Παλιότερα είχαμε τον λανθασμένο πολλαπλασιαστή.

Τώρα έχουμε την αναγνώριση από την ίδια την Κριστίν Λαγκάρντ ότι υπήρχαν αστοχίες στο 1ο Μνημόνιο λόγω λαθών του τέως διευθυντή του Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, και αντικειμενικών εσωτερικών παραγόντων στη χώρα μας.

Βασιζόμενη στην έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office) την οποία συζήτησε το Δ.Σ. του Ταμείου, η κ. Λαγκάρντ αναγνώρισε ότι η ύφεση στην Ελλάδα ήταν πολύ βαθύτερη από τις αρχικές προβλέψεις του 1ου Μνημονίου, ενώ δεν είχαν προβλεφθεί τα εμπόδια που προέκυψαν από την εφαρμογή του, τα οποία, κατά την επικεφαλής του ΔΝΤ, ήταν εσωτερικά, δηλαδή ελληνικής προέλευσης.

Στην έκθεση διαφαίνονται ευθύνες του τέως επικεφαλής του Ταμείου που, τάχα, σύρθηκε από τους Ευρωπαίους και δεν εκτίμησε σωστά τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, με αποτέλεσμα το Ταμείο να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα που δεν έβγαινε.

Αστεία πράγματα.

Το ΔΝΤ είναι ο κορυφαίος και ο μοναδικός διεθνής οργανισμός που πιστοποιεί τη βιωσιμότητα του χρέους μιας χώρας και η Ελλάδα είναι μέλος του.

Συνεπώς ήξεραν τα πάντα και τα ήξεραν σε όλες τις λεπτομέρειες. Δεν έπραξαν τίποτε για τη χώρα μας χωρίς επίγνωση του τι κάνουν και πού θα οδηγήσει αυτό. Επομένως, προς τι όλη αυτή η φιλολογία περί αστοχιών;

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι το ΔΝΤ βρίσκεται σε οξεία αντιπαράθεση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για το ελληνικό ζήτημα.

Εξίσου σαφές είναι ότι το Ταμείο επιθυμεί μια διευθέτηση του ελληνικού χρέους σε μακροπρόθεσμη βάση, την οποία αν δεν την πετύχει, με τους όρους που επιθυμεί, δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσει το 3ο Μνημόνιο.

Συνεπώς όλα αυτά δεν αφορούν κυρίως εμάς, αλλά τις αντιθέσεις μεταξύ των δανειστών μας.

Καλό είναι η κυβέρνηση να παρακολουθεί την εξέλιξή τους με τη δέουσα προσοχή. Θα της είναι χρήσιμο στις διαπραγματεύσεις του φθινοπώρου, και όχι μόνο, για να οργανώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη διασφάλιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού.