είδους τα σχόλια δεν αποτελούν επιχειρήματα σοβαρού διαλόγου Αριστερών ανθρώπων. Οι διατυπώσεις αυτές εκτός, που κατά βάθος, είναι ρατσιστικές, υποδηλώνουν μια ανασφάλεια και έλλειψη εμπιστοσύνης στις επιλογές των συντρόφων από τη βάση. Η πρόταση του Προέδρου αναδεικνύει και επιβεβαιώνει την ωριμότητα των μελών του κόμματος, στους συντρόφους και στις συντρόφισσες, ότι θα επιλέξουν τους άξιους, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, τους καταξιωμένους στους κοινωνικούς αγώνες. Πολύ δε περισσότερο που τα υποψήφια μέλη της Κεντρικής Επιτροπής θα περάσουν από τον προκριματικό έλεγχο των Συνέδρων και θα δημοσιευθούν τα βιογραφικά τους.
Δ. Ορισμένοι σύντροφοι επιθυμούν να διατηρηθεί περιορισμένη η ευθύνη του μέλους του κόμματος. Θεωρούν ότι η άμεση Δημοκρατία δεν συνάδει με την ενίσχυση της συμμετοχικής διαδικασίας των μελών του και στην αύξηση των δικαιωμάτων του. Το μέλος του κόμματος, ως κοινωνικό ον, εξ αντικειμένου είναι ο φορέας επικοινωνίας και σύνδεσης με την κοινωνία, είναι ο αγωγός των προβλημάτων της, των πόθων του λαού μας, εκεί που ζεί και παλεύει δημιουργούνται οι αντιθέσεις, οι συγκρούσεις και οι προβληματισμοί για τη λύση τους.
Τέλος, θέλω να πιστεύω ότι μέσα από την προσυνεδριακή διαδικασία, το Συνέδριο με τις αποφάσεις του, θα εξοπλίσει τις οργανώσεις και μέλη του με τα αναγκαία εφόδια για τη νέα εφόρμηση με στόχο την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και των συμμάχων του στην Κυβέρνηση της χώρας, με Πρωθυπουργό τον σ. Αλέξη Τσίπρα.
Κων/νος Ι. Νικόλτσιος
Αντιπρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος του
ρ/σ Στο Κόκκινο και της Αυγής
Αθήνα, 13/02/2022
