Ο μηχανισμός φοροκλοπής και παράνομης εξαγωγής συναλλάγματος (λόγω capital control) του τουριστικού κλάδου είναι πασίγνωστος και ευρύτατα διαδεδομένος:
1. Τα ξένα πρακτορεία, που φέρνουν μερικά εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο στους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς, καταθέτουν τεράστιο μέρος των χρημάτων που προορίζονται για τα ελληνικά ξενοδοχεία ή τα άλλα τουριστικά καταλύματα με τα οποία συνεργάζονται, εκτός Ελλάδας, σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό. Η φοροκλοπή επεκτείνεται και μέσω των αναπτυσσόμενων ιντερνετικών συστημάτων τουριστικών κρατήσεων καταλυμάτων και πληρωμών στο εξωτερικό (ιδιωτών και επιχειρήσεων).
2. Πολλά μηχανήματα ηλεκτρονικού χρήματος (POS) που... πωλούνται νομίμως σε Ελληνικές επιχειρήσεις δεν συνδέονται με ελληνικές τράπεζες και έτσι συναλλαγές εκατοντάδων εκατομμυρίων στην Ελλάδα με τουρίστες και ντόπιους μεταφέρονται αυτομάτως σε λογαριασμούς Ελλήνων (φυσικών προσώπων ή εταιρειών) στο εξωτερικό.
3. Οι ισολογισμοί πολλών τουριστικών επιχειρήσεων εμφανίζουν πλασματικές ζημιές, ενώ ο καθένας βλέπει ότι οι δουλειές τους πάνε καλά. Και οι ίδιες, δήθεν ζημιογόνες, τουριστικές επιχειρήσεις (με τα πλούσια αφεντικά τα οποία έχουν, όπως περιγράψαμε, ήδη μεταφέρει τα κέρδη τους στο εξωτερικό, από τη Βουλγαρία μέχρι τις Μπαχάμες) ζητούν νέα δάνεια από τις τράπεζες για να αποπληρώσουν τα παλιά, εκβιάζοντας ότι αν δεν υποστηριχτούν από το κράτος και το πιστωτικό σύστημα, θα υποχρεωθούν να πετάξουν στο δρόμο τους χιλιάδες κακοπληρωμένους και ανασφάλιστους εργαζόμενους τους.
Αυτή η θλιβερή κατάσταση εξηγεί το παράδοξο φαινόμενο, να αυξάνονται οι ξένοι επισκέπτες και οι διανυκτερεύσεις τους στην Ελλάδα, αλλά ο τουριστικός κλάδος να εμφανίζεται ως ένας από τους πιο προβληματικούς οικονομικά με διαρκώς αυξανόμενα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο, τα ασφαλιστικά Ταμεία, τους εργαζόμενους και με τα γνωστά αμύθητα «κόκκινα δάνεια» στις τράπεζες. «Στο 54,3% αντιστοιχεί στο τέλος του πρώτου εξαμήνου το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων στις επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον τουρισμό - καταλύματα και δραστηριότητες υπηρεσιών εστίασης», σύμφωνα με την ΤτΕ. Και όλα αυτά παρά τα ειδικά συστήματα εποχικής φτηνής εργασίας, τζάμπα μαθητείας, χορηγήσεων και επιδοτήσεων κάθε είδους που απολαμβάνει ο κλάδος επί πολλά χρόνια.
Ο οργανωμένος τουριστικός κλάδος (ΣΕΤΕ), μετά απ' τις πιο πάνω διαπιστώσεις των ελέγχων, ωστόσο, θεωρεί, όπως σημειώνει στο εξειδικευμένο Στατιστικό Δελτίο του, ότι «η μείωση της Μέσης κατά Κεφαλήν Δαπάνης των τουριστών αποτελεί διεθνές φαινόμενο» και ότι «σύμφωνα με τα Δελτία Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, παρά την μείωση των τουριστικών εσόδων, τα έσοδα από τον ΦΠΑ τους μήνες τουριστικής αιχμής Ιούλιο – Σεπτέμβριο είναι σαφώς αυξημένα όχι μόνο σε σχέση με πέρυσι αλλά και σε σχέση με τον Προϋπολογισμό, κάτι που προφανώς δεν συνάδει με τις απόψεις περί αυξημένης φοροδιαφυγής από τις τουριστικές δραστηριότητες».
Ο ΣΕΤΕ βεβαίως δεν εξηγεί ότι η αυξημένη είσπραξη του ΦΠΑ οφείλεται κυρίως στο φόβο των προστίμων και στους διαρκείς αιφνιδιαστικούς ελέγχους των εφοριακών στις τουριστικές περιοχές, αλλά αντίθετα συνεχίζει να διαμαρτύρεται και να απαιτεί, προβάλλοντας ακούραστα το γνωστό παραμύθι των όπου γης αφεντικών ότι «η υπερφορολόγηση παραμένει πραγματικό πρόβλημα για τον τομέα, που υποσκάπτει την βιωσιμότητα και μειώνει την ανταγωνιστικότητα του».
Το ίδιο άλλωστε παραμύθι λέει ο ΣΕΤΕ, όπως και ο ΣΕΒ (και η τρόικα), και για τους... υψηλούς μισθούς, τον... ολοκληρωτισμό των ωραρίων και τις ασφαλιστικές εισφορές που «υποσκάπτουν την ανταγωνιστικότητά τους», όποτε το υπουργείο Εργασίας, το ΙΚΑ ή τα συνδικάτα αποκαλύπτουν την εκτεταμένη μαύρη εργασία, την κλοπή δεδουλευμένων μισθών, υπερωριών και ασφαλιστικών εισφορών που επικρατεί στον... κατακαημένο κλάδο τους.
